เรื่องของเรื่องมันเริ่มมาจากวันเด็กนี่แหละครับ

สวัสดีครับเพื่อนๆ วันนี้อยากมาแชร์ประสบการณ์ล่าสุดของผมเลย กับการทำ การ์ดอวยพรวันเด็ก ให้หลานๆ คือปกติวันเด็กทีไรก็ซื้อของเล่นให้ตลอด ปีนี้อยากลองเปลี่ยนแนวบ้าง อยากทำอะไรด้วยมือตัวเองให้มันดูมีคุณค่าทางใจหน่อย

ตอนแรกก็คิดในใจนะว่า การ์ดแผ่นเดียว ง่ายจะตายไป แป๊บเดียวก็เสร็จ แต่พอเอาเข้าจริงเท่านั้นแหละคุณเอ๊ย! ไม่ง่ายอย่างที่คิด ถ้าอยากจะทำให้มันออกมาดูดีแล้วก็สื่อถึงความตั้งใจของเราจริงๆ จังๆ นี่มันมีรายละเอียดซ่อนอยู่เยอะเหมือนกันนะ

ปัญหามันเริ่มตั้งแต่ตอนคิดแบบเลยครับ หัวตันมาก ไม่รู้จะวาดรูปอะไร ทำลายแบบไหนดีให้เด็กๆ มันว้าว คือใจหนึ่งก็อยากให้มันดูอลังการ อีกใจก็ฝีมือเรามันก็ไม่ได้เทพขนาดนั้นไง ใช่มั้ยล่ะ? แล้วไหนจะเรื่องอุปกรณ์อีกล่ะ บ้านเรามันไม่ใช่ร้านเครื่องเขียนนะคุณ จะให้มีกระดาษร้อยแปดสี มีกากเพชร มีสติกเกอร์ครบเซ็ตมันก็เป็นไปไม่ได้

สุดท้ายก็เลยต้องเริ่มจาก การรื้อค้นสมบัติในบ้าน ครับผม

• คุ้ยลิ้นชักเก่าๆ เจอกระดาษสีที่เคยซื้อมาแล้วใช้ไม่หมดสมัยไหนก็ไม่รู้
• กรรไกรอันเดียวกับที่ใช้ตัดถุงขนมลูกนั่นแหละ
• กาวแท่งของลูกสาวที่เหลือครึ่งๆ กลางๆ
• สีไม้ สีเทียน ที่เก็บไว้ก้นกล่อง

พอได้ของมาประมาณหนึ่ง ก็เริ่มลงมือร่างแบบในกระดาษก่อนเลยครับ เอาแบบง่ายๆ เข้าใจได้ ไม่ซับซ้อน เน้นสีสันสดใสเข้าว่า ธีมวันเด็กก็ต้องประมาณนี้แหละ จากนั้นก็เริ่มบรรเลงเลยครับ ตัดๆ แปะๆ นั่งทำไปเรื่อยๆ ใช้เวลาไปเกือบครึ่งวันแน่ะคุณ! มีเบี้ยวบ้าง เลอะบ้างตามประสาคนทำงานฝีมือสมัครเล่น แต่เชื่อไหม มันโคตรสนุกเลย

ตอนที่นั่งทำไปนะ ในหัวมันก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย นึกถึงตอนตัวเองเป็นเด็ก วันเด็กสำหรับเรามันยิ่งใหญ่มากนะ แค่ได้การ์ดทำมือจากใครสักคน หรือได้ของขวัญเล็กๆ น้อยๆ นี่ก็ดีใจน้ำตาไหลแล้ว มันไม่ใช่เรื่องของราคาเลย แต่มันเป็นเรื่องของความรู้สึกล้วนๆ ความรู้สึกว่ามีคนใส่ใจเรา มีคนนึกถึงเรา

ผมก็นั่งคิดไปว่า ถ้าหลานๆ ได้การ์ดที่เราตั้งใจทำสุดฝีมือ (แม้จะไม่สวยเลิศเลอ) พวกเขาจะรู้สึกยังไงนะ จะยิ้มกว้างแค่ไหน จะตื่นเต้นหรือเปล่า ความคิดพวกนี้แหละที่มันทำให้เรามีแรงฮึดนั่งทำต่อไปจนเสร็จ มันไม่ใช่แค่กระดาษแผ่นเดียวแล้วไง แต่มันคือ ความรักความตั้งใจ ที่อยากจะส่งผ่านไปให้พวกเขา

พอทำเสร็จแล้วเอามาวางดูผลงานตัวเองนะ ฮ่าๆๆ บอกตรงๆ ว่ามันก็ไม่ได้สวยเป๊ะเหมือนการ์ดที่เขาขายตามร้านหรอกครับ บางจุดก็เบี้ยวๆ บางสีก็อาจจะดูโดดๆ ไปบ้าง แต่มันโคตรภูมิใจเลยนะเว้ย! ภูมิใจที่เราทำมันสำเร็จด้วยสองมือของเราเอง

แล้ววันที่รอคอยก็มาถึง พอเอาการ์ดไปให้หลานๆ เท่านั้นแหละครับ โอ้โห! เด็กๆ ตาโตเป็นไข่ห่านเลยครับ ยิ้มแก้มแทบแตก วิ่งเอาไปอวดกันใหญ่ บอกว่าลุงทำสวยจังเลย ลุงเก่งที่สุด เชื่อไหมครับว่าประโยคแค่นี้แหละ มันทำให้ผมหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งเลย รอยยิ้มของเด็กๆ มันมีพลังจริงๆ นะครับ

ใครที่กำลังมองหาของขวัญให้เด็กๆ ในวันสำคัญ หรือแค่อยากจะทำอะไรเล็กๆ น้อยๆ เพื่อแสดงความรักความห่วงใย ผมว่าลองลงมือทำการ์ดอวยพรดูสักใบสิครับ ไม่ต้องใช้วัสดุหรูหราอะไรเลย แค่กระดาษ ปากกา กรรไกร แล้วก็ หัวใจที่อยากจะให้ ผมว่าแค่นี้ก็เพียงพอที่จะสร้างความสุขเล็กๆ ที่ยิ่งใหญ่ได้แล้วล่ะครับ ลองดูนะ!

ค้นหาคอร์สที่เหมาะกับคุณ