โอ้โห พอพูดถึงเรื่อง “เด็ก เบ บี๋” นี่นะ ประสบการณ์ตรงของผมมันพรั่งพรูออกมาเลย อยากจะมาเล่าสู่กันฟังแบบบ้านๆ ตามสไตล์คนเคยผ่านมาแล้ว

ตอนแรกสุดเลยนะ ตอนที่รู้ว่าจะมีเจ้าตัวเล็กเข้ามาในชีวิตเนี่ย ตื่นเต้นมาก เตรียมของนู่นนี่นั่น คิดภาพไว้สวยหรูเลยล่ะ ว่าจะต้องอย่างนั้นอย่างนี้ แต่พอถึงเวลาจริงเท่านั้นแหละ โอ้โห คุณเอ๊ยยยยย

เริ่มต้นปฏิบัติการจริงวันแรก

จำได้แม่นเลย วันแรกที่รับเจ้าตัวเล็กกลับมาบ้าน ทุกอย่างมันดูใหม่ไปหมด จากที่เคยเงียบสงบ กลายเป็นมีเสียงร้องแอ๊ะๆ ตลอดเวลา การนอน นี่ลืมไปได้เลย คืนแรกนี่แทบไม่ได้หลับ ตาเป็นแพนด้ากันทั้งพ่อทั้งแม่ ต้องคอยดูว่าลูกหิวมั้ย ผ้าอ้อมเต็มหรือยัง ทำไมร้องไห้ไม่หยุด สารพัดคำถามวนอยู่ในหัว

แล้วก็มาถึงเรื่องการให้นม ตอนแรกก็คิดว่าไม่น่ายาก แต่เอาเข้าจริง มันมีรายละเอียดเยอะมาก ต้องอุ้มท่าไหนให้ลูกดูดถนัด ดูดแล้วอิ่มจริงมั้ย ต้องจับเรออีกต่างหาก บางทีเรอยากเรอเย็น ทำเอาเหงื่อตกเหมือนกันนะ

เรื่องเปลี่ยนผ้าอ้อมนี่ก็เป็นอีกหนึ่งกิจกรรมหลักเลยก็ว่าได้ ช่วงแรกๆ นี่เปลี่ยนกันวันละเป็นสิบๆ รอบ อึที ฉี่ที บางทีเพิ่งเปลี่ยนเสร็จ อ้าว! มาอีกแล้ว ก็ต้องวนลูปกันไป ต้องทำให้ไวด้วยนะ ไม่งั้นมีงอแงแน่นอน

• สังเกตอาการลูก: อันนี้สำคัญมาก ร้องแบบนี้หิว ร้องแบบนั้นไม่สบายตัว ต้องค่อยๆ เรียนรู้ไป
• จัดตาราง (พยายาม): พยายามจะจัดตารางการกิน การนอน แต่มันก็ไม่ได้เป๊ะๆ เสมอไปหรอก เด็กเขาก็มีอารมณ์ของเขา
• อุปกรณ์ต้องพร้อม: ผ้าอ้อม ทิชชู่เปียก ขวดนม ที่ปั๊มนม เสื้อผ้าสำรอง เตรียมให้ใกล้มือที่สุด หยิบจับง่าย

ช่วงปรับตัวและเรียนรู้

พอผ่านไปสักพัก เริ่มจับทางได้มากขึ้น เริ่มเข้าใจเสียงร้องของลูกมากขึ้น เริ่มรู้ว่าต้องทำอะไรก่อนหลัง แต่ก็ยังคงมีความเหนื่อยสะสมอยู่ดีนะ ยอมรับเลยว่าบางทีก็มีท้อบ้างเหมือนกัน แบบว่าเมื่อไหร่จะโต เมื่อไหร่จะคุยกันรู้เรื่อง ฮ่าๆๆ

แต่รู้อะไรมั้ย พอเห็นหน้าเขายิ้มให้ หรือตอนที่เขาหลับปุ๋ยอยู่บนอกเราเนี่ย ไอ้ความเหนื่อยทั้งหมดมันก็หายไปเยอะเลยนะ มันเป็นความรู้สึกที่แบบ… อธิบายยากว่ะ มันอิ่มใจ มันมีความสุขปนๆ อยู่ในความวุ่นวายนั้นแหละ

การอาบน้ำ ก็เป็นอีกเรื่องที่ตอนแรกเกร็งมาก กลัวลูกลื่น กลัวน้ำเข้าหูเข้าตา แต่พอทำไปบ่อยๆ ก็เริ่มชิน เริ่มสนุก ลูกบางคนก็ชอบเล่นน้ำนะ กลายเป็นกิจกรรมที่ผ่อนคลายไปเลย

บทสรุปจากประสบการณ์ตรง

จนถึงตอนนี้ที่เจ้าตัวเล็กเริ่มโตขึ้นมาหน่อยแล้ว มองย้อนกลับไปช่วงที่เป็น “เด็ก เบ บี๋” จ๋าๆ เนี่ย มันเป็นช่วงเวลาที่ทั้งเหนื่อยสุดๆ และมีความสุขสุดๆ จริงๆ นะ มันสอนให้เราอดทน สอนให้เรารู้จักการให้โดยไม่หวังผลตอบแทน (ยกเว้นรอยยิ้มหวานๆ กับเสียงอ้อแอ้ๆ นั่นแหละ)

ใครที่กำลังจะเป็นพ่อแม่มือใหม่ หรือกำลังวุ่นอยู่กับเจ้าตัวเล็ก ก็อยากจะบอกว่า สู้ๆ นะครับ มันอาจจะหนักหน่อยในช่วงแรก แต่เดี๋ยวมันก็จะผ่านไป แล้วคุณจะมองย้อนกลับมาพร้อมกับรอยยิ้ม (และอาจจะมีน้ำตาซึมๆ ด้วยความคิดถึงความป่วนเล็กๆ นั้น) เชื่อผมสิ ผมผ่านมาแล้ว!

ค้นหาคอร์สที่เหมาะกับคุณ