โอ้โห พอพูดถึงเรื่องคำศัพท์ภาษาอังกฤษสำหรับเด็กอนุบาลนี่นะ บอกเลยว่าตอนแรกก็มึนตึ้บเหมือนกันค่ะคุณผู้ชม! สมัยลูกฉันยังเล็กๆ นี่ก็สรรหาเลยนะ ใครว่าอะไรดี แม่จัดให้หมด!

ตอนแรกก็ลองผิดลองถูกไปเรื่อย

เริ่มจากที่ใครๆ เค้าก็ทำกันนั่นแหละค่ะ แฟลชการ์ด ซื้อมาเป็นตั้งๆ เลยนะ มีรูปสัตว์ รูปผลไม้ สารพัด กะว่าลูกต้องชอบแน่ๆ เปิดให้ดู ชี้ๆ พูดๆ ไปตามเรื่องตามราว ผลลัพธ์คืออะไรเหรอ? ลูกชายคว้าไปอมจ้า! บางทีก็เอาไปเรียงเล่นเป็นโดมิโน่ซะงั้น ไม่ได้สนใจคำศัพท์เล้ยยย หนังสือภาพสวยๆ ก็ซื้อมานะ เปิดได้สองหน้าก็เบื่อแล้ว หนีไปเล่นอย่างอื่นเฉยเลย ตอนนั้นก็แอบท้อนะ คิดว่าเอ๊ะ หรือลูกเราจะไม่ชอบภาษาอังกฤษซะแล้ว

แล้วก็มีช่วงนึงฮิตแอปพลิเคชันสอนภาษาในแท็บเล็ต ก็ลองโหลดมาให้เล่นดู โอ้โห ทีนี้ติดจอเลย แต่ถามว่าได้ศัพท์มั้ย ก็ไม่แน่ใจ เหมือนเค้าสนุกกับเกมมากกว่าจะจำคำศัพท์ได้เป็นเรื่องเป็นราว แล้วบางทีก็เจอศัพท์ยากๆ เกินวัยเค้าไปอีก กลายเป็นว่าเราต้องมานั่งแปลไทยเป็นไทยให้ฟังอีกรอบ ปวดหัวกว่าเดิมอีก!

จนมาเจอทางสว่าง (แบบบ้านๆ)

หลังจากที่ลองมาหลายวิธีแล้วไม่ค่อยเวิร์คเท่าไหร่ ฉันก็เลยมานั่งคิดดูใหม่ เออ…เด็กอนุบาลเนี่ย เค้าไม่ได้ต้องการอะไรที่มันวิชาการจ๋าขนาดนั้นหรอก เค้าต้องการความสนุก ต้องการการเล่น แล้วก็อะไรที่มันจับต้องได้ เกี่ยวข้องกับชีวิตประจำวันเค้าจริงๆ

ทีนี้ฉันเลยเปลี่ยนแผนใหม่หมดเลยค่ะ เลิกคาดหวังว่าลูกจะต้องท่องศัพท์ได้เป็นร้อยเป็นพันคำ เอาแค่คำง่ายๆ ที่เจอบ่อยๆ ในชีวิตประจำวันก็พอแล้ว

ฉันเริ่มจาก:

• ของรอบตัว: เช่น เวลาเห็นแมว ก็ชี้แล้วพูดว่า “cat” ทำเสียงแมวไปด้วย เห็นหมาก็ “dog” ทำเสียงหมา รถยนต์ก็ “car” อะไรแบบนี้
• ของกิน: อันนี้เด็กๆ ชอบมาก! ตอนกินกล้วยก็ “banana” แอปเปิ้ลก็ “apple” ดื่มนมก็ “milk”
• อวัยวะในร่างกาย: ชี้ไปที่จมูก “nose” ตา “eye” ปาก “mouth” แล้วก็เล่นจ๊ะเอ๋ไปด้วย สนุกเค้าล่ะ
• สีง่ายๆ: เช่น “red car” (รถสีแดง) “blue ball” (ลูกบอลสีฟ้า) เชื่อมโยงกับของเล่นที่เค้ามี

วิธีการของฉันก็ไม่มีอะไรซับซ้อนเลยค่ะ เน้นบูรณาการไปกับการเล่นซะส่วนใหญ่

• ร้องเพลงเด็กภาษาอังกฤษ: เพลงง่ายๆ ที่มีคำศัพท์ซ้ำไปซ้ำมา เช่นเพลงเกี่ยวกับสัตว์ หรือเพลง ABC อันนี้ช่วยเรื่องการออกเสียงและความคุ้นเคยได้ดีมาก
• อ่านนิทานภาพ (อีกครั้ง): แต่คราวนี้เลือกเล่มที่ภาพใหญ่ๆ ตัวหนังสือน้อยๆ เน้นชี้ภาพแล้วพูดคำศัพท์สั้นๆ ไม่ต้องอ่านทุกตัวอักษรก็ได้ เอาแค่ให้เค้าสนุกกับการเปิดหนังสือ
• เล่นบทบาทสมมติ: เช่น เล่นขายของ ก็มีคำศัพท์ผลไม้ ผัก หรือของเล่นเข้ามาเกี่ยว
• ดูการ์ตูนภาษาอังกฤษ (แบบสั้นๆ ง่ายๆ): เลือกเรื่องที่คำพูดไม่เยอะ เน้นภาพเคลื่อนไหว แล้วเราก็คอยพูดคำศัพท์เสริมตามไปด้วย

สิ่งที่ค้นพบจากการลงมือทำจริง

พอเปลี่ยนมาใช้วิธีแบบนี้ เออแฮะ…มันได้ผลดีกว่าที่คิดแฮะ ลูกเริ่มมีส่วนร่วมมากขึ้น ไม่ได้ต่อต้านเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ที่สำคัญคือ ความสม่ำเสมอ ค่ะ ไม่ต้องเยอะ แต่ทำทุกวัน วันละนิดวันละหน่อย ให้มันซึมซับไปเองตามธรรมชาติ ดีกว่าอัดความรู้ใส่หัวเค้าทีเดียวแล้วเค้ารับไม่ไหว

แล้วก็อย่าไปกดดันลูกค่ะว่าต้องจำได้ ต้องพูดได้เป๊ะๆ เด็กแต่ละคนไม่เหมือนกัน บางคนอาจจะใช้เวลาหน่อย บางคนอาจจะไปเร็ว เอาแค่ให้เค้ารู้สึกดีกับภาษาอังกฤษ ไม่กลัวที่จะลองพูด แค่นี้ก็ถือว่าประสบความสำเร็จไปขั้นนึงแล้ว

ทุกวันนี้ลูกฉันก็ยังไม่ได้เก่งกาจอะไรมากมายหรอกนะคะ แต่เค้าก็เริ่มชี้ของแล้วก็พูดคำศัพท์ง่ายๆ เป็นภาษาอังกฤษได้บ้าง เห็นแล้วก็ชื่นใจนะ อย่างน้อยเค้าก็ไม่กลัวภาษาแล้วล่ะ ส่วนเรื่องแกรมมาร์หรืออะไรที่มันยากกว่านี้ ค่อยว่ากันตอนโตอีกที ตอนนี้เอาแค่ให้สนุกกับคำศัพท์รอบตัวไปก่อน

ใครมีเทคนิคอะไรดีๆ ที่ใช้กับลูกๆ ที่บ้านแล้วเวิร์ค ก็มาแบ่งปันกันได้นะคะ ของแบบนี้มันไม่มีสูตรสำเร็จตายตัวหรอกค่ะ ต้องลองปรับใช้ให้เข้ากับลูกเราที่สุดเนอะ!

ค้นหาคอร์สที่เหมาะกับคุณ