สวัสดีครับทุกคน! วันนี้อยากมาแชร์ประสบการณ์ตรงๆ เลย กับเรื่องการสอนคำศัพท์อังกฤษให้เด็กๆ ที่บ้าน คือแบบ…ใครๆ ก็บอกว่าต้องเริ่มเร็วใช่ไหม แต่เอาเข้าจริง มันไม่ง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปากเลยนะพี่น้อง

ช่วงเริ่มต้น…ลองผิดลองถูกกันไป

ตอนแรกเลยนะ ผมก็เหมือนพ่อแม่คนอื่นๆ แหละ ไปสรรหาทุกอย่างที่เค้าว่าดี ซื้อบัตรคำศัพท์มาเป็นตั้งๆ เลย คิดว่าเออ…ให้ลูกดูทุกวัน เดี๋ยวก็จำได้เองแหละ ผลเป็นไง? ลูกมองสองทีแล้วก็ไปสนใจอย่างอื่นแทน ฮ่าๆๆ ไม่เวิร์ค! บางทีก็รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังพยายามยัดเยียดอะไรให้ลูกก็ไม่รู้

แล้วก็มีคนแนะนำให้ลองใช้แอปพลิเคชันสอนภาษา ก็โหลดมาเลยจ้า หลายแอปมาก เปิดให้ลูกดู ลูกก็ดูนะ แต่ดูไปดูมา กลายเป็นติดเล่นเกมในแอปแทนซะงั้น คำศัพท์ได้บ้างไม่ได้บ้าง สรุปคือ ก็ยังไม่ค่อยเห็นผลเท่าไหร่ แถมบางทีลูกก็งอแงไม่อยากทำอีกต่างหาก

ค้นพบวิธีที่ (เหมือนจะ) เวิร์คกับบ้านเรา

หลังจากเฟลไปหลายรอบ ผมก็มานั่งคิดดูใหม่ เออ…หรือว่าเราจริงจังเกินไปวะ? เด็กมันก็คือเด็กอ่ะเนอะ มันต้องสนุกสิ! ผมเลยเปลี่ยนแผนใหม่หมดเลย

• เริ่มจากของใกล้ตัวมากๆ ของในบ้านนี่แหละ ชี้ไปแล้วก็บอกเลย “This is a book.” “That’s a dog.” ไม่ต้องเป็นทางการอะไรมากมาย
• พยายามสอดแทรกไปในกิจวัตรประจำวัน ตอนอาบน้ำก็ “Where is your nose?” ตอนกินข้าวก็ “Do you want some milk?”
• เน้นคำง่ายๆ ที่เจอบ่อยๆ ก่อน ไม่ต้องรีบร้อนไปเอาศัพท์ยากๆ มาสอน เดี๋ยวเด็กมันจะท้อซะก่อน
• ที่สำคัญเลยคือ ทำซ้ำๆ บ่อยๆ แต่ไม่ต้องนานนะ เอาแค่แป๊บๆ พอให้เค้าคุ้นหู

แล้วก็ลองหาร้องเพลงภาษาอังกฤษง่ายๆ ที่มีท่าทางประกอบ พวกเพลงเด็กอนุบาลนั่นแหละ อันนี้พอได้ผลแฮะ ลูกดูชอบเต้นตาม แล้วก็ฮัมๆ ตามได้บ้าง แม้จะยังไม่เป็นคำชัดเจนก็เถอะ

ความจริงก็คือ…มันไม่ได้สวยหรูตลอดไป

แต่จะบอกว่าทำแบบนี้แล้วลูกเก่งอังกฤษปรู๊ดปร๊าดเลยไหม? ก็ไม่นะ ฮ่าๆๆ มันก็มีวันที่เค้าไม่อยากพูด ไม่อยากฟัง ไม่อยากทำอะไรทั้งนั้น บางทีเราก็เหนื่อย เราก็ท้อเหมือนกันนะ คือมันไม่มีสูตรสำเร็จตายตัวหรอก ผมว่านะ

มีอยู่ช่วงนึง ผมไปอ่านเจอเทคนิคจากผู้เชี่ยวชาญท่านหนึ่ง บอกว่าให้ทำกิจกรรมแบบนี้ๆๆ เล่าเรื่องแบบนั้นๆๆ ผมก็พยายามทำตามเป๊ะๆ เลยนะ เตรียมอุปกรณ์ จัดฉากอย่างดี ผลคืออะไร? ลูกชายผมมองหน้าแล้วก็เดินหนีไปเล่นรถบังคับเฉยเลย! ตอนนั้นแบบ…เอ่อ…ไปไม่เป็นเลยว่ะครับ มันทำให้ผมคิดได้ว่า เฮ้ย! เด็กแต่ละคนมันไม่เหมือนกันจริงๆ ว่ะ ไอ้ที่เราว่าดี คนอื่นว่าเจ๋ง มันอาจจะไม่เวิร์คกับลูกเราก็ได้

สุดท้ายแล้ว มันก็กลายเป็นเหมือนการทดลองไปเรื่อยๆ วันไหนอารมณ์ดีก็ชวนคุย ชวนเล่นเกมทายคำศัพท์ง่ายๆ วันไหนดูไม่พร้อม ก็ปล่อยเค้าเล่นไป ไม่ได้ไปบังคับอะไรมาก

สิ่งที่เรียนรู้จากเรื่องนี้

จากที่คลุกคลีกับเรื่องนี้มาพักใหญ่ๆ เนี่ย ผมว่าหัวใจสำคัญมันอยู่ที่การสร้างบรรยากาศให้เค้ารู้สึกว่าภาษาอังกฤษมันสนุก มันไม่ได้น่าเบื่อ ไม่ใช่การเรียนแบบท่องจำอย่างเดียว

แล้วก็อย่าไปคาดหวังอะไรมากครับ ทำให้มันเป็นเรื่องธรรมชาติ ค่อยๆ ซึมซับไปทีละนิดทีละหน่อย ผมว่าแบบนี้น่าจะยั่งยืนกว่านะสำหรับเด็กๆ อีกอย่างคือ ตัวเราเองก็ต้องสนุกไปกับมันด้วย ถ้าเราทำหน้าเบื่อๆ สอนไปงั้นๆ เด็กมันก็รับรู้ได้นะ

สรุปคือ การสอนศัพท์อังกฤษให้เด็กเนี่ย มันไม่มีทางลัดหรือวิธีที่ดีที่สุดวิธีเดียวหรอกครับ มันคือการปรับเปลี่ยน ลองนั่นลองนี่ไปเรื่อยๆ จนเจอสิ่งที่มัน “คลิก” กับลูกเรานั่นแหละครับ สู้ๆ ครับทุกคน!

ค้นหาคอร์สที่เหมาะกับคุณ