โอ้โห พูดถึงคอร์สเรียนภาษาอังกฤษสำหรับเด็กนี่นะ ผมนี่นึกย้อนไปถึงตอนนั้นเลย ตอนที่หลานชายคนเล็กของผมกำลังจะเข้า ป.1 พี่สาวผมนี่สิครับ ตื่นเต้นยังกับอะไรดี อยากให้ลูกชายแกพูดอังกฤษปร๋อตั้งแต่อ้อนแต่ออก ผมเองก็เลยโดนลากให้ไปช่วยตระเวนหาคอร์สด้วย

บอกเลยว่าเหนื่อยจริง! เราเริ่มตั้งแต่สถาบันสอนภาษาชื่อดังที่โฆษณากันครึกโครม ไปจนถึงครูที่รับสอนพิเศษตามบ้าน แต่ละที่ที่ไปดูนะ โอ้โห พรีเซนต์กันซะเลิศหรูอลังการ บอกว่าลูกคุณจะเก่งอย่างนั้น เก่งอย่างนี้ ฟังแล้วก็เคลิ้มตามไปบ้างแหละ

จำได้แม่นเลย มีอยู่สถาบันหนึ่งแถวๆ สุขุมวิท ชื่อเสียงก็ดูดีนะ แต่พอเข้าไปดูห้องเรียนเท่านั้นแหละครับคุณผู้ชม! ห้องเล็กยังกับรูหนู แถมอับๆ ด้วยนะ แต่ค่าคอร์สนี่สิ แพงแบบหูดับตับไหม้! ครูฝรั่งที่มาสาธิตการสอนก็พูดอะไรไม่รู้ ฟังยากชะมัด คือเด็กจะเข้าใจไหมนั่น ขนาดผมพอมีพื้นฐานยังมึนเลย

แล้วก็มีอีกประเภทคือคอร์สออนไลน์ครับ ช่วงนั้นนี่บูมมาก เปิดเฟซบุ๊กไถๆ ดูก็เจอโฆษณาเต็มไปหมด เลือกกันไม่ถูกเลยทีเดียว มีทั้งแบบการ์ตูน แบบเกม แบบเพลง สารพัดจะสรรหามาล่อตาล่อใจผู้ปกครองอย่างเราๆ

ตอนนั้นที่ผมกับพี่สาวลิสต์ๆ ดูนะ มันก็จะมีปัญหาประมาณนี้แหละครับ:

• บางที่เน้นแกรมม่าจ๋าเลยครับคุณ ผมก็งงว่าเด็ก ป.1 เนี่ยนะ จะให้มานั่งท่องกฎแกรมม่ายิบย่อย มันจะไหวเหรอวะ?
• บางที่ก็เน้นเล่นเกมอย่างเดียวเลย ดูสนุกดี แต่ก็แอบกังวลว่าเนื้อหาสาระจริงๆ มันจะได้แค่ไหน กลัวจะเล่นเพลินจนลืมเรียน
• บางที่ครูผู้สอนดูหน้าใหม่กิ๊กมาก คือเข้าใจว่าต้องให้โอกาสคนรุ่นใหม่นะ แต่เราก็อดห่วงไม่ได้ว่าประสบการณ์จะพอไหม จะเอาเด็กอยู่หรือเปล่า
• แล้วเรื่องราคานี่ไม่ต้องพูดถึง บางคอร์สสั้นๆ แต่แพงจนคิดหนักเลยว่าคุ้มไหม

วนไปวนมาอยู่หลายอาทิตย์ครับ บอกตรงๆ ว่าทั้งผมทั้งพี่สาวเริ่มท้อใจละ เหนื่อยกับการเดินทาง เหนื่อยกับการเปรียบเทียบข้อมูล สุดท้ายพี่สาวผมก็เป็นคนพูดออกมาเองว่า “เออ พอเหอะ! เหนื่อยแล้ว ให้มันเรียนตามหลักสูตรปกติที่โรงเรียนไปก่อนแล้วกัน ค่อยว่ากันใหม่!”

ผมนี่แทบจะจุดพลุฉลองเลยครับคุณ! วิ่งวุ่นกันแทบตาย สุดท้ายก็กลับมาที่จุดเริ่มต้น คือให้หลานเรียนภาษาอังกฤษตามวัยที่โรงเรียนเขาสอนนั่นแหละ

แต่เอาจริงๆ นะครับ จากประสบการณ์ครั้งนั้นมันก็ทำให้ผมได้คิดอะไรบางอย่างเหมือนกัน ผมว่าหัวใจสำคัญของการเรียนภาษาอังกฤษสำหรับเด็กเล็กๆ เนี่ย มันอาจจะไม่ได้อยู่ที่คอร์สราคาแพงระยับ หรือสถาบันชื่อดังเสมอไปหรอกครับ สิ่งสำคัญที่สุด น่าจะเป็นการสร้างบรรยากาศให้เด็กเขารู้สึกสนุก อยากเรียนรู้ ไม่ใช่การไปยัดเยียด หรือกดดันจนเขารู้สึกเบื่อหน่ายภาษาอังกฤษไปซะก่อน

ทุกวันนี้หลานผมก็ดูการ์ตูนภาษาอังกฤษทางยูทูบ ร้องเพลงเด็กภาษาอังกฤษตามได้หลายเพลงเลยนะ ดูเขาก็มีความสุขดี ไม่เห็นต้องไปเสียเงินเป็นหมื่นเป็นแสน บางทีเรื่องง่ายๆ ใกล้ตัวนี่แหละครับ อาจจะเวิร์คกว่าที่เราคิดก็ได้นะ

ค้นหาคอร์สที่เหมาะกับคุณ