เอาจริง ๆ นะ เรื่องภาษาอังกฤษเนี่ย ผมก็วน ๆ เวียน ๆ กับมันมานาน อยากจะสื่อสารให้คล่องปรื๋อนี่แหละ แต่ก็ไม่ถึงฝั่งซักที วันนี้เลยอยากมาแชร์ประสบการณ์ตรง ๆ กับการตัดสินใจลงเรียนภาษาอังกฤษแบบตัวต่อตัวดูซักตั้ง

ทำไมถึงเลือกเรียนตัวต่อตัว?

ก่อนหน้านี้ผมก็ลองมาหลายแบบนะ

• เรียนด้วยตัวเอง: ซื้อหนังสือมาอ่านเองบ้าง ดูคลิปสอนฟรีตามยูทูบบ้าง แรก ๆ ก็ไฟแรงดีหรอก หลัง ๆ ชักจะขี้เกียจ ไม่มีคนคอยกระตุ้นก็ไปไม่รอด
• เรียนกลุ่มเล็ก: ก็เคยลองนะ คนไม่เยอะมาก แต่บางทีเราตามไม่ทันเพื่อน หรือไม่กล้าถามเยอะ เกรงใจคนอื่นอีก สุดท้ายก็ยังรู้สึกว่าไม่ได้เต็มที่

เลยมานั่งคิดจริงจังว่าปัญหาเรามันอยู่ตรงไหน หลัก ๆ เลยคือ ไม่มีวินัยพอ แล้วก็ ไม่กล้าพูด ไม่กล้าใช้ กลัวผิด กลัวโดนหัวเราะ ทั้ง ๆ ที่จริง ๆ มันไม่มีใครมานั่งจับผิดเราขนาดนั้นหรอก คิดไปเองล้วน ๆ

เริ่มกระบวนการหาครูตัวต่อตัว

พอตัดสินใจแน่วแน่ว่าจะลองตัวต่อตัว ผมก็เริ่มจากหาข้อมูลก่อนเลยครับ นั่งไถ ๆ ดูในอินเทอร์เน็ตนี่แหละ ดูรีวิวบ้าง ดูโปรไฟล์ครูบ้าง มีทั้งครูคนไทย ครูต่างชาติ ผมตั้งโจทย์ในใจว่าอยากได้ครูที่เข้าใจปัญหาคนไทย สอนสนุก ไม่เครียด แล้วก็พอจะมีประสบการณ์

ผมลองทักไปคุยกับครูหลายคนเลยนะ บางคนก็ตอบเร็ว บางคนก็เงียบหาย บางคนก็มีให้ทดลองเรียนฟรีสั้น ๆ ด้วย ผมก็ลองดูเลยครับ อันนี้สำคัญมากนะ ผมว่า การได้ลองคุย ลองเรียนดูก่อน มันทำให้เรารู้ว่าเคมีเรากับครูเข้ากันได้ไหม สไตล์การสอนเขาเป็นยังไง

สุดท้ายผมก็เลือกครูคนไทยท่านหนึ่งครับ ดูจากโปรไฟล์แล้วเขามีประสบการณ์สอนผู้ใหญ่ที่พื้นฐานไม่แน่นมาก่อน แล้วพอได้ลองคุยก็รู้สึกว่าเออ คุยกันรู้เรื่อง เขาพยายามทำความเข้าใจว่าเราต้องการอะไร อยากเน้นตรงไหน

ประสบการณ์ตอนเรียนจริง

พอเริ่มเรียนจริงจัง โอ้โห มันต่างจากที่เคยเจอมาเลยครับ

อย่างแรกเลยคือ ครูเขาก็จะโฟกัสที่เราคนเดียวเลย สงสัยอะไรถามได้ทันที ไม่ต้องรอ ไม่ต้องเกรงใจใคร เขาจะคอยแก้ให้ตรงจุดที่เราผิดบ่อย ๆ หรือจุดที่เรายังไม่เข้าใจจริง ๆ

อย่างที่สองคือ เนื้อหาการเรียนมันปรับตามเราได้ วันไหนอยากเน้นพูดเยอะ ๆ ก็บอกครูได้เลย หรืออยากจะเน้นแกรมมาร์เฉพาะเรื่องที่ยังงง ๆ อยู่ ครูก็จะปรับให้ ซึ่งมันดีมาก เพราะเราไม่ได้เรียนตามตำราเป๊ะ ๆ ที่บางทีมันก็ไม่ตรงกับที่เราอยากรู้จริง ๆ

ผมจำได้เลยช่วงแรก ๆ ผมนี่แทบจะพูดไม่ออก เรียบเรียงประโยคไม่ถูก แต่ครูเขาก็ใจเย็นมาก ค่อย ๆ ไกด์ ค่อย ๆ ให้กำลังใจ มีกิจกรรมให้ทำเยอะแยะ ไม่ใช่แค่สอนตามหนังสือ มีการโรลเพลย์บ้าง คุยเรื่องสัพเพเหระบ้าง มันทำให้เรารู้สึกผ่อนคลาย แล้วก็กล้าที่จะพูดมากขึ้น

การบ้านก็มีนะครับ แต่เป็นแบบที่เราคุยกันแล้วว่าไหว ไม่ได้เยอะจนท้อ ทำให้เราได้กลับไปทบทวนสิ่งที่เรียนมาจริง ๆ

ผลลัพธ์ที่ได้

ผ่านมาซักพักใหญ่ ๆ ตอนนี้ผมรู้สึกเลยว่า เออ มันดีขึ้นจริงว่ะ! จากที่เมื่อก่อนจะพูดแต่ละทีคิดแล้วคิดอีก ตอนนี้กล้าที่จะพูดออกไปมากขึ้นเยอะ ถึงจะยังมีผิดบ้างถูกบ้าง แต่ความมั่นใจมันมา

การฟังก็ดีขึ้นตามไปด้วยนะ พอเรากล้าพูด กล้าใช้บ่อย ๆ มันเหมือนหูเรามันชินกับสำเนียง ชินกับรูปประโยคมากขึ้น

ถามว่าเก่งเทพเลยไหม ก็ยังไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ ภาษาต้องใช้เวลาฝึกฝน แต่ถ้าเทียบกับก่อนเรียน ผมว่ามันคุ้มค่ากับการลงทุนนะ ทั้งเวลาทั้งเงินที่เสียไป มันเห็นผลจริง ๆ

ใครที่กำลังมองหาทางพัฒนาภาษาอังกฤษ แล้วเคยเจอปัญหาคล้าย ๆ ผม ลองเปิดใจให้การเรียนตัวต่อตัวดูครับ มันอาจจะเป็นคำตอบที่คุณตามหาอยู่ก็ได้ ส่วนตัวผมว่าเวิร์คสุดละ สำหรับคนขี้อาย ไม่ชอบคนเยอะ หรืออยากให้มีคนมาจี้เป็นจุด ๆ ไปเลย

ค้นหาคอร์สที่เหมาะกับคุณ