สวัสดีครับทุกคน! วันนี้อยากมาแชร์ประสบการณ์ตรงเลยกับเรื่องการตัดสินใจไปลงคอร์สเรียนภาษาอังกฤษสำหรับพูดโดยเฉพาะของผมเอง คือเรื่องมันเริ่มมาจากความรู้สึกอัดอั้นตันใจมานาน เวลาอยากจะพูดอะไรเป็นภาษาอังกฤษเนี่ย มันติดอยู่ที่คอหอย พูดไม่ออก บอกไม่ถูก ทั้งๆ ที่ในหัวมันก็มีคำศัพท์วนเวียนอยู่นะ แต่มันเรียบเรียงเป็นประโยคไม่ได้สักที

จุดเริ่มต้นของการตัดสินใจ

คือผมเองก็ทำงานมาสักพักแล้ว หลายครั้งเลยที่รู้สึกว่าภาษาอังกฤษมันจำเป็นจริงๆ นะ ทั้งเรื่องงานที่บางทีต้องคุยกับต่างชาติ หรือแม้แต่เรื่องส่วนตัว เวลาดูหนังฟังเพลง หรืออยากจะหาข้อมูลอะไรเพิ่มเติมเนี่ย ถ้าได้ภาษาก็จะเปิดโลกได้อีกเยอะเลย ที่สำคัญสุดคือ มันรู้สึกเสียโอกาสยังไงก็ไม่รู้ เวลาที่มีไอเดียดีๆ อยากจะนำเสนอ แต่พอต้องเป็นภาษาอังกฤษปุ๊บ ความมั่นใจหดเหลือศูนย์เลยทันที เคยลองพยายามฝึกเองนะ ดูคลิป อ่านบทความ แต่มันเหมือนขาดคนชี้แนะ ขาดคนที่เราจะฝึกพูดด้วยจริงๆ จังๆ

เริ่มค้นหาและเลือกคอร์ส

พอตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่าจะต้องเอาจริงเอาจังซะที ผมก็เริ่มเลยครับ เริ่มค้นหาข้อมูลคอร์สเรียนภาษาอังกฤษในอินเทอร์เน็ต โอ้โห! เยอะแยะตาลายไปหมด มีทั้งแบบกลุ่มเล็ก กลุ่มใหญ่ ตัวต่อตัว ออนไลน์ สด คือเลือกไม่ถูกเลยจริงๆ ตอนนั้นก็พยายามอ่านรีวิว ถามเพื่อนๆ ที่เคยเรียน แต่ละคนก็แนะนำกันไปต่างๆ นานา

สุดท้ายผมก็มานั่งลิสต์ความต้องการของตัวเองจริงๆ ว่าอยากได้อะไรจากการเรียนครั้งนี้ คำตอบที่ชัดเจนที่สุดคือ “อยากพูดได้” ไม่ได้เน้นแกรมมาร์เป๊ะเว่อร์ ไม่ได้ต้องการไปสอบเอาคะแนนอะไรทั้งนั้น ขอแค่สื่อสารรู้เรื่อง กล้าพูดมากขึ้น ผมก็เลยเริ่มมองหาคอร์สที่เน้นการสนทนาโดยเฉพาะ แล้วก็ไปเจออยู่คอร์สหนึ่งที่ดูน่าสนใจ เขาบอกว่าเน้นให้ผู้เรียนได้ฝึกพูดจริงในสถานการณ์ต่างๆ มีกิจกรรมให้ทำเยอะ ผมก็เลยลองติดต่อไปสอบถามรายละเอียดดู เจ้าหน้าที่ก็ให้ข้อมูลดีมาก ตอบคำถามเคลียร์ทุกอย่าง สุดท้ายก็ตัดสินใจลงทะเบียนไปเลยครับ

ประสบการณ์ในห้องเรียน

วันแรกที่ไปเรียนนี่บอกเลยว่าตื่นเต้นปนประหม่าสุดๆ กลัวพูดผิด กลัวคนอื่นหัวเราะ แต่พอเข้าไปในห้องเรียนจริงๆ บรรยากาศมันไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด เพื่อนร่วมคลาสก็ดูเป็นกันเอง ครูผู้สอนก็ใจดีมาก เขาจะพยายามกระตุ้นให้ทุกคนกล้าพูด ไม่ว่าจะถูกจะผิดก็ไม่เป็นไร ขอให้ได้เปล่งเสียงออกมา

สิ่งที่ผมชอบมากคือวิธีการสอนของเขาครับ เขาไม่ได้เริ่มจากการสอนแกรมมาร์น่าเบื่อๆ แต่จะเริ่มจากบทสนทนาง่ายๆ ในชีวิตประจำวัน แล้วก็มีกิจกรรมให้จับคู่ฝึกพูดกัน เช่น

• การแนะนำตัวเอง
• การสั่งอาหาร
• การถามทาง
• การพูดคุยเรื่องงานอดิเรก

ครูจะคอยแก้ไขให้คำแนะนำเรื่องการออกเสียง และการใช้คำที่ถูกต้องเหมาะสม แรกๆ ก็มีเขินบ้าง ติดๆ ขัดๆ บ้าง แต่พอได้ฝึกบ่อยๆ มันก็เริ่มคล่องขึ้นเองอย่างไม่น่าเชื่อ จากที่เคยคิดคำศัพท์ไม่ออก พอถึงสถานการณ์จริงมันก็เริ่มผุดขึ้นมาในหัวเองได้บ้างแล้ว

มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ครูให้ทำโรลเพลย์เป็นคนซื้อกับคนขายของ ผมนี่แบบ โคตรเกร็งเลย แต่ก็รวบรวมความกล้าพูดออกไป ถึงจะตะกุกตะกักบ้าง แต่พอจบกิจกรรมแล้วครูชมว่า “Good try!” แค่นั้นแหละ กำลังใจมาเต็มเลยครับ มันทำให้รู้สึกว่าการทำผิดไม่ใช่เรื่องน่าอาย แต่เป็นส่วนหนึ่งของการเรียนรู้

ผลลัพธ์ที่ได้และการเปลี่ยนแปลง

หลังจากเรียนไปได้สักระยะหนึ่ง ผมเริ่มสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในตัวเองชัดเจนขึ้น จากคนที่เคยกลัวการพูดภาษาอังกฤษ ตอนนี้กล้าที่จะพูดมากขึ้น ถึงแม้จะยังไม่คล่องปรื๋อเหมือนเจ้าของภาษา แต่ก็สามารถสื่อสารในเรื่องพื้นฐานได้เข้าใจแล้ว เวลาเจอฝรั่งก็ไม่เดินหนีแล้ว (ฮ่าๆ) อย่างน้อยก็พอจะทักทาย ถามไถ่เรื่องง่ายๆ ได้บ้าง

ที่สำคัญที่สุดคือ ความมั่นใจมันเพิ่มขึ้นเยอะมากครับ ผมไม่กลัวที่จะทำผิดพลาดอีกต่อไปแล้ว เพราะรู้ว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาของการเรียนรู้ภาษาใหม่ ตอนนี้เวลาดูหนังซาวด์แทร็กก็เริ่มฟังเข้าใจมากขึ้น หรือเวลาเห็นบทความภาษาอังกฤษสั้นๆ ก็พอจะอ่านจับใจความได้บ้างแล้ว มันเหมือนกับว่าเราได้ปลดล็อกสกิลบางอย่างในตัวเองออกมา

สรุปแล้ว การตัดสินใจไปลงคอร์สเรียนภาษาอังกฤษเพื่อเน้นการพูดครั้งนี้ ผมว่ามันเป็นการลงทุนที่คุ้มค่ามากครับ มันไม่ใช่แค่การได้ความรู้ แต่มันคือการได้ความมั่นใจ และได้เปิดโอกาสใหม่ๆ ให้กับตัวเอง ใครที่กำลังลังเล หรือรู้สึกแบบเดียวกับที่ผมเคยเป็น ผมอยากจะบอกว่า ลองดูสักตั้งครับ! หาคอร์สที่เหมาะกับตัวเอง แล้วก็ลุยเลย ไม่ต้องกลัว มันไม่มีอะไรน่ากลัวอย่างที่คิดจริงๆ ครับ

ค้นหาคอร์สที่เหมาะกับคุณ