สวัสดีครับทุกคน! วันนี้อยากจะมาแชร์ประสบการณ์ส่วนตัวนิดหน่อยเกี่ยวกับเรื่องการสอนคำศัพท์ภาษาอังกฤษให้เด็กๆ ที่บ้านครับ เอาจริงๆ นะ ผมก็ไม่ได้เป็นครูบาอาจารย์อะไรมาจากไหนหรอกครับ แต่พอมีหลานๆ หรือลูกๆ (แล้วแต่ใครจะมี) วิ่งเล่นในบ้าน ก็อดไม่ได้ที่จะอยากให้เขาได้อะไรติดตัวไปบ้าง โดยเฉพาะเรื่องภาษาเนี่ย ผมว่าสำคัญ

เริ่มจากอะไรง่ายๆ ก่อนเลย

ตอนแรกๆ ก็งงๆ นะว่าจะเริ่มยังไงดี ก็เลยลองไปหาพวกบัตรคำศัพท์ง่ายๆ ที่มีรูปภาพสีสันสดใสมาใช้ก่อนเลยครับ พวกรูปสัตว์ รูปผลไม้ ของใช้ในบ้าน อะไรแบบนี้ ผมว่ามันเวิร์คมากนะ เพราะเด็กๆ เขาจะเชื่อมโยงภาพกับคำได้ง่ายกว่า

ผมจะเริ่มจากคำศัพท์ที่มันเห็นภาพชัดเจน อย่างเช่น:

• cat (แมว)
• dog (หมา)
• banana (กล้วย)
• apple (แอปเปิ้ล)
• car (รถยนต์)
• ball (ลูกบอล)

แล้วก็ไม่ได้แค่ชี้ๆ บอกๆ นะ ผมจะพยายามทำให้มันเป็นเกม อย่างเช่น หยิบบัตรคำขึ้นมาแล้วถาม “What’s this?” แล้วก็ให้เขาพยายามออกเสียงตาม หรือถ้าเขารู้แล้วก็ให้ตอบ บางทีก็เอาของจริงมาวางคู่กับบัตรคำเลย เช่น หยิบกล้วยมาแล้วก็โชว์บัตรคำว่า banana ให้เขาเห็นภาพชัดๆ ไปเลย

ทำให้มันสนุกเข้าไว้

สิ่งสำคัญเลยนะ ผมว่าคือการทำซ้ำๆ แต่ไม่ใช่ซ้ำแบบน่าเบื่อนะ อาจจะวันละนิดวันละหน่อย ครั้งละ 5-10 นาทีก็พอแล้วครับ เด็กสมาธิสั้น อย่าไปยัดเยียดเยอะ แล้วก็บรรยากาศต้องสนุก อย่าไปกดดันเขาว่าต้องจำได้ ต้องพูดได้เป๊ะๆ ผมจะเน้นออกเสียงให้ชัดๆ แล้วก็ทำท่าทางประกอบไปด้วย เด็กๆ เขาจะชอบแล้วก็จำได้ดีขึ้น

มีอยู่ช่วงนึง ผมลองเอาเพลงเด็กภาษาอังกฤษง่ายๆ มาเปิดให้ฟัง แล้วก็ชี้ตามคำศัพท์ในเพลง มันก็ได้ผลดีเหมือนกันนะ เขาจะฮัมๆ ตามได้บ้าง ไม่ได้บ้าง แต่ก็ถือว่าเป็นการสร้างความคุ้นเคย

• เช่น เพลงเกี่ยวกับสี ก็จะชี้ไปที่สิ่งของสีนั้นๆ แล้วบอกว่า “red car”, “blue ball”
• หรือเพลงเกี่ยวกับส่วนต่างๆ ของร่างกาย ก็จะแตะไปที่ตา หู จมูก ปาก แล้วพูดคำศัพท์นั้นๆ

เชื่อมโยงกับชีวิตประจำวัน

อีกอย่างที่ผมชอบทำคือ พยายามเชื่อมโยงคำศัพท์กับสิ่งที่เขาเจอในชีวิตประจำวันครับ เช่น ตอนไปสวนสัตว์ก็ชี้แล้วบอก “Look! An elephant!” หรือตอนกินข้าวก็ “This is rice.” หรือ “Do you want some water?” มันทำให้เขาเห็นว่าภาษาอังกฤษมันอยู่รอบตัว ไม่ใช่แค่ในหนังสือหรือบัตรคำ

บางทีเด็กก็มีอารมณ์ไม่อยากเล่น ไม่อยากเรียน ผมก็จะไม่บังคับ ปล่อยไปก่อน เดี๋ยววันหลังค่อยว่ากันใหม่ แล้วก็ไม่ต้องคาดหวังว่าสอนปุ๊บจะจำได้ปั๊บ มันต้องใช้เวลาครับ ใจเย็นๆ

เป้าหมายของผมไม่ใช่ให้เขาเก่งแกรมม่าอะไรมากมายตั้งแต่เด็กหรอกครับ แค่อยากให้เขาคุ้นเคยกับภาษา เปิดใจรับมัน แล้วก็มีคลังคำศัพท์ติดตัวไว้บ้าง พอเขาโตขึ้นแล้วต้องไปเรียนจริงจัง มันจะได้ไม่ยากเกินไปสำหรับเขา

นี่ก็เป็นวิธีบ้านๆ ที่ผมลองทำดูนะครับ อาจจะไม่ได้มีหลักการอะไรเป๊ะๆ แต่ก็เห็นผลนะ เด็กๆ ก็เริ่มจำคำศัพท์ได้มากขึ้นเรื่อยๆ แล้วก็ดูสนุกกับการเรียนรู้ด้วย ใครมีเทคนิคอะไรดีๆ ก็มาแชร์กันได้นะครับ ผมก็เรียนรู้ไปเรื่อยๆ เหมือนกันครับผม!

ค้นหาคอร์สที่เหมาะกับคุณ