โอ้โห วันนี้จะมาเล่าเรื่องที่เจอมากับตัวสด ๆ ร้อน ๆ เลยครับ เกี่ยวกับไอ้เจ้าการ์ตูนเด็ก ๆ นี่แหละ คือเรื่องของเรื่องเนี่ยมันเริ่มจากวันหยุดที่ผ่านมาเลย ผมก็อยู่บ้านเฉย ๆ ใช่ปะ แล้วหลานตัวแสบมันก็วิ่งมาเกาะแข้งเกาะขา บอกอยากดูการ์ตูน ไอ้เราก็เออ ๆ ว่างอยู่พอดี เดี๋ยวเปิดให้

ภารกิจตามหาการ์ตูนให้หลาน

ทีนี้พอกดรีโมตเปิดทีวี เข้าแอปนู้นแอปนี้เท่านั้นแหละครับคุณเอ๊ยยยย… การ์ตูนมันมาจากไหนเยอะแยะวะ! ตาลายไปหมด เลือกไม่ถูกเลยจริง ๆ มีทั้งแบบภาพสวยเว่อร์วังอลังการ สีสันนี่ไม่ต้องพูดถึง แสบตา แต่บางเรื่องตัวละครมันก็หน้าตาแปลก ๆ เคลื่อนไหวแข็ง ๆ ทื่อ ๆ ดูแล้วมันขัดใจยังไงไม่รู้ ไม่เหมือนสมัยเราเด็ก ๆ นะ มีไม่กี่เรื่องหรอก ช่องเก้าการ์ตูนตอนเช้าวันเสาร์อาทิตย์นั่นแหละ สวรรค์ของเด็กยุคนั้นแล้ว ไม่ต้องเลือกเยอะ ดูมันทุกเรื่อง!

แล้วที่เห็นชัด ๆ เลยนะว่ามันต่างจากเมื่อก่อนคือ:

• เนื้อเรื่องบางอันมันไวเกิ๊น! คือแบบยังไม่ทันจะผูกพันกับตัวละครเลย อ้าว จบตอนละ หรือบางทีก็เหมือนจะยัดเยียดคำสอนกันโต้ง ๆ เลย ไม่ค่อยมีศิลปะในการเล่าเรื่องเหมือนการ์ตูนเก่า ๆ ที่แบบ…เออ มันมีอะไรให้คิดตาม

• แล้วก็พวกการ์ตูนที่ดูจบปุ๊บ รู้เลยว่าทำมาเพื่อขายของเล่นชัด ๆ! หลานผมนี่ชี้เลย “อา ๆ หนูอยากได้ตัวนี้!” ปั๊บเลยนะ ปวดกบาลจริง ๆ

• แต่ก็มีดีนะ บางเรื่องภาพสวยจริง เพลงเพราะ เด็ก ๆ ชอบ แต่บางทีผู้ใหญ่อย่างเราก็แอบเบื่อเพลงมันเหมือนกัน ฮ่า ๆ วนอยู่นั่นแหละ

ทำไมถึงมานั่งบ่นเรื่องนี้ได้ล่ะ?

ก็เพราะว่าหลังจากที่ลองจิ้ม ๆ เลือก ๆ ไปหลายเรื่อง จนในที่สุดก็เจอเรื่องที่หลานมันถูกใจ ดูแบบติดหนึบเลยครับคุณผู้ชม ดูมันได้ทั้งวันจริง ๆ เรียกชื่อตัวละครได้หมด ร้องเพลงประกอบได้เป๊ะ ไอ้เราก็เลยสงสัย เอ๊ะ มันมีอะไรดีนักหนาวะเรื่องนี้ เลยตัดสินใจ เอาวะ! ลองนั่งดูเป็นเพื่อนหลานมันจริง ๆ จัง ๆ สักตั้ง

สิ่งที่ผมค้นพบหลังจากนั่งดูไปหลายตอนกับหลาน:

เออ…มันก็ไม่ได้แย่อย่างที่คิดในตอนแรกนะ บางเรื่องมันก็สอนเรื่องง่าย ๆ ที่เด็กมันเข้าใจได้จริง ๆ เช่น การแบ่งปันเพื่อน การรู้จักขอโทษ หรือความกล้าหาญเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะลองทำอะไรใหม่ ๆ มันก็สอดแทรกมาเนียน ๆ อยู่เหมือนกัน ไม่ได้สอนกันแบบทื่อ ๆ ซะทีเดียว

แต่ที่สำคัญกว่าเนื้อหาในการ์ตูนอีกนะ ผมว่ามันคือช่วงเวลาที่เราได้นั่งดูด้วยกันนี่แหละ ได้คุยกัน ได้ถามตอบเรื่องราวในการ์ตูน “ตัวนั้นมันทำอะไรอะอา?” “แล้วทำไมมันถึงทำแบบนั้น?” มันกลายเป็นกิจกรรมเล็ก ๆ ที่ได้ใช้เวลาร่วมกันในครอบครัวไปเลย จากที่ตอนแรกกะจะเปิดทิ้งไว้ให้หลานดูคนเดียว กลายเป็นว่าเราก็ติดไปด้วยซะงั้น ฮ่า ๆ

สุดท้ายแล้ว ผมว่าการ์ตูนเด็กสมัยนี้มันก็มีทั้งที่ดีและอาจจะไม่ค่อยถูกใจเราผู้ใหญ่บ้างปะปนกันไปแหละครับ มันอยู่ที่เราจะเลือกยังไงให้เหมาะกับเด็ก แล้วก็ไม่ใช่แค่เลือกแล้วปล่อยให้เขาดูคนเดียวนะ การที่เราสละเวลานั่งดูเป็นเพื่อนเขาบ้าง คุยกับเขาบ้าง มันน่าจะสำคัญกว่าตัวการ์ตูนเองด้วยซ้ำไป

นี่ก็เป็นประสบการณ์ตรงของผมเลยครับ จากการเป็นอารองรับภารกิจหาการ์ตูนให้หลานชายเมื่อไม่กี่วันก่อน ก็เลยอยากเอามาแชร์ให้ฟังกันเพลิน ๆ ครับผม

ค้นหาคอร์สที่เหมาะกับคุณ