สวัสดีครับทุกคน วันนี้อยากมาเล่าประสบการณ์ส่วนตัวของผมเองเลยนะ เกี่ยวกับการพยายามจะเริ่มเรียนภาษาอังกฤษแบบพื้นฐานมากๆ ตอนแรกๆ นี่มึนตึ้บเลย ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนดีจริงๆ

เรื่องมันเริ่มจากที่ผมรู้สึกว่า เอ้อ ภาษาอังกฤษนี่มันก็สำคัญนะ เวลาไปไหนมาไหน หรือแม้แต่ดูหนังฟังเพลง ถ้าพอรู้เรื่องบ้างมันก็น่าจะดี ผมก็เลยตัดสินใจว่า เอาล่ะ! ลองดูซักตั้ง

จุดเริ่มต้นอันแสนงงงวย

ตอนแรกสุดเลยนะครับ ผมก็ไปเดินด้อมๆ มองๆ แถวร้านหนังสือ หาหนังสือประเภท “ภาษาอังกฤษสำหรับผู้เริ่มต้น” อะไรทำนองนั้น โอ้โห! เยอะแยะเต็มไปหมด เลือกไม่ถูกเลยจริงๆ บางเล่มก็ดูหนาเตอะ บางเล่มก็มีแต่ตัวหนังสือลายตาไปหมด สุดท้ายก็หยิบๆ มาเล่มสองเล่มแบบงงๆ คิดว่าน่าจะโอเค

พอกลับมาถึงบ้าน เปิดอ่านดูเท่านั้นแหละครับคุณผู้ชม… หลับ! ฮ่าๆๆ คือมันดูน่าเบื่อไปหมดเลยสำหรับผมตอนนั้น ไม่รู้จะจำยังไง ไม่รู้จะเอาไปใช้ตอนไหน เหมือนมันเป็นอะไรที่ไกลตัวมากๆ

ลองผิดลองถูกไปเรื่อย

หลังจากที่เฟลกับหนังสือไปรอบแรก ผมก็ยังไม่ยอมแพ้นะ ผมเริ่มคิดว่าเอ๊ะ หรือเราจะเริ่มจากอะไรง่ายๆ ที่มันเห็นภาพก่อนดีไหม ผมก็เลยลองเปลี่ยนวิธีครับ

• เริ่มจากคำศัพท์ง่ายๆ: ผมลองหาพวกคำศัพท์ที่ใช้บ่อยๆ ในชีวิตประจำวัน เช่น คำทักทายง่ายๆ พวก Hello, Thank you, Sorry อะไรพวกนี้ แล้วก็พวกสิ่งของรอบตัว เช่น table, chair, pen, book พยายามจำวันละนิดวันละหน่อย จดใส่สมุดเล็กๆ พกติดตัวไว้
• ดูการ์ตูนเด็ก: อันนี้หลายคนอาจจะขำ แต่ผมทำจริงๆ นะ! ผมไปหาการ์ตูนเด็กภาษาอังกฤษง่ายๆ ที่มันพูดช้าๆ ชัดๆ มาดู ถึงจะฟังไม่รู้เรื่องทั้งหมด แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้คุ้นหูบ้าง แล้วก็เห็นภาพประกอบด้วยว่าเขาพูดถึงอะไร
• ฟังเพลงภาษาอังกฤษช้าๆ: ลองหาเพลงสากลที่มันจังหวะไม่เร็วมาก เนื้อเพลงไม่ซับซ้อน แล้วก็ลองเปิดเนื้อเพลงดูตามไปด้วย พยายามร้องคลอๆ ไป ถึงจะเพี้ยนบ้างก็ช่างมัน ฮ่าๆ

เมื่อเริ่มเห็นแสงสว่าง (นิดๆ)

พอผมเริ่มทำแบบนี้ไปได้สักพักนะครับ สิ่งที่สังเกตเห็นเลยคือ ผมเริ่มจับคำบางคำได้มากขึ้น จากที่ฟังไม่ออกเลย ก็เริ่มเอ๊ะ คำนี้คุ้นๆ เหมือนเคยเห็นในสมุดจดศัพท์ หรือ เอ๊ะ ประโยคนี้คล้ายๆ ในการ์ตูนที่เคยดู มันเหมือนกับว่าสมองเรามันเริ่มเชื่อมโยงสิ่งต่างๆ เข้าด้วยกันทีละน้อย

สิ่งที่ผมเน้นมากๆ เลยคือ:

• ความสม่ำเสมอ: ไม่ต้องทำเยอะในแต่ละวัน แต่พยายามทำให้ได้ทุกวัน วันละ 10-15 นาทีก็ยังดี ดีกว่าทำวันเดียวเยอะๆ แล้วหายไปเลยเป็นอาทิตย์
• อย่ากลัวผิด: ช่วงแรกๆ ผมก็ออกเสียงผิดๆ ถูกๆ จำศัพท์สลับไปมา แต่ก็ไม่ได้คิดมากครับ ถือว่าเป็นการเรียนรู้ ผิดก็จำไว้แล้วแก้ไข
• หาอะไรที่สนุกทำ: ถ้ามันน่าเบื่อ เราจะไม่อยากทำนาน ผมเลยพยายามหาอะไรที่มันบันเทิงเข้ามาผสมด้วย เช่น การ์ตูน เพลง หรือเกมคำศัพท์ง่ายๆ

จนถึงทุกวันนี้ ผมก็ยังไม่ได้เก่งอะไรมากมายนะครับ ยังต้องเรียนรู้อีกเยอะเลย แต่ถ้าเทียบกับวันแรกที่ยืนงงๆ อยู่ในร้านหนังสือ ผมว่าผมก็มาไกลพอสมควรแล้ว อย่างน้อยก็พอจะอ่านป้ายง่ายๆ หรือฟังประโยคสั้นๆ ในหนังรู้เรื่องบ้างนิดหน่อย มันก็เป็นกำลังใจให้เราอยากจะเรียนรู้ต่อไปเรื่อยๆ ครับ

ก็หวังว่าประสบการณ์เล็กๆ น้อยๆ ของผมตรงนี้ อาจจะเป็นประโยชน์หรือเป็นกำลังใจให้ใครที่กำลังคิดจะเริ่มต้นเรียนภาษาอังกฤษพื้นฐานเหมือนกันนะครับ สู้ๆ ครับผม!

ค้นหาคอร์สที่เหมาะกับคุณ