สวัสดีครับทุกคน วันนี้อยากจะมาแชร์ประสบการณ์ตรงเลยกับเรื่องการสอนภาษาให้เจ้าตัวเล็กที่บ้าน บอกเลยว่าไม่ได้ง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปากนะ แต่ก็ไม่ได้ยากเกินไปถ้าเราตั้งใจจริง

เริ่มแรกเลยเนี่ย ผมก็คิดแบบง่ายๆ ว่าเออ…ก็แค่พูดกับลูกบ่อยๆ เดี๋ยวเค้าก็คงซึมซับไปเองแหละมั้ง ซื้อหนังสือภาพคำศัพท์มาสองสามเล่ม ชี้ๆ อ่านๆ ให้ฟังตอนก่อนนอนบ้าง ตอนเล่นบ้าง ผลคืออะไร? เค้าก็มองๆ นะ แต่เหมือนไม่ได้สนใจอะไรเป็นพิเศษ มองแป๊บเดียวก็หันไปเล่นอย่างอื่นต่อละ ไอ้เราก็แบบ…เอ๊ะ หรือวิธีเรามันยังไม่โดนใจ

จากนั้นก็เลยลองเปลี่ยนแผนใหม่ เริ่มจากสังเกตว่าลูกชอบอะไรเป็นพิเศษ ปรากฏว่าเจ้าตัวเล็กที่บ้านเนี่ยชอบฟังเพลงมาก กับชอบดูการ์ตูนที่มีตัวละครขยับไปขยับมา ผมก็เลยเอาวะ! ลองเริ่มจากตรงนี้แหละ

ลงมือปฏิบัติจริงจัง

ทีนี้ก็เริ่มปฏิบัติการจริงจังเลยครับ

• หาเพลงเด็กภาษาเป้าหมาย: ผมก็ไปเสิร์ชหาเลย เพลงเด็กง่ายๆ คำศัพท์ไม่ซับซ้อน ทำนองสนุกๆ เปิดให้ฟังวนไปครับ ตอนแรกๆ เค้าก็ฟังเฉยๆ นะ แต่พอเปิดบ่อยๆ เข้า เริ่มมีฮัมๆ ตามบ้างนิดหน่อย
• เลือกการ์ตูนที่ใช่: ไม่ใช่การ์ตูนอะไรก็ได้นะ ผมพยายามเลือกเรื่องที่มันภาพชัดเจน ตัวละครพูดช้าๆ หน่อย คำศัพท์ที่ใช้ก็เป็นคำง่ายๆ ในชีวิตประจำวัน พยายามนั่งดูไปกับเค้าด้วย แล้วก็ชี้ชวนคุย “ดูสิ เค้าพูดว่า สวัสดี” อะไรแบบนี้
• ใช้ชีวิตประจำวันให้เป็นประโยชน์: อันนี้ผมว่าสำคัญมาก คือไม่ได้จำกัดแค่เวลาเปิดเพลงหรือดูการ์ตูน แต่พยายามสอดแทรกภาษาเข้าไปในกิจวัตรประจำวันเลย เช่น ตอนกินข้าว ก็พูดชื่ออาหารเป็นภาษานั้น “อันนี้ นม” “กิน กล้วย มั้ย” ตอนอาบน้ำก็ชี้อวัยวะ “นี่ มือ” “นี่ เท้า” แรกๆ ก็พูดของเราไปคนเดียวนี่แหละครับ
• ทำซ้ำๆ ย้ำๆ: เด็กเล็กๆ เค้าเรียนรู้จากการทำซ้ำครับ คำไหนอยากให้จำได้ ก็ต้องพูดบ่อยๆ ให้เค้าได้ยินบ่อยๆ อย่าเพิ่งท้อถ้าพูดไปสิบครั้งแล้วเค้ายังไม่พูดตาม

ช่วงแรกๆ นี่บอกเลยว่าเหมือนพูดอยู่คนเดียวจริงๆ นะครับ ฮ่าๆ แต่ก็ไม่ได้คาดหวังว่าเค้าจะพูดตามได้ทันทีทันใด แค่อยากให้เค้าคุ้นเคยกับเสียง กับสำเนียงก่อน

ผลลัพธ์ที่ค่อยๆ เห็น

ทำแบบนี้มาเรื่อยๆ เป็นเดือนๆ เลยครับ สิ่งที่เริ่มเห็นชัดขึ้นคือ เค้าเริ่มเข้าใจคำสั่งง่ายๆ ที่เราพูดเป็นภาษานั้น เช่น ถ้าบอกให้ “มานี่” เค้าก็จะคลานมาหา หรือถ้าชี้ไปที่ของเล่นแล้วพูดชื่อของเล่นเป็นภาษานั้น เค้าก็จะมองตาม

แล้วก็มีวันนึงครับที่ผมดีใจมาก คือตอนที่เค้าพยายามจะพูดคำศัพท์นั้นออกมาเอง! แม้จะยังไม่ชัดเป๊ะๆ แต่ก็พอจะเดาได้ว่าเค้าพยายามจะสื่อสารคำนั้น โอ้โห…ตอนนั้นคือแบบ มีกำลังใจขึ้นเยอะเลยครับ

หลังจากนั้น เค้าก็เริ่มมีคำศัพท์หลุดออกมาทีละคำ สองคำ จากที่เคยพูดอยู่คนเดียว ก็เริ่มมีเสียงเล็กๆ ตอบกลับมาบ้าง แม้จะเป็นแค่คำเดี่ยวๆ ก็ตาม

สิ่งที่สำคัญที่สุด ที่ผมค้นพบจากการลองผิดลองถูกครั้งนี้คือ ความสม่ำเสมอ และ ความอดทน ครับ อย่าไปกดดันลูก และอย่าไปกดดันตัวเอง ทำให้มันเป็นเรื่องสนุกสำหรับทั้งเราและเค้า บรรยากาศการเรียนรู้ที่ดีสำคัญกว่าการยัดเยียดข้อมูลเยอะๆ ครับ

ตอนนี้เจ้าตัวเล็กก็ยังไม่ได้พูดคล่องปร๋อเป็นประโยคยาวๆ นะครับ แต่เค้าก็มีคลังคำศัพท์ในหัวเยอะขึ้น เริ่มเข้าใจเวลาเราพูดมากขึ้น และกล้าที่จะลองพูดคำใหม่ๆ ผมถือว่านี่เป็นจุดเริ่มต้นที่ดีมากๆ แล้วครับ ก็คงต้องพยายามต่อไปเรื่อยๆ นี่แหละครับ

หวังว่าประสบการณ์ของผมจะเป็นประโยชน์กับพ่อๆ แม่ๆ ท่านอื่นบ้างนะครับ สู้ๆ ครับ!

ค้นหาคอร์สที่เหมาะกับคุณ