สวัสดีครับทุกคน วันนี้อยากมาแชร์ประสบการณ์ตรงๆ เลย กับการสอนภาษาอังกฤษให้เด็กอนุบาลนี่แหละครับ หลายคนอาจจะคิดว่ามันยาก หรือไม่รู้จะเริ่มยังไง ผมเองก็เคยเป็นแบบนั้นมาก่อน ตอนแรกๆ ก็งมๆ ซาวๆ ไปเรื่อย ลองผิดลองถูกมาเยอะเหมือนกันครับ

ช่วงเริ่มต้นและการลองผิดลองถูก

ตอนแรกเลยนะ ผมก็เริ่มจากลูกตัวเองนี่แหละครับ อยากให้เค้าได้ภาษาอังกฤษตั้งแต่เล็กๆ ก็ไปหาซื้อหนังสือภาพคำศัพท์ ABC อะไรพวกนั้นมาเลย คิดว่าเออ เดี๋ยวอ่านให้ฟังทุกวัน เค้าคงซึมซับไปเอง ปรากฏว่า… ไม่เลยครับ! เด็กมันไม่สนใจเลย เปิดปุ๊บ หันหนีปั๊บ ผมนี่ท้อเลย คิดในใจ “เอาไงดีวะเนี่ย”

หลังจากนั้นก็ลองเปลี่ยนวิธี ไปเปิดเพลงภาษาอังกฤษให้ฟัง พวกเพลงเด็กง่ายๆ ที่มีท่าเต้นประกอบ อันนี้เริ่มได้ผลนิดหน่อย เด็กเริ่มโยกตามบ้าง แต่ก็ยังไม่ค่อยพูดออกมาเป็นคำๆ เท่าไหร่ ผมก็ยังไม่ยอมแพ้นะ คิดว่ามันต้องมีวิธีสิ

ค้นพบแนวทางที่ใช่สำหรับเด็กอนุบาล

ผมเริ่มสังเกตพฤติกรรมของเด็กอนุบาลอย่างจริงจังครับ พวกเค้าชอบอะไรที่มันสนุก มีสีสัน มีการเคลื่อนไหว ไม่ชอบอะไรที่มันน่าเบื่อ หรือต้องนั่งนิ่งๆ นานๆ ผมเลยปรับแผนใหม่หมดเลยครับ

• เน้นการเล่นเป็นหลัก: ผมเริ่มเอาคำศัพท์ภาษาอังกฤษไปสอดแทรกในการเล่น เช่น เล่นทายบัตรคำศัพท์ (Flashcards) รูปสัตว์ ผลไม้ สี ของใช้ในบ้าน ทำให้มันดูเหมือนเกมมากกว่าการเรียน
• เพลงและท่าทาง: อันนี้ยังคงเป็นพระเอกครับ แต่ผมจะเลือกเพลงที่มีคำศัพท์ง่ายๆ วนซ้ำไปมา และมีท่าทางประกอบที่ชัดเจน เด็กๆ จะจำได้จากท่าทางก่อน แล้วค่อยๆ เชื่อมโยงกับคำศัพท์
• ใช้ของจริงประกอบ: เวลาสอนคำว่า “apple” ก็หยิบแอปเปิ้ลจริงๆ มาให้ดู ให้จับ ให้ดม สอนคำว่า “ball” ก็เอาลูกบอลมาโยนเล่นกัน มันทำให้เด็กเห็นภาพและเข้าใจง่ายขึ้นเยอะ
• ทำซ้ำๆ ย้ำๆ: เด็กวัยนี้เรียนรู้จากการทำซ้ำครับ อย่าเบื่อที่จะพูดคำเดิมๆ หรือร้องเพลงเดิมๆ ซ้ำๆ บ่อยๆ เดี๋ยวเค้าก็จำได้เอง
• ใช้เวลาสั้นๆ แต่บ่อยครั้ง: ผมจะไม่สอนนานๆ ครั้งละ 15-20 นาทีก็พอแล้ว แต่จะพยายามหาจังหวะสอดแทรกภาษาอังกฤษเข้าไปในกิจวัตรประจำวันบ่อยๆ เช่น ตอนอาบน้ำ ตอนกินข้าว ตอนแต่งตัว
• ชมเชยและให้กำลังใจ: อันนี้สำคัญมาก! พอเค้าพยายามพูด หรือพูดได้แม้จะแค่คำเดียว ผมจะชมแบบจัดเต็ม โอเวอร์แอคติ้งไปเลย เด็กจะรู้สึกดีและอยากทำอีก

สิ่งที่ได้เรียนรู้และผลลัพธ์ที่เห็น

สิ่งที่ผมค้นพบคือ การสอนภาษาอังกฤษเด็กอนุบาลมันไม่ใช่การ “สอน” แบบผู้ใหญ่ครับ แต่มันคือการ “เล่น” กับภาษา ให้เค้าคุ้นเคย ให้เค้ารู้สึกสนุก ไม่ต้องไปคาดหวังว่าเค้าจะต้องพูดได้เป๊ะๆ หรือเข้าใจแกรมม่าอะไรเลย แค่ให้เค้ากล้าพูดออกมา มีคลังคำศัพท์เล็กๆ น้อยๆ ติดตัวก็ถือว่าสุดยอดแล้ว

หลังจากที่ผมปรับวิธีการสอนแบบนี้ไปสักพักนะครับ สิ่งที่เห็นได้ชัดเลยคือ เด็กๆ ดูสนุกกับการเรียนภาษาอังกฤษมากขึ้นเยอะเลย เค้าไม่ต่อต้าน แถมบางทียังเรียกร้องให้เปิดเพลงภาษาอังกฤษ หรือเล่นเกมทายคำศัพท์อีกต่างหาก ที่สำคัญคือ เค้าเริ่มมีคำศัพท์ภาษาอังกฤษหลุดออกมาจากปากเองบ้างแล้วครับ เช่น เวลาเห็นแมวก็พูด “cat” เห็นหมาก็ “dog” หรืออยากได้อะไรก็ชี้แล้วพูดคำนั้นๆ ออกมา อาจจะยังไม่ชัดเป๊ะ แต่ผมก็ดีใจมากๆ แล้วครับ

ผมว่าหัวใจสำคัญมันอยู่ที่การสร้างทัศนคติที่ดีต่อภาษาครับ ถ้าเค้ารู้สึกว่ามันสนุก ไม่ใช่เรื่องน่าเบื่อ เค้าก็จะเปิดใจรับมันได้ง่ายขึ้นเยอะเลยครับ นี่ก็เป็นประสบการณ์ตรงของผมที่อยากจะมาแชร์ให้ฟังกัน หวังว่าจะเป็นประโยชน์กับคุณพ่อคุณแม่หรือใครที่กำลังสอนภาษาอังกฤษให้เด็กเล็กๆ อยู่นะครับ ลองเอาไปปรับใช้กันดูได้เลยครับ!

ค้นหาคอร์สที่เหมาะกับคุณ