จุดเริ่มต้นของการผจญภัย (กับเจ้าตัวเล็ก)

เล่าเลยละกันนะ ตอนแรกไม่ได้คิดเล้ยว่าจะต้องมาสอนภาษาอังกฤษเด็กอนุบาล คือแบบ…งานอะไรวะเนี่ย? ปกติก็ทำงานของตัวเองไปเรื่อยเปื่อย ไม่ได้คิดฝันว่าจะต้องมาจับไมค์สอนเด็กตัวกะเปี๊ยกเลยสักนิด วันดีคืนดีเหมือนฟ้าผ่ากลางกบาล เพื่อนสนิทตัวดีมันโทรมา “แกๆ ช่วยไปสอนภาษาอังกฤษหลานชั้นหน่อยดิ ครูที่โรงเรียนอนุบาลเค้าลาออกกะทันหัน ไม่มีใครสอนเลย” ตอนแรกก็อึ้งไปเลยนะ อิหยังวะ? ตูเนี่ยนะจะไปสอนเด็กอนุบาล? ภาษาอังกฤษพอได้งูๆ ปลาๆ แต่จะให้ไปสอนเด็กเล็กเนี่ยนะ…ไม่เคยมีประสบการณ์เลยโว้ย! แต่ด้วยความที่เห็นแก่เพื่อน และสงสารหลานมัน ก็เลยเออ ออ ไปแบบงงๆ คิดในใจว่า…เอาวะ ลองดูสักตั้ง!

วันแรกๆ…นรกชัดๆ!

แกเอ๊ยยยย…พอถึงวันจริงนะ เดินเข้าห้องเรียนไปเท่านั้นแหละ เหมือนหลุดเข้าไปในสวนสัตว์! เสียงนี่ลั่นห้อง วิ่งกันให้วุ่น บางคนก็ร้องไห้กระจองอแงหาแม่ บางคนก็ปีนป่ายเก้าอี้ เรานี่กุมขมับเลย เตรียมแผนการสอนไปอย่างดี กะว่าจะเปิดตัวสวยๆ ด้วยเพลง ABC สุดฮิต ปรากฏว่า…เด็กมันไม่สนจ้า! แต่ละคนสนใจของเล่นตรงหน้ามากกว่า พยายามจะชวนคุย “Hello! What’s your name?” เด็กบางคนมองหน้าเราแบบเอ๋อๆ แล้วก็หันไปเล่นต่อ บางคนก็วิ่งมาดึงกระโปรง โอ้ยยยยย ปวดหัวตึ้บ! วันนั้นคือเฟลสุดๆ กลับบ้านมานี่แทบอยากจะโทรไปบอกเพื่อนว่า “ไม่ไหวแล้วโว้ยยย หาคนอื่นเถอะ!”

ลองผิดลองถูก…สารพัดวิธี กว่าจะเริ่มเข้าที่

หลังจากผ่านช่วงเวลาแห่งความท้อแท้ไปหลายวัน ก็เริ่มตั้งสติได้ว่า เฮ้ย! จะมาสอนแบบเดิมๆ ที่เคยเรียนมามันไม่ได้ผลกับเด็กเล็กว่ะ พวกนี้มันพลังงานเยอะ สมาธิสั้นปรี๊ดปร๊าด เราต้องเปลี่ยนวิธี! ก็เลยเริ่มสังเกตพฤติกรรมเจ้าตัวเล็กพวกนี้อย่างจริงจัง แล้วก็ลองปรับเปลี่ยนเทคนิคไปเรื่อยๆ

• เน้นสั้นๆ กระชับๆ: จะมาสอนอะไรยาวๆ เยิ่นเย้อไม่ได้เลย เด็กมันหลุดโฟกัสไวมาก เอาทีละคำสองคำพอ แล้วเปลี่ยนกิจกรรมบ่อยๆ
• ต้องสนุกเท่านั้น!: อันนี้คือคีย์เวิร์ดสำคัญเลย อะไรก็ตามที่น่าเบื่อ เด็กมันจะเมินทันที ต้องหาเกมมาเล่น ร้องเพลงเต้นแร้งเต้นกาไปกับมันนั่นแหละ บางทีก็ต้องทำตัวบ้าๆ บอๆ ไปด้วยเลย
• ใช้ของจริงประกอบ: พวกบัตรคำก็ดีนะ แต่ถ้ามีของจริงมาให้จับ ให้สัมผัสจะดีกว่าเยอะ สอนเรื่องสี ก็เอาของเล่นสีต่างๆ มาให้ดู สอนเรื่องสัตว์ ก็เอาตุ๊กตาสัตว์น่ารักๆ มาเล่นด้วย
• ทำซ้ำๆ ย้ำๆ บ่อยๆ: เด็กเรียนรู้จากการทำซ้ำ วันนี้สอนไป พรุ่งนี้อาจจะลืมแล้ว ก็ต้องพูดซ้ำๆ ร้องเพลงเดิมๆ เล่นเกมเดิมๆ ให้มันซึมเข้าไปในหัวเอง
• พลังแห่งคำชม: เด็กเล็กๆ เนี่ย ชอบคำชมเป็นชีวิตจิตใจเลยนะ ใครตอบได้ พูดตามได้นิดหน่อยก็ต้องโอ๋ ต้องชม “เก่งมากเลยค่ะ!” “ยอดเยี่ยมไปเลย!” กำลังใจมาเพียบ
• เพลงและท่าทาง: เพลงภาษาอังกฤษง่ายๆ ที่มีท่าทางประกอบเนี่ย เวิร์คมาก เด็กๆ ชอบขยับตัวอยู่แล้ว ร้องไปเต้นไป แป๊บเดียวก็จำศัพท์ได้เฉยเลย

ไอ้พวกหนังสือเรียนหนาๆ หรือแบบฝึกหัดเยอะๆ น่ะเหรอ พับเก็บไปได้เลย ไม่เวิร์ค! ต้องเน้นกิจกรรม เน้นการเล่น ให้เค้ารู้สึกว่าการเรียนภาษาอังกฤษมันคือเรื่องสนุก ไม่ใช่เรื่องน่าเบื่อ

ผลลัพธ์ที่ได้…เออ ก็ชื่นใจดีเหมือนกันนะ

พอเริ่มจับทางได้ถูกนะ บรรยากาศในห้องเรียนก็ดีขึ้นเยอะเลย จากที่เคยเหมือนสนามรบ ก็กลายเป็นห้องเรียนที่มีแต่เสียงหัวเราะและความสนุกสนาน เริ่มเห็นพัฒนาการของเด็กๆ ทีละเล็กทีละน้อย จากที่เคยเงียบกริบเวลาเราถาม ก็เริ่มมีเสียงเล็กๆ ตอบกลับมาเป็นคำๆ “Red!” “Blue!” “Dog!” เวลาเราถาม “What color is this?” แล้วมีเด็กแย่งกันตอบนี่…โอ้โห มันฟินอย่างบอกไม่ถูกเลยนะเว้ย! เหมือนความพยายามของเรามันไม่สูญเปล่า

มีโมเมนต์นึงที่ประทับใจมากคือ ตอนที่สอนคำว่า “Thank you” แล้วพอให้ขนมเด็กคนนึง เค้าก็ยกมือไหว้แล้วพูดว่า “แต๊งกิ้ว ทีชเช่อ” แบบเสียงเล็กๆ น่าเอ็นดูสุดๆ ตอนนั้นคือแบบ…ใจฟูมาก หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งเลยจริงๆ

สรุปแล้ว การสอนภาษาอังกฤษเด็กอนุบาลเนี่ย มันก็ท้าทายความอดทนเราสุดๆ นั่นแหละ ต้องใช้พลังงานเยอะมาก ต้องใจเย็นเหมือนน้ำแข็ง แต่พอเห็นเด็กๆ เค้าเริ่มสื่อสารได้ เริ่มชอบภาษาอังกฤษที่เราสอน มันก็เป็นความสุขที่คุ้มค่ามากๆ เลยนะ ใครที่กำลังจะลองไปสอนเด็กเล็กๆ ก็อยากจะบอกว่า สู้ๆ นะครับ เตรียมพลังกายพลังใจไปให้พร้อม แล้วคุณจะค้นพบความน่ารักและความมหัศจรรย์ของเจ้าตัวเล็กเหล่านี้แน่นอน!

ค้นหาคอร์สที่เหมาะกับคุณ