วันเด็กปีนี้เหรอ? บอกเลยว่าไม่ได้จบแค่การอวยพรเฉยๆ หรือซื้อขนมให้หลานแล้วแยกย้ายนะเพื่อนๆ ปีนี้ผมดันอินเป็นพิเศษ อินจนถึงขั้นลงมือทำอะไรบางอย่างด้วยตัวเองเลยล่ะ

เรื่องของเรื่องมันเริ่มมาจาก ผมเห็นเด็กๆ แถวบ้านช่วงนี้มันดูซึมๆ ยังไงก็ไม่รู้ดิ อาจจะเพราะผู้ใหญ่เราๆ ก็เครียดๆ กันด้วยมั้ง บรรยากาศมันเลยพาลให้เหงาๆ ไปด้วย ผมเลยคิดว่า เออ! วันเด็กทั้งที มันต้องมีอะไรให้พวกเขารู้สึกพิเศษหน่อยสิวะ! ไม่ใช่ปล่อยให้มันผ่านไปเหมือนวันธรรมดาวันนึง

แผนการเล็กๆ ของผม

พอคิดได้แบบนั้นแล้ว ไฟมันก็ลุกพรึ่บเลยครับ! อย่างแรกที่ทำเลยนะ คือนั่งลิสต์ก่อนเลยว่าจะทำอะไรให้เด็กๆ มันว้าวได้บ้าง ใจผมน่ะอยากให้มันเป็นอะไรที่มากกว่าแค่การยื่นของให้แล้วจบ

• สำรวจความต้องการ (แบบมั่วๆ): ลองนึกย้อนไปตอนตัวเองเป็นเด็ก ชอบอะไรบ้างวะ? ขนมอร่อยๆ ของเล่นชิ้นเล็กๆ ที่มันแบบ…เห็นแล้วตาวาวอะไรงี้
• บุกตลาด: อันนี้สนุกจริง ผมเลือกที่จะไปเดินเลือกซื้อของเองเลยนะ ทั้งขนม ทั้งของกระจุกกระจิก พวกดินสอสี สมุดวาดเขียน ลูกโป่ง คือมันได้ฟีลกว่าการสั่งออนไลน์เยอะเลย ได้จับ ได้เลือก ได้ต่อราคาบ้างนิดหน่อย ฮ่าๆ
• ลงมือทำเองบ้าง: มีบางอย่างที่ผมลองทำเองด้วยนะ เช่น พวกป้ายกิจกรรมเล็กๆ น้อยๆ หรือเตรียมเกมง่ายๆ ที่ให้เด็กๆ ได้มีส่วนร่วม ไม่ได้หรูหราอะไรเลย เน้นง่ายๆ เข้าใจตรงกัน

ตอนเตรียมของนี่บอกเลยว่ามีเหนื่อยเหมือนกันนะ วิ่งวุ่นอยู่หลายวัน ไหนจะต้องคิดกิจกรรม ไหนจะต้องแพ็คของ คือทำคนเดียวมันก็แอบทุลักทุเลนิดหน่อย แต่ใจมันสู้ไง อยากเห็นเด็กๆ ยิ้มได้

วันเด็กที่ (ไม่) ธรรมดา

พอถึงวันจริงนะ โอ๊ยยย… ลุ้นกว่าหวยออกอีก! ผมก็แค่ตั้งโต๊ะเล็กๆ หน้าบ้าน เตรียมของที่เตรียมไว้ ไม่ได้ประกาศอะไรใหญ่โตเลยนะ อาศัยว่าเด็กๆ แถวนั้นมันคงเห็นเอง

แล้วพวกเขาก็มากันจริงๆ ครับ! ตอนแรกก็มากันแบบเขินๆ สองสามคน พอเห็นว่ามีขนม มีของเล่นแจกเท่านั้นแหละ โอ้โห… มากันพรึ่บ! เสียงเจี๊ยวจ๊าวดังลั่นซอยเลย ผมนี่ทั้งแจกของ ทั้งชวนเล่นเกมง่ายๆ ที่เตรียมไว้ วิ่งเปี้ยวบ้าง เก้าอี้ดนตรี (แบบไม่มีเก้าอี้ ใช้มาร์คจุดเอา ฮ่าๆ) บ้าง คือมันโกลาหลแต่มันมีความสุขว่ะ

ใบหน้าแต่ละคนที่เปื้อนยิ้มตอนได้รับของ หรือตอนชนะเกมนะ มันแบบ… โคตรจะเติมพลังให้คนทำเลย! ลืมความเหนื่อยตอนเตรียมงานไปหมดสิ้นจริงๆ บางคนได้ของเล่นชิ้นเล็กๆ ก็ดีใจกระโดดโลดเต้นแล้วอะ มันทำให้ผมนึกได้เลยว่าความสุขของเด็กๆ มันเรียบง่ายแค่นี้เองจริงๆ

บทสรุปและความรู้สึก

เอาจริงๆ นะ ตอนแรกก็แอบหวั่นๆ ว่าจะไม่มีใครสนใจ หรือทำไปแล้วจะแป้กไหมวะ แต่ผลลัพธ์ที่ออกมามันเกินคาดไปมากเลยครับ มันไม่ใช่แค่เด็กๆ ที่มีความสุขนะ ตัวผมเองนี่แหละที่รู้สึกอิ่มใจสุดๆ เหมือนได้ย้อนกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง ได้เห็นโลกในมุมที่มันสดใส ไม่ต้องคิดอะไรซับซ้อน

ประสบการณ์ครั้งนี้มันสอนผมว่า บางทีการลงมือทำอะไรเล็กๆ น้อยๆ ให้คนอื่นมันก็สร้างความสุขที่ยิ่งใหญ่ได้เหมือนกันนะ ไม่ต้องรอให้ใครมาทำให้ หรือไม่ต้องรอให้มีงบประมาณมหาศาล แค่มีใจอยากจะให้จริงๆ มันก็พอแล้ว

ปีหน้าเอาอีกไหม? บอกเลยว่าไม่พลาด! อาจจะต้องวางแผนให้ดีกว่านี้หน่อย หรือชวนเพื่อนๆ แถวบ้านมาร่วมด้วยช่วยกันน่าจะสนุกขึ้นไปอีก ใครจะไปรู้เนอะ วันเด็กปีหน้า ซอยบ้านผมอาจจะมีเทศกาลย่อมๆ เลยก็ได้ ฮ่าๆๆ

ค้นหาคอร์สที่เหมาะกับคุณ