สวัสดีครับทุกคน วันนี้อยากจะมาแชร์ประสบการณ์ตรงแบบสดๆ ร้อนๆ เลย กับเรื่องของการตัดสินใจครั้งสำคัญในชีวิต (อาจจะฟังดูเวอร์ไปนิด แต่มันก็เปลี่ยนอะไรหลายอย่างนะ) นั่นก็คือ การลงคอร์สเรียนภาษาอังกฤษ ครับผม

คือเรื่องของเรื่องเนี่ย มันเริ่มมาจากความรู้สึกที่ว่า เอ๊ะ ทำไมภาษาอังกฤษเรามันยังง่อยเปลี้ยเสียขาอยู่อย่างนี้วะ ดูหนังก็ต้องพึ่งซับไทยตลอด อยากจะดูแบบรู้เรื่อง ฟังเพลงสากลก็ดำน้ำไปเรื่อยเปื่อย บางทีเพื่อนต่างชาติทักมา ก็ได้แต่ yes no ok thank you วนไปวนมา มันน่าอายนะเอาจริงๆ

จุดเริ่มต้นของการตัดสินใจ

นั่งคิดนอนคิดอยู่หลายวันเลยครับ ว่าจะเอายังไงดีกับชีวิต จะปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ต่อไป หรือจะลุกขึ้นมาทำอะไรซักอย่าง สุดท้ายก็เลยตัดสินใจว่า เอาวะ! ลองดูซักตั้ง ไปลงเรียนภาษาอังกฤษแบบจริงจังไปเลย อย่างน้อยก็ได้พยายามแล้วล่ะน่า

พอตัดสินใจได้ปุ๊บ ขั้นตอนต่อไปที่โคตรจะปวดหัวก็คือ การหาคอร์สเรียน ครับ

• โอ้โหคุณเอ้ยยย พอเริ่มเสิร์ชหาข้อมูลเท่านั้นแหละ สถาบันสอนภาษาอังกฤษนี่มันผุดขึ้นมาเยอะแยะยังกับดอกเห็ดหน้าฝน มีทั้งแบบออนไลน์ แบบตัวต่อตัว แบบกลุ่มเล็ก กลุ่มใหญ่ เลือกไม่ถูกเลยจริงๆ ตาลายไปหมด
• บางที่ก็ดูหรูหราอลังการดาวล้านดวงมากครับ ค่าคอร์สก็แพงแบบกระเป๋าตังค์สั่น กลัวจ่ายไปแล้วจะเหมือนตำน้ำพริกละลายแม่น้ำ ไม่ได้อะไรกลับมาเป็นชิ้นเป็นอัน
• บางที่ก็ดูธรรมด๊าธรรมดา จนแอบคิดในใจว่า เอ๊ะ จะสอนเรารู้เรื่องจริงเหรอวะ กลัวเสียเวลาเปล่าอีก

ภารกิจตามล่าหาคอร์สที่ใช่

ผมก็เริ่มจากถามเพื่อนฝูงคนรู้จักนี่แหละครับ ว่าใครเคยเรียนที่ไหนบ้าง เป็นยังไง ดีไม่ดี ก็ได้ข้อมูลมาบ้าง แต่ส่วนใหญ่ก็เป็นประสบการณ์ส่วนตัวของแต่ละคนอะนะ บางคนบอกดี๊ดี อีกคนบอกไม่เห็นจะได้เรื่อง ก็ต้องฟังหูไว้หู

จากนั้นก็เริ่มตะลุยดูรีวิวตามเว็บต่างๆ ครับ อ่านจนตาแฉะไปข้างนึงเลย บางรีวิวก็ดูอวยไส้แตก บางรีวิวก็ด่าซะไม่มีชิ้นดี ก็ต้องใช้วิจารณญาณส่วนตัวเข้าช่วยเยอะหน่อย

จนกระทั่งไปเจออยู่สถาบันนึงครับ ดูจากภายนอก จากข้อมูลที่เขาให้ มันดู เออ…น่าสนใจดีว่ะ สถานที่ก็เดินทางสะดวก ไม่ไกลจากที่ทำงานมากนัก ราคาคอร์สก็อยู่ในระดับที่พอจะกัดฟันจ่ายไหว

ขั้นตอนการลงทะเบียนที่แสนจะวุ่นวาย (นิดๆ)

พอเลือกได้แล้ว ก็ถึงวันนัดเข้าไปคุยรายละเอียดแล้วก็สมัครเลยครับ วันนั้นก็เตรียมเอกสารไปพอประมาณ กะว่าไม่น่าจะยุ่งยากอะไรมาก

พอไปถึงสถาบัน โอ้โห…คนเยอะกว่าที่คิดแฮะ ก็มีเจ้าหน้าที่มาต้อนรับขับสู้ดีครับ พูดจาฉะฉาน แนะนำคอร์สต่างๆ ได้เข้าใจง่าย แต่พอถึงขั้นตอนการกรอกใบสมัครเท่านั้นแหละครับ เอกสารเยอะมากพ่อคุณเอ๊ยยย!

• ใบสมัครหลัก
• ประวัติส่วนตัว
• วัตถุประสงค์ในการเรียน
• ไหนจะสำเนาบัตรประชาชน สำเนาทะเบียนบ้าน (อันนี้แอบงงว่าจะเอาไปทำไมละเอียดขนาดนั้น)
• รูปถ่ายหน้าตรงอีก 1 ใบ

กรอกกันจนมือแทบหงิกเลยครับ นึกว่ามาสมัครงานราชการยังไงยังงั้น ฮ่าๆๆ

หลังจากกรอกเอกสารเสร็จ ก็มีให้ทำ แบบทดสอบวัดระดับภาษา นิดหน่อยครับ อันนี้แอบตื่นเต้นเหมือนกันนะ กลัวทำไม่ได้แล้วโดนจับไปอยู่ห้อง ป.1 ใหม่ แต่ก็พยายามทำเต็มที่ครับ ผลออกมาก็…ตามสภาพ ฮ่าๆๆ ก็ได้อยู่ห้องที่เหมาะสมกับระดับตัวเองแหละ

เสร็จสิ้นกระบวนการ และสิ่งที่หวัง

สุดท้ายก็จ่ายเงินค่าคอร์สเรียบร้อย ได้ใบเสร็จมาใบนึง กับตารางเรียนที่ระบุวันเวลาชัดเจน ตอนนั้นรู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก เหมือนยกภูเขาออกจากอกไปลูกนึงเลยครับ

ตอนนี้ก็ลงทะเบียนเสร็จสรรพทุกอย่างแล้วครับ รอวันเปิดคอร์สอย่างใจจดใจจ่อ ไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นกับการไป “โรงเรียน” แบบนี้มานานมากแล้วจริงๆ นะครับ

ก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่า การตัดสินใจลงคอร์สเรียนภาษาอังกฤษในครั้งนี้ จะไม่สูญเปล่า หวังว่ามันจะช่วยให้ทักษะภาษาอังกฤษของผมมันกระเตื้องขึ้นมาบ้าง ไม่มากก็น้อย อย่างน้อยก็ขอให้กล้าพูดกล้าคุยมากขึ้น ไม่ต้องกลัวผิดกลัวถูกเหมือนเมื่อก่อน

เดี๋ยวถ้าได้เริ่มเรียนไปซักพักแล้วเป็นยังไง มีอะไรสนุกๆ หรือมีอะไรอยากจะบ่นอีก (ฮ่าๆ) จะมาอัปเดตให้ฟังกันอีกทีนะครับ สำหรับวันนี้ก็ขอจบการรายงานประสบการณ์การลงคอร์สเรียนภาษาอังกฤษแต่เพียงเท่านี้ สวัสดีครับ!

ค้นหาคอร์สที่เหมาะกับคุณ