สวัสดีครับทุกคน! วันนี้อยากมาแชร์ประสบการณ์ตรงเลย เรื่องการเรียนรู้คำศัพท์ภาษาอังกฤษเกี่ยวกับอารมณ์เนี่ย ตอนแรกก็คิดว่ามันจะยากอะไรนักหนา แต่พอได้ลองจริงจังดู เออ มันมีอะไรให้เล่นเยอะเหมือนกันนะ

เรื่องของเรื่องคือมีอยู่วันนึง คุยกับเพื่อนฝรั่งแล้วอยากจะอธิบายความรู้สึกตัวเองแบบเป๊ะๆ อะ แต่นึกคำไม่ออก มันแบบ… อึดอัดมาก! รู้สึกเหมือนมีอะไรติดอยู่ในคอ เลยตัดสินใจว่าไม่ได้ละ ต้องหาทางเพิ่มคลังศัพท์ด้านนี้หน่อย

เริ่มจากตรงไหนดีล่ะ?

ตอนแรกก็งงๆ นะครับ ก็เริ่มจากง่ายๆ เลย ไปลองค้นหาในเน็ตดู พิมพ์ไปเลย ’emotion vocabulary’ อะไรแบบนี้ โอ้โห ขึ้นมาเพียบ! ทั้งแบบเป็นลิสต์ยาวๆ ทั้งแบบมีรูปภาพประกอบ บางอันก็แบ่งเป็นหมวดหมู่อารมณ์บวก อารมณ์ลบ อารมณ์แบบซับซ้อนๆ หน่อย ผมก็ลองเซฟๆ มาดูก่อนอันไหนน่าสนใจ

ลงมือปฏิบัติจริงจัง!

พอได้ลิสต์มาแล้ว ทำไงต่อ? ผมใช้วิธีบ้านๆ เลยครับ:

• จดใส่สมุด: คำไหนไม่คุ้น หรือคิดว่าน่าจะได้ใช้บ่อยๆ ก็จดเลยครับ เขียนคำศัพท์ คำแปล แล้วก็ลองแต่งประโยคสั้นๆ ของตัวเองดู มันช่วยให้จำได้ดีขึ้นจริงๆ นะ
• ดูหนัง ฟังเพลง: อันนี้โคตรเวิร์ค! เวลาดูหนังฝรั่งหรือซีรีส์ ผมจะพยายามสังเกตว่าตัวละครเขาใช้คำอะไรแสดงอารมณ์ในสถานการณ์นั้นๆ บางทีเจอคำใหม่ๆ ก็หยุดแล้วจดไว้เลย หรือบางทีก็เดาจากบริบทเอา สนุกดี
• พยายามใช้จริง: อันนี้สำคัญสุด ตอนแรกๆ อาจจะเขินๆ หน่อย แต่ผมก็พยายามหาโอกาสใช้คำศัพท์ใหม่ๆ ที่เรียนมา เวลาคุยกับเพื่อน หรือแม้กระทั่งตอนคิดอะไรในหัวเป็นภาษาอังกฤษ มันเหมือนเป็นการบังคับตัวเองให้ดึงคำศัพท์เหล่านั้นออกมาใช้
• แบ่งกลุ่มคำ: ผมลองจัดกลุ่มคำศัพท์ดู เช่น กลุ่มคำว่า ‘มีความสุข’ ก็จะมี happy, joyful, delighted, ecstatic อะไรแบบนี้ หรือกลุ่ม ‘เศร้า’ ก็มี sad, gloomy, melancholic, heartbroken มันทำให้เห็นภาพรวมแล้วก็เข้าใจความแตกต่างของระดับอารมณ์ได้ดีขึ้น

อย่างคำว่า ‘content’ เนี่ย ตอนแรกผมนึกว่าแปลว่าเนื้อหาอย่างเดียว แต่พอมาดูในหมวดอารมณ์ อ้าว มันแปลว่า ‘พอใจ’ แบบสงบๆ ก็ได้นี่หว่า หรือคำว่า ‘elated’ ที่มันดูมีความสุขแบบสุดๆ ไปเลย ต่างจาก ‘happy’ ธรรมดา มันก็ทำให้เราเลือกใช้คำได้ตรงความรู้สึกมากขึ้น

ผลลัพธ์ที่ได้ กับสิ่งที่ค้นพบ

พอทำแบบนี้ไปสักพัก เออ… มันเริ่มเห็นผลนะ! เวลาอยากจะอธิบายความรู้สึกตัวเองเป็นภาษาอังกฤษ มันมีคำให้เลือกใช้เยอะขึ้น ไม่ใช่แค่ happy, sad, angry แบบเดิมๆ แล้ว มันทำให้การสื่อสารของเรามันดูมีสีสัน มีมิติมากขึ้นจริงๆ

แล้วที่สำคัญคือ ผมรู้สึกว่าตัวเองเข้าใจอารมณ์ของคนอื่นได้ดีขึ้นด้วยเวลาที่เขาพูดหรือเขียน เพราะเราเริ่มรู้จักคำศัพท์ที่มันเฉพาะเจาะจงมากขึ้น มันไม่ใช่แค่การเรียนศัพท์ แต่มันเหมือนเป็นการเปิดโลกทัศน์เรื่องอารมณ์ความรู้สึกไปในตัวเลย

สิ่งหนึ่งที่ผมเรียนรู้เลยคือ ไม่ต้องกลัวผิดครับ! ตอนแรกๆ ใช้ผิดใช้ถูกบ้างเป็นเรื่องธรรมดา แต่ถ้าไม่ลองใช้ เราก็จะไม่รู้ว่าตรงไหนต้องปรับปรุง มันคือการเรียนรู้จากการลงมือทำจริงๆ

ก็ประมาณนี้แหละครับ ประสบการณ์ตรงของผมกับการตะลุยคลังศัพท์อารมณ์ภาษาอังกฤษ ไม่ได้มีเทคนิคอะไรพิสดารเลย อาศัยความสม่ำเสมอ กับความอยากรู้ล้วนๆ ใครที่กำลังอยากจะพัฒนาเรื่องนี้อยู่ ผมว่าลองเอาวิธีบ้านๆ ของผมไปปรับใช้ดูได้นะครับ ไม่เสียหายแน่นอน! สู้ๆ ครับ!

ค้นหาคอร์สที่เหมาะกับคุณ