เอ้อ จะว่าไปแล้วเนี่ย ไอ้เรื่องสอนภาษาอังกฤษเด็กออนไลน์เนี่ย มันก็มีเรื่องให้เม้าท์เยอะเหมือนกันนะ ตอนแรกๆ ที่คิดจะลองทำดูเนี่ย ก็ไม่ได้สวยหรูอะไรเลยคุณเอ๊ย บอกตรงๆ คือ งงไปหมด! เหมือนคนตาบอดคลำช้างอ่ะ ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนดี

ช่วงเริ่มต้นแบบงงๆ

จำได้เลยว่าสิ่งแรกที่ทำคือ เปิดกูเกิล ฮ่าๆๆๆ ก็มันไม่รู้จะถามใครนี่หว่า ก็พิมพ์ไปเลย “สอนภาษาอังกฤษเด็ก ออนไลน์ เริ่มยังไง” โอ้โห ข้อมูลมาเพียบ ทั้งคอร์สเรียน ทั้งบทความ ทั้งแพลตฟอร์มต่างๆ อ่านจนตาลายไปหมด

ทีนี้ก็มาถึงสเต็ปต่อไป คือ ลองผิดลองถูก

• หาเด็กที่ไหนวะ? อันนี้คือคำถามแรกในหัวเลย ตอนนั้นก็ยังไม่มีคอนเนคชั่นอะไรมาก ก็อาศัยโพสต์ตามกลุ่มผู้ปกครองบ้าง บอกเพื่อนฝูงบ้าง ก็ได้มาแบบกระปริบกระปรอย
• ใช้แพลตฟอร์มไหนดี? มีให้เลือกเยอะแยะไปหมด Zoom, Google Meet, Skype หรือพวกแพลตฟอร์มเฉพาะทาง ตอนแรกก็ลองไปเรื่อย บางอันก็ใช้ยาก บางอันก็ไม่เสถียร สุดท้ายก็มาลงตัวกับอันที่มันใช้ง่ายๆ ไม่ซับซ้อน เด็กเข้าใจ ผู้ปกครองก็โอเค
• เตรียมอะไรสอนบ้าง? นี่แหละปัญหาโลกแตกสำหรับมือใหม่เลย ตอนแรกก็ไปหาซื้อหนังสือเด็กมาดู ไปโหลดชีทฟรีตามเน็ตมาบ้าง แต่พอเอามาใช้จริง บางทีมันก็ไม่เวิร์ค เด็กเบื่อบ้าง ยากไปบ้าง ง่ายไปบ้าง

ช่วงนั้นบอกเลยว่า ท้อโคตรๆ มีหลายครั้งที่คิดว่า หรือกูไม่เหมาะกับงานนี้วะ? มันดูวุ่นวาย ยุ่งเหยิงไปหมด เตรียมสอนทีนึงใช้เวลาเป็นวันๆ บางทีสอนไปเด็กก็ไม่สนใจ มองหน้าจอเฉยๆ เราก็ใจแป้ว

เริ่มจับทางได้

แต่พอทำไปสักพักนะ มันเริ่มจับทางได้ว่ะ เริ่มรู้ว่าเด็กแต่ละวัยชอบอะไร ไม่ชอบอะไร

สิ่งที่ฉันค้นพบจากการลงมือทำจริงเลยนะ คือ:

• เด็กเล็กๆ เนี่ย เขาไม่ได้อยากมานั่งเรียนเครียดๆ หรอก เขาอยากเล่น! ฉะนั้น กิจกรรมต้องมาก่อน เพลง เกมส์ นิทาน อะไรก็ได้ที่มันสนุกและได้ขยับตัว
• สื่อการสอนต้องดึงดูด รูปภาพต้องสีสันสดใส ตัวการ์ตูนน่ารักๆ หรือใช้ของเล่นจริงมาประกอบการสอน อันนี้เวิร์คมาก
• ความอดทนต้องสูงมากกกก บางทีสอนไปสิบรอบ เด็กยังจำไม่ได้ ก็ต้องใจเย็น ค่อยๆ สอนซ้ำๆ อย่าไปดุเขา
• ชมเชยให้เป็น เด็กทำได้นิดหน่อยก็ต้องชมแล้ว “เก่งมาก!” “Good job!” คำพวกนี้เป็นกำลังใจชั้นดีเลย
• ปฏิสัมพันธ์สำคัญที่สุด ไม่ใช่แค่เราพูดฝ่ายเดียว ต้องชวนเขาคุย ถามคำถามง่ายๆ ให้เขาได้ตอบ ได้แสดงความคิดเห็น ถึงจะตอบผิดตอบถูกก็ไม่เป็นไร ขอให้กล้าพูด

ฉันก็เริ่มปรับเปลี่ยนวิธีการสอนของตัวเอง จากที่เคยยึดติดกับตำราเป๊ะๆ ก็เริ่มยืดหยุ่นมากขึ้น เอาสิ่งที่เด็กสนใจจริงๆ มาเป็นตัวตั้ง แล้วค่อยสอดแทรกคำศัพท์หรือประโยคภาษาอังกฤษเข้าไป เน้นให้มันเป็นธรรมชาติเหมือนการพูดคุยเล่นกันมากกว่าการเรียนแบบทางการ

ผลลัพธ์ที่ได้เห็น

พอเริ่มปรับตัวเข้ากับเด็กๆ ได้ ผลลัพธ์มันก็ดีขึ้นเรื่อยๆ นะ จากที่เคยเงียบๆ เด็กก็เริ่มกล้าพูดมากขึ้น เริ่มจำคำศัพท์ได้เป็นคำๆ เริ่มร้องเพลงภาษาอังกฤษตามได้ พ่อแม่เขาก็แฮปปี้ที่เราทำให้ลูกเขาสนุกกับการเรียนภาษาอังกฤษได้

มีเคสนึงจำได้แม่นเลย น้องคนนี้ตอนแรกไม่ยอมพูดอะไรเลย นั่งนิ่งๆ มองจออย่างเดียว ฉันก็พยายามชวนเล่น ชวนคุยไปเรื่อยๆ ประมาณเดือนนึงมั้ง อยู่ดีๆ น้องก็พูดคำว่า “Apple” ออกมาชัดเป๊ะ! โอ้โห ตอนนั้นน้ำตาแทบไหล มันเป็นความรู้สึกที่แบบ… โคตรภูมิใจ เลยว่ะ ที่ความพยายามของเรามันเห็นผล

ทุกวันนี้ก็ยังสอนอยู่เรื่อยๆ นะ ก็มีทั้งเด็กใหม่เด็กเก่าสลับกันไป ถามว่าเหนื่อยมั้ย? ก็มีบ้าง แต่พอเห็นพัฒนาการของเด็กๆ เห็นเขาสนุกกับการเรียน มันก็เป็นกำลังใจให้เราอยากทำต่อไปเรื่อยๆ มันเหมือนเราได้เป็นส่วนเล็กๆ ที่ช่วยเปิดโลกให้เขาได้เหมือนกันนะเออ

สรุปแล้ว การเป็นครูสอนภาษาอังกฤษเด็กออนไลน์สำหรับฉัน มันไม่ใช่แค่การสอนตามตำรา แต่มันคือการ เข้าใจเด็ก ปรับตัว และ ใส่ใจ จริงๆ จังๆ นั่นแหละ ถึงจะไปรอด!

ค้นหาคอร์สที่เหมาะกับคุณ