เรื่องมันเริ่มมาจากลูกผมนี่แหละ

จะเล่าให้ฟังนะ ตอนแรกเนี่ย ลูกชายผมไม่เอาเลยภาษาอังกฤษเนี่ย ให้ท่องศัพท์ก็เบือนหน้าหนี ยื่นหนังสือให้ก็ทำท่าจะหลับ โอ๊ย ปวดหัวตึ้บ! พ่อแม่คนไหนเป็นเหมือนกันบ้างยกมือขึ้น! ผมนี่ลองมาหลายวิธีละ ทั้งบัตรคำศัพท์เอย นั่งชี้ๆ สอนๆ เอย ไม่ได้ผลเลยครับท่านผู้ชม ลูกก็ทำหน้าเหมือนโดนบังคับสุดๆ

แล้วปิ๊งไอเดีย! เกมไงล่ะ!

จนวันนึงผมนั่งคิดนอนคิด เอ๊ะ ทำยังไงดีวะให้มันสนุกขึ้น แล้วก็เหมือนมีอะไรมาดลใจ เกม! ใช่แล้ว เกมไงล่ะ! เด็กกับเกมมันเป็นของคู่กันอยู่แล้วนี่นา ทำไมเราไม่เอาภาษาอังกฤษไปใส่ในเกมซะเลยล่ะ คิดได้ดังนั้นก็เริ่มเลยครับ ไม่รอช้า

ลงมือปฏิบัติจริง ลองผิดลองถูกกันไป

ทีนี้ก็เริ่มเลยครับ ไม่ต้องคิดอะไรมาก ของเล่นในบ้านนี่แหละตัวช่วยชั้นดีเลย

• เริ่มจากอะไรง่ายๆ รอบตัว: ผมก็หยิบตุ๊กตา หยิบรถของเล่นลูกมา แล้วก็ถาม “What’s this?” ชี้ๆ บอกๆ “This is a car.” “This is a bear.” แรกๆ ลูกก็งงๆ นะ แต่พอเราทำเสียงตลกๆ ทำท่าทางประกอบ เค้าก็เริ่มยิ้ม เริ่มสนุกตาม
• เล่นเกมทายสี: อันนี้ก็ง่าย “What color is it?” ชี้ไปที่เสื้อผ้า ของเล่น หรืออะไรก็ได้ในบ้าน ให้เค้าลองทาย ถ้าทายถูกก็ชมเชยใหญ่โต กอดหอมไปที ผิดก็ไม่เป็นไร บอกคำตอบแล้วเล่นใหม่
• เกมเลียนเสียงสัตว์: อันนี้เด็กชอบมาก “What does a cat say?” “Meow!” “What does a dog say?” “Woof woof!” เราก็ทำเสียงแข่งกับลูกเลย สนุกสนานกันไป บางทีก็มีเสียงประหลาดๆ โผล่มาบ้างก็ฮากันไป
• เกมคำสั่งง่ายๆ: พอเริ่มได้ศัพท์บ้างแล้ว ก็ลองออกคำสั่งง่ายๆ แบบเด็กๆ “Jump!” “Run!” “Sit down!” “Clap your hands!” แล้วเราก็ทำท่าตามไปด้วย เค้าก็ทำตาม หัวเราะเอิ๊กอ๊าก บางทีก็สลับให้ลูกสั่งเราบ้าง
• หาแอปเกมง่ายๆ มาเสริมบ้าง: อันนี้ก็มีบ้างครับ แต่ผมจะเลือกแอปที่มันดูไม่เครียดเกินไป เป็นภาพการ์ตูนสีสันสดใส มีเสียงเพลงสนุกๆ ให้เค้าจิ้มๆ กดๆ เล่นไปเพลินๆ แต่ผมจะนั่งเล่นด้วยนะ ไม่ปล่อยให้เล่นคนเดียว

หัวใจสำคัญเลยนะ ผมว่าคือต้องสนุก อย่าไปซีเรียส อย่าไปกดดันลูกว่าต้องจำได้ ต้องพูดได้เป๊ะๆ เดี๋ยวนั้นเดี๋ยวนี้ ปล่อยให้เค้าซึมซับไปกับความสนุก เล่นไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็ได้เอง ผมสังเกตดูนะ ถ้าเค้าสนุก เค้าจะอยากเล่นอีก อยากรู้เพิ่มเอง

ผลลัพธ์ที่ได้ เกินคาดนิดหน่อย

หลังจากลองวิธีนี้มาสักพักนะครับ เชื่อไหมว่าลูกผมเนี่ย จากที่เคยเบื่อๆ ตอนนี้เริ่มมีคำศัพท์ภาษาอังกฤษติดปากมากขึ้น เวลาเห็นอะไรก็จะลองถาม “Daddy, what’s this?” เป็นภาษาอังกฤษเองเลย แล้วก็กล้าพูดมากขึ้นเยอะ ถึงจะพูดผิดๆ ถูกๆ บ้างก็ไม่เป็นไร มันไม่ได้เหมือนเรียน แต่มันเหมือนเล่นมากกว่า ซึ่งผมว่านี่แหละคือสิ่งที่เวิร์คสุดๆ สำหรับเด็กเล็กๆ

ก็เลยอยากมาแชร์ประสบการณ์ตรงๆ แบบบ้านๆ นี่แหละครับ เผื่อพ่อแม่ท่านไหนกำลังเจอปัญหาเดียวกันอยู่ ลองเอาวิธีนี้ไปปรับใช้ดูนะครับ ไม่ต้องหรูหรา ไม่ต้องแพง ไม่ต้องใช้อุปกรณ์อะไรมากมาย แค่ใช้เวลากับลูก เล่นกับลูก ใส่ความสนุกเข้าไปเยอะๆ แค่นั้นเองจริงๆ ครับ!

ค้นหาคอร์สที่เหมาะกับคุณ