เกมคำศัพท์ภาษาอังกฤษเด็ก: จากประสบการณ์ตรงของพ่อบ้าน

สวัสดีครับเพื่อนๆ วันนี้อยากมาแชร์ประสบการณ์ตรงของผมเองเลย กับการพยายามจะสอนคำศัพท์ภาษาอังกฤษให้เจ้าตัวเล็กที่บ้าน คือลูกผมเนี่ย ก็เริ่มจะเข้าวัยที่อยากรู้อยากเห็นแล้ว อยากให้เขาได้ภาษาบ้าง แต่จะให้มานั่งท่องศัพท์แบบที่เราเคยเรียนกันตอนเด็กๆ บอกเลยว่าไม่เวิร์คครับ แป๊บเดียวก็เบื่อ หนีไปเล่นอย่างอื่นแล้ว

ตอนแรกๆ ผมก็ลองผิดลองถูกไปเรื่อยนะ ซื้อบัตรคำศัพท์สวยๆ มาให้ดูบ้าง เปิดเพลงภาษาอังกฤษเด็กให้ฟังบ้าง มันก็ได้ผลระดับนึงแหละ แต่เหมือนมันยังไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่ เด็กยังไม่ค่อยมีส่วนร่วมมากนัก ผมก็เลยเริ่มคิดว่า เอ๊ะ เราน่าจะทำอะไรที่มันเป็นเกมได้นี่นา เด็กๆ ชอบเล่นเกมอยู่แล้ว

จุดเริ่มต้นของการลงมือทำ

ผมก็เลยเริ่มจากการมองหาวัสดุง่ายๆ ในบ้านก่อนเลยครับ ไม่ได้อยากจะลงทุนอะไรมากมาย กะว่าทำเอง เล่นเองนี่แหละเวิร์คสุด ผมไปรื้อๆ ค้นๆ ดูก็เจอกระดาษแข็งเหลือใช้จากกล่องพัสดุเก่าๆ เออ เข้าท่า! แล้วก็มีพวกปากกาสีเมจิก กรรไกร กาว สติกเกอร์ลายน่ารักๆ ที่ซื้อเก็บไว้สมัยลูกยังเล็กกว่านี้อีกหน่อย

ขั้นตอนการเตรียมของผมก็ประมาณนี้ครับ:

• ตัดกระดาษแข็ง: ผมเอากระดาษแข็งมาตัดเป็นชิ้นสี่เหลี่ยมขนาดประมาณฝ่ามือ ไม่ต้องใหญ่มาก เอาให้ลูกจับถนัดๆ หน่อย
• เลือกคำศัพท์: อันนี้สำคัญเลย ผมเริ่มจากคำศัพท์ง่ายๆ ที่อยู่รอบตัวเขาก่อน พวกสัตว์ที่เขารู้จัก เช่น cat, dog, bird, fish หรือจะเป็นสีต่างๆ red, blue, green, yellow แล้วก็พวกผลไม้ ของใช้ในบ้านง่ายๆ พยายามเลือกคำที่เขาเห็นภาพตามได้ง่าย
• ลงมือวาดและเขียน: ผมจะแบ่งกระดาษเป็นสองส่วนครับ ด้านนึงผมจะเขียนคำศัพท์ภาษาอังกฤษตัวใหญ่ๆ ชัดๆ อีกด้านนึงผมจะวาดรูปประกอบง่ายๆ ให้สอดคล้องกับคำศัพท์นั้นๆ หรือบางทีถ้ามีสติกเกอร์รูปนั้นพอดี ผมก็แปะสติกเกอร์เลย ง่ายดี ฮ่าๆๆๆ บางคำศัพท์ที่มันเป็น verb หรือ action เช่น jump, run, eat ผมก็จะวาดเป็นคนกำลังทำท่านั้นๆ หรือใช้สัญลักษณ์ง่ายๆ บอก

วิธีการเล่นแบบบ้านๆ ของผม

พอเตรียมบัตรคำศัพท์เสร็จแล้ว ก็ถึงเวลาชวนเจ้าตัวเล็กมาเล่นกันครับ ผมไม่ได้มีกฎเกณฑ์อะไรตายตัวนะ เน้นสนุกเข้าว่า

อย่างแรกเลย ผมจะให้เขาดูรูปก่อน แล้วก็ถามว่า “นี่รูปอะไรเอ่ย?” พอลูกตอบเป็นภาษาไทยได้ (หรือบางทีก็ชี้ๆ เอา) ผมก็จะพลิกอีกด้านให้ดูคำศัพท์ภาษาอังกฤษ แล้วก็ออกเสียงให้เขาฟังชัดๆ แล้วให้เขาพูดตาม ทำซ้ำๆ สักสองสามรอบ

พอเริ่มจำได้บ้างแล้ว ก็จะเริ่มมีเกมเข้ามาผสมครับ

• เกมทายภาพ: ผมจะวางบัตรคำคว่ำหน้าลง ให้เห็นแต่ด้านที่เป็นคำศัพท์ แล้วให้ลูกหยิบขึ้นมาทีละใบ อ่านคำศัพท์ (ถ้าอ่านเองไม่ได้ ผมก็ช่วย) แล้วให้ทายว่าอีกด้านจะเป็นรูปอะไร ถ้าทายถูกก็ให้รางวัลเล็กๆ น้อยๆ เช่น คำชม หรือกอดหนึ่งที
• เกมจับคู่: ถ้าทำบัตรคำไว้เยอะหน่อย ก็จะแบ่งเป็นกองรูปภาพ กับกองคำศัพท์ แล้วให้เขาพยายามจับคู่ให้ถูกต้อง
• เกม What’s missing?: วางบัตรคำศัพท์เรียงกันสัก 4-5 ใบ ให้ลูกดูแล้วจำ จากนั้นให้หลับตา แล้วผมจะหยิบบัตรออกไปหนึ่งใบ ให้เขาลืมตาแล้วทายว่าคำไหนหายไป
• เกมชี้สิ่งของ: พอเขาเริ่มจำคำศัพท์ได้บ้างแล้ว ผมจะพูดคำศัพท์ขึ้นมา แล้วให้เขาวิ่งไปชี้สิ่งของนั้นๆ ในบ้าน (ถ้ามี) เช่น ผมพูดว่า “book” เขาก็วิ่งไปหยิบหนังสือมาให้ดู อันนี้ได้ออกกำลังกายไปด้วยในตัวเลยครับ

ผลลัพธ์ที่ได้เกินคาด

บอกตามตรงว่าตอนแรกก็ไม่ได้คาดหวังอะไรมาก แค่อยากให้ลูกได้สนุกกับการเรียนรู้ แต่ผลที่ได้คือ ลูกผมจำคำศัพท์ได้เยอะขึ้นจริงๆ ครับ แล้วที่สำคัญคือเขาสนุก เขาไม่รู้สึกว่ากำลังถูกบังคับให้เรียน แต่เหมือนกำลังเล่นเกมกับพ่อมากกว่า บางทีเขาก็เป็นคนมาชวนผมเล่นเองเลยนะ “พ่อๆ มาเล่นทายคำกัน” อะไรแบบนี้

ผมว่าหัวใจสำคัญมันอยู่ที่การทำให้การเรียนรู้มันเป็นเรื่องสนุก ไม่น่าเบื่อ และการที่เราได้ใช้เวลาร่วมกันกับลูกนี่แหละครับ มันเป็นความทรงจำที่ดีมากๆ เลย เพื่อนๆ คนไหนที่มีลูกเล็กๆ ลองเอาวิธีบ้านๆ ของผมไปปรับใช้ดูได้นะครับ ไม่ต้องใช้อุปกรณ์แพงๆ เลย แค่มีเวลากับความตั้งใจก็พอแล้วครับผม!

ค้นหาคอร์สที่เหมาะกับคุณ