เอาล่ะครับ วันนี้จะมาเล่าประสบการณ์ตรงเลย กับการสอนภาษาอังกฤษพื้นฐานให้เจ้าตัวเล็กที่บ้าน ตอนขึ้น ป.1 ใหม่ๆ นี่แหละครับ บอกเลยว่าไม่ง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปากนะ ฮ่าๆ

ตอนแรกเลยนะ ผมก็คิดว่าเออ ป.1 เอง พื้นฐานๆ คงไม่ยากหรอกมั้ง ซื้อหนังสือมาสอนแป๊บๆ เดี๋ยวก็ได้ ที่ไหนได้ครับ! พอเจ้าตัวเล็กเห็นหนังสือเรียน เห็นการบ้านจากโรงเรียน หน้าก็เริ่มมุ่ยละครับ กลับมาบ้านถามอะไรก็ส่ายหัวลูกเดียว บอกเรียนไม่สนุก ไม่เห็นเข้าใจเลย ผมนี่กุมขมับเลยครับ จะทำยังไงดีวะเนี่ย ปล่อยไปแบบนี้มีหวังเกลียดภาษาอังกฤษไปตลอดชีวิตแน่ๆ

ผมเลยตัดสินใจว่า เอาวะ ลองลุยเองดูสักตั้ง อย่างน้อยให้ลูกรู้สึกว่าภาษาอังกฤษมันไม่ได้น่ากลัวหรือน่าเบื่ออย่างที่คิด เริ่มแรกผมก็ไปกวาดซื้อหนังสือ ป.1 มาหลายเล่มเลยครับ โอ้โห แต่ละเล่มนี่ภาพสวยเชียว คำศัพท์เยอะแยะไปหมด ส่วนใหญ่ก็เน้นให้ท่องจำ A B C, cat แมว, dog หมา อะไรทำนองนั้น ผมก็ลองนะ ให้ลูกท่องตาม

ผลลัพธ์เหรอครับ? ก็ท่องได้นะ แต่แป๊บเดียวก็ลืม! แล้วที่สำคัญคือมันดูไม่มีชีวิตชีวาเลย ลูกก็เริ่มเบื่อ เริ่มงอแง ไม่อยากเรียน ผมก็เริ่มท้อใจนะ อะไรวะเนี่ย หนังสือก็ซื้อมาตั้งเยอะ ทำไมมันไม่ได้ผลเลยวะ

ทีนี้เลยต้องเปลี่ยนแผนใหม่หมดครับ ผมเริ่มสังเกตพฤติกรรมเจ้าตัวเล็ก ว่ามันชอบอะไร ไม่ชอบอะไร ช่วง ป.1 นี่สมาธิยังสั้นอยู่เลยครับ จะไปบังคับให้นั่งท่องศัพท์เป็นชั่วโมงๆ นี่เป็นไปไม่ได้แน่ๆ ผมเลยลองผิดลองถูกไปเรื่อย จนเจอวิธีที่พอจะเข้าท่ากับลูกผมหน่อย

สิ่งที่ผมลองทำแล้วรู้สึกว่า “เออ มันได้ผลว่ะ!” ก็มีประมาณนี้ครับ:

• เริ่มจากสิ่งที่อยู่รอบตัว: ของเล่นนี่แหละครับตัวดีเลย ชี้แล้วก็ถาม “What’s this?” ง่ายๆ สั้นๆ ไม่ต้องเป็นประโยคยาวๆ แรกๆ ก็ตอบไทยคำอังกฤษคำ หลังๆ เริ่มกล้าพูดเป็นคำๆ มากขึ้น
• เพลงภาษาอังกฤษสำหรับเด็ก: เปิดให้ฟังบ่อยๆ ครับ เพลงสนุกๆ ท่าเต้นง่ายๆ ไม่ต้องเน้นว่าต้องร้องถูกเป๊ะทุกคำ เน้นให้มันรู้สึกสนุก อยากขยับตัวตาม พวกเพลง ABC Song, Head Shoulders Knees and Toes นี่ชอบมาก
• การ์ตูนสั้นๆ ภาษาอังกฤษ: เลือกแบบที่พูดช้าๆ ชัดๆ ตัวการ์ตูนน่ารักๆ มีซับไทยบ้างไม่มีบ้างสลับกันไป ให้มันคุ้นหูไปเองโดยไม่รู้สึกว่ากำลัง “เรียน” อยู่
• เล่นเกมทายคำศัพท์ง่ายๆ: อาจจะวาดรูปแล้วให้ทายว่าเป็นอะไร หรือเอาบัตรภาพมาเล่นกัน ไม่ต้องเป็นทางการมาก เน้นเฮฮาเข้าว่า

ผมไม่ได้ตั้งเป้าเลยนะครับว่าลูกจะต้องเก่งเทพ พูดคล่องปร๋ออะไรขนาดนั้น แค่อยากให้เค้า ไม่กลัว ภาษาอังกฤษ ให้รู้สึกว่ามันเป็นเรื่องสนุก เป็นอีกภาษาหนึ่งที่เราเรียนรู้ได้เหมือนภาษาไทยนี่แหละ

สังเกตได้อย่างหนึ่งเลยคือ พอเราไม่กดดัน ไม่ยัดเยียด เด็กมันจะเปิดใจรับได้ง่ายกว่าเยอะเลยครับ จากที่เคยทำหน้าเบื่อเวลาพูดถึงภาษาอังกฤษ ก็เริ่มมีถามบ้างว่า “ปะป๊า อันนี้ภาษาอังกฤษเรียกว่าอะไร?” ผมนี่ใจฟูเลยนะ ฮ่าๆ

แล้วก็เรื่องความสม่ำเสมอครับ สำคัญมากๆ ผมจะพยายามหาเวลาเล่นกับลูกเป็นภาษาอังกฤษทุกวัน วันละนิดวันละหน่อย 5 นาที 10 นาทีก็ยังดี ดีกว่าอาทิตย์ละครั้งแล้วอัดเนื้อหาเป็นชั่วโมงๆ แบบนั้นเด็กจำอะไรไม่ได้หรอกครับ มันเยอะเกินไป

ผ่านมาสักพัก ผลที่ได้ก็คือเจ้าตัวเล็กเริ่มกล้าพูดคำศัพท์ภาษาอังกฤษมากขึ้น แม้จะยังเป็นคำๆ อยู่ แต่ก็กล้าแสดงออก ไม่กลัวที่จะพูดผิดเหมือนเมื่อก่อน เวลาดูการ์ตูนภาษาอังกฤษก็ดูจะตั้งใจฟังมากขึ้น เริ่มฮัมเพลงภาษาอังกฤษได้บ้างถึงจะมั่วๆ ก็ตาม (ฮา)

สรุปแล้วนะครับ จากประสบการณ์ตรงของผมเนี่ย การสอนภาษาอังกฤษพื้นฐานให้เด็ก ป.1 มันไม่ใช่แค่เรื่องของการท่องศัพท์หรือไวยากรณ์เป๊ะๆ หรอกครับ แต่มันคือการ สร้างทัศนคติที่ดี ต่อภาษา ทำให้เค้ารู้สึกว่าการเรียนรู้เป็นเรื่องสนุก ไม่ใช่ภาระ ผมว่าถ้าเราเริ่มต้นได้ดีตรงนี้ ที่เหลือมันจะตามมาเองครับ พ่อแม่นี่แหละครับเป็นครูคนแรกที่ดีที่สุด ทำให้การเรียนรู้เป็นเรื่องสนุกในบ้านให้ได้ก่อน แล้วเรื่องอื่นๆ จะง่ายขึ้นเยอะเลยครับ

ใครมีลูกกำลังหัวเลี้ยวหัวต่อเรื่องภาษาอังกฤษ ป.1 ลองเอาวิธีบ้านๆ ของผมไปปรับใช้ดูได้นะครับ ไม่ต้องหรูหรา ไม่ต้องแพง เน้นเข้าใจลูกเรา สร้างบรรยากาศดีๆ แค่นั้นเองครับ!

ค้นหาคอร์สที่เหมาะกับคุณ