สวัสดีครับทุกคน วันนี้อยากจะมาแชร์ประสบการณ์ส่วนตัวเกี่ยวกับคำว่า “เด็กอินเตอร์” ที่หลายคนอาจจะเคยได้ยิน หรือบางคนก็อาจจะมีลูกหลานเรียนอยู่โรงเรียนนานาชาติกันบ้าง

ตอนแรกเลยนะ ผมเองก็เหมือนหลายๆ คนแหละ พอพูดถึงเด็กอินเตอร์ปุ๊บ ภาพในหัวมันก็จะลอยมาเลยว่าเป็นเด็กคุณหนู พูดไทยคำอังกฤษคำ ชีวิตดี๊ดี เรียนสบายๆ ไม่ต้องเคร่งเครียดเรื่องสอบเข้ามหาวิทยาลัยแบบเด็กโรงเรียนไทยทั่วไป อะไรทำนองนั้น คือก็ยอมรับเลยว่ามีความคิดแบบนั้นติดหัวอยู่บ้าง

จุดเริ่มต้นที่ทำให้ความคิดเปลี่ยน

เรื่องมันเริ่มมาจากหลานชายผมเองนี่แหละครับ คือพี่สาวผมตัดสินใจส่งลูกไปเรียนโรงเรียนนานาชาติตั้งแต่เล็กๆ เลย ตอนนั้นผมก็แอบคิดนะว่า “โอ้โห จะไหวเหรอ ค่าเทอมก็ไม่ใช่ถูกๆ แล้วเด็กจะปรับตัวได้มั้ย จะลืมวัฒนธรรมไทยรึเปล่า” สารพัดคำถามในหัวเต็มไปหมด

ช่วงแรกๆ ที่เจอหลาน ก็ยอมรับว่าเออ เค้าพูดภาษาอังกฤษคล่องปรื๋อเลยจริงๆ บางทีคุยกับเราก็มีหลุดภาษาอังกฤษมาบ้าง แต่ที่ผมเริ่มสังเกตเห็นความแตกต่างจริงๆ ไม่ใช่แค่เรื่องภาษา

• ความกล้าแสดงออก: อันนี้เห็นชัดมาก หลานผมกล้าถาม กล้าพูด กล้าแสดงความคิดเห็นในวงสนทนา แม้แต่กับผู้ใหญ่ เค้าจะไม่ได้นั่งเงียบๆ รอให้ผู้ใหญ่ถามก่อน ซึ่งผมว่ามันเป็นข้อดีนะ ทำให้เค้าได้ฝึกคิดวิเคราะห์และกล้าที่จะแตกต่าง
• วิธีการเรียนรู้: ผมเคยแอบไปดูการบ้านหรือโปรเจกต์ที่หลานทำ มันไม่ใช่แค่การท่องจำตำราไปสอบอะ แต่มันเน้นให้ลงมือทำจริง ให้แก้ปัญหา ให้ทำงานเป็นกลุ่ม โรงเรียนเค้ามีกิจกรรมหลากหลายมาก ไม่ได้อยู่แต่ในห้องเรียนสี่เหลี่ยม
• การเปิดรับความแตกต่าง: ในห้องเรียนของหลานมีเพื่อนๆ จากหลายชาติหลายภาษาเลยครับ มันทำให้เค้าได้เรียนรู้วัฒนธรรมที่หลากหลาย เปิดโลกทัศน์ให้กว้างขึ้นโดยอัตโนมัติ ผมว่าอันนี้สำคัญมากในโลกยุคนี้
• ไม่ได้สบายอย่างที่คิด: ไอ้ที่ผมเคยคิดว่าเด็กอินเตอร์เรียนสบายๆ ชิลๆ เนี่ย พอได้คุยกับพี่สาว กับตัวหลานเองจริงๆ ก็รู้เลยว่าไม่จริงเสมอไปนะ เค้าก็มีการบ้าน มีสอบ มีโปรเจกต์ที่ต้องรับผิดชอบเหมือนกัน เพียงแต่รูปแบบการเรียนการสอนมันอาจจะต่างออกไป เน้นความเข้าใจและการประยุกต์ใช้มากกว่าการท่องจำ
• เรื่องภาษาไทย: ที่เคยกลัวว่าหลานจะพูดไทยไม่ได้หรือลืมภาษาไทยไปเลย เอาเข้าจริงก็ไม่ขนาดนั้นครับ ที่บ้านพี่สาวผมเค้าก็ยังเน้นให้พูดไทย อ่านไทยอยู่ เพียงแต่สภาพแวดล้อมที่โรงเรียนส่วนใหญ่เป็นภาษาอังกฤษเท่านั้นเอง มันก็อยู่ที่ครอบครัวด้วยแหละว่าจะส่งเสริมตรงนี้ยังไง

สรุปจากประสบการณ์ตรง

หลังจากที่ได้เห็น ได้คลุกคลีกับหลานที่เป็นเด็กอินเตอร์มาหลายปี ความคิดผมเกี่ยวกับคำว่า “เด็กอินเตอร์” มันก็เปลี่ยนไปเยอะเลยครับ ผมว่าจริงๆ แล้วมันไม่ใช่เรื่องของความหรูหรา หรือการเป็นเด็กคุณหนูอะไรแบบนั้นเสมอไป แต่มันคือเด็กที่ได้เรียนในระบบการศึกษาอีกรูปแบบหนึ่ง ที่มีจุดเด่นจุดด้อยแตกต่างกันไป

สิ่งที่ผมเห็นคือ พวกเขามีโอกาสได้พัฒนาทักษะบางอย่างที่อาจจะหาได้ยากในระบบโรงเรียนแบบเดิมๆ เช่น ความคิดสร้างสรรค์ การแก้ปัญหา การทำงานร่วมกับผู้อื่น และความมั่นใจในตัวเอง แต่สุดท้ายแล้ว ไม่ว่าจะเป็นเด็กอินเตอร์หรือเด็กโรงเรียนไทย สิ่งสำคัญที่สุดก็คือการเลี้ยงดูจากครอบครัว และการที่ตัวเด็กเองจะนำสิ่งที่เรียนรู้ไปปรับใช้ในชีวิตให้เกิดประโยชน์ได้ยังไงมากกว่า

ทุกวันนี้เวลาใครพูดถึงเด็กอินเตอร์ ผมก็จะไม่ได้ตัดสินไปก่อนแล้ว แต่จะมองว่าเค้าก็คือเด็กคนหนึ่งที่เติบโตมาในสภาพแวดล้อมและระบบการศึกษาที่ต่างออกไปเท่านั้นเองครับ ก็หวังว่าเรื่องที่ผมแชร์วันนี้จะเป็นประโยชน์กับหลายๆ คนที่อาจจะกำลังสงสัยหรืออยากทำความเข้าใจกับคำว่า “เด็กอินเตอร์” มากขึ้นนะครับ

ค้นหาคอร์สที่เหมาะกับคุณ