สวัสดีครับทุกคน! วันนี้อยากมาแชร์ประสบการณ์ตรงของผมเลยกับเรื่อง เด็ก กิจกรรม ภาษาอังกฤษ เนี่ยแหละครับ คือบ้านผมก็เหมือนบ้านอื่นๆ ทั่วไปแหละครับ อยากให้ลูกได้ภาษาอังกฤษติดตัวไว้บ้าง แต่จะให้ไปนั่งท่อง A B C ท่องศัพท์อย่างเดียว ลูกก็เบื่อแย่สิครับ ผมเองก็ไม่อยากให้เขารู้สึกว่าภาษาอังกฤษมันเป็นเรื่องน่าเบื่อหรือเป็นยาขม

จุดเริ่มต้นและความพยายาม (ที่เกือบจะล้มเหลว)

ตอนแรกลองผิดลองถูกเยอะมากครับ ซื้อหนังสือมาอ่านให้ฟัง ลูกก็ฟังบ้างไม่ฟังบ้าง พลิกหน้าหนีก็มี เปิดการ์ตูนภาษาอังกฤษให้ดู ก็ดูแต่ภาพครับ ไม่ได้ศัพท์อะไรเพิ่มเลย ฮ่าๆๆ เคยลองแบบจริงจังนะ เอาบัตรคำศัพท์มาสอนเป็นคำๆ ลูกก็ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ผมนี่ท้อเลยครับ คิดในใจว่าสงสัยลูกเราจะไม่ถูกกับภาษาอังกฤษซะแล้วมั้ง

เปลี่ยนวิธีคิด ชีวิตเปลี่ยน!

จนวันนึงผมมานั่งคิดใหม่ เออ… เราเองตอนเด็กๆ ชอบเรียนอะไรที่มันสนุกๆ นี่หว่า แล้วทำไมเราไม่ทำให้ภาษาอังกฤษมันสนุกสำหรับลูกล่ะ? ผมเลยเริ่มมองหากิจกรรมครับ กิจกรรมอะไรก็ได้ที่มันสอดแทรกภาษาอังกฤษเข้าไปได้แบบเนียนๆ ไม่ใช่การยัดเยียด

• ร้องเพลงเด็กภาษาอังกฤษ: เริ่มจากเพลงง่ายๆ ที่มีท่าทางประกอบ ลูกชอบมากครับ เต้นตาม ร้องมั่วๆ ถูกๆ บ้าง แต่เขาสนุก อันนี้สำคัญสุด
• เล่นเกมทายคำศัพท์: ไม่ใช่แบบนั่งจ้องบัตรคำแล้วนะ แต่เป็นเกม เช่น ผมชูภาพผลไม้ แล้วให้ลูกทายว่าเป็นอะไรภาษาอังกฤษ หรือเล่นซ่อนของแล้วให้เขาถาม “Where is it?” อะไรแบบนี้
• อ่านนิทานภาพภาษาอังกฤษ: เน้นเล่มที่มีสีสันสดใส รูปใหญ่ๆ ตัวหนังสือน้อยๆ แล้วผมก็จะอ่านแบบใส่อารมณ์ มีเสียงสูงเสียงต่ำ ลูกจะจ้องตาแป๋วเลยครับ บางทีก็ชี้ภาพแล้วพยายามออกเสียงตาม
• ทำอาหารง่ายๆ ด้วยกัน: อันนี้เวิร์คมากครับ เวลาทำแพนเค้ก หรือสลัดง่ายๆ ผมก็จะบอกศัพท์ไปด้วย เช่น “milk” “egg” “flour” “sugar” “tomato” “lettuce” ชี้ไปพูดไป ลูกก็จำได้เองแบบไม่รู้ตัว
• ดูการ์ตูน (แบบมีกลยุทธ์): ไม่ใช่เปิดทิ้งไว้แล้ว แต่ผมจะนั่งดูด้วย แล้วคอยชี้ชวนให้ดูว่าตัวการ์ตูนพูดคำว่าอะไรที่เขาพอจะรู้บ้าง หรือถ้ามีศัพท์ใหม่ๆ ก็จะพูดซ้ำให้เขาฟัง

ผลลัพธ์ที่ได้เห็น

มันไม่ได้เห็นผลแบบทันตาเห็นนะครับ ต้องใช้เวลาและความสม่ำเสมอ แต่สิ่งที่ผมสังเกตได้คือ:

• ลูกเริ่มไม่กลัวภาษาอังกฤษแล้ว เขาเห็นเป็นเรื่องเล่นสนุกอย่างหนึ่ง
• เริ่มมีคลังคำศัพท์ในหัวเพิ่มขึ้นแบบไม่รู้ตัว เวลาเห็นของบางอย่างก็พูดเป็นภาษาอังกฤษออกมาเองได้บ้าง
• กล้าที่จะพูดมากขึ้น ถึงจะพูดผิดๆ ถูกๆ แต่ก็กล้าพูด ซึ่งผมว่านี่คือจุดเริ่มต้นที่ดีมากๆ
• เวลาได้ยินเพลงภาษาอังกฤษที่คุ้นเคยก็จะร้องตามอย่างสนุกสนาน

ผมว่าหัวใจสำคัญเลยนะ คือ พ่อแม่ต้องมีส่วนร่วม แล้วก็ ทำให้มันสนุก ครับ อย่าไปคาดหวังว่าลูกจะต้องเก่งแกรมม่าเป๊ะเวอร์ หรือพูดได้คล่องปรื๋อในเวลาอันสั้น แค่ให้เขารู้สึกดีกับภาษา มีทัศนคติที่ดี แล้วค่อยๆ ซึมซับไปทีละน้อย ผมว่าแค่นี้ก็เป็นการเริ่มต้นที่ดีแล้วล่ะครับ สำหรับบ้านผม วิธีนี้ได้ผลดีเลยอยากมาแชร์ต่อ เผื่อจะเป็นประโยชน์กับบ้านอื่นๆ บ้างนะครับ ลองเอาไปปรับใช้กันดูครับ!

ค้นหาคอร์สที่เหมาะกับคุณ