เด็ก gen ต่างๆ เนี่ยนะ…ตอนแรกก็คิดว่ามันก็แค่คำเรียก

เออ ตอนแรกเลยนะ ได้ยินคนพูดเรื่องเด็ก Gen Z เด็ก Alpha อะไรพวกนี้ ผมก็แบบ…อะไรวะ ก็เด็กเหมือนกันหมดนั่นแหละ แค่มีของเล่นใหม่ๆ มีมือถือติดตัวตลอดเวลา ไม่ได้คิดอะไรซับซ้อนเลยจริงๆ

คิดว่ามันก็แค่คนพยายามจะแบ่งกลุ่มเฉยๆ อ่ะนะ ให้มันดูมีอะไร ให้มันดูวิเคราะห์ได้ แต่ในใจลึกๆ ก็ยังคิดว่า เฮ้ย เด็กมันก็คือเด็กป่าววะ โตมาก็คล้ายๆ กันหมดแหละน่า

จนกระทั่ง…มีอยู่วันหนึ่ง ผมดันต้องไปคลุกคลีกับเด็กๆ หลายรุ่นแบบจริงจัง ไม่ใช่แค่เห็นผ่านๆ นะ คือต้องไปทำกิจกรรมร่วมกันเลย ประมาณว่าไปช่วยงานค่ายอาสาอะไรทำนองนั้น ตอนนั้นแหละถึงบางอ้อ!

ประสบการณ์ตรงที่ค่ายอาสา…เปลี่ยนความคิดเลย

คือในค่ายเนี่ย มันมีเด็กตั้งแต่มัธยมต้น มัธยมปลาย ยันเด็กมหาลัยปีแรกๆ โอ้โห…คุณเอ๊ย เหมือนหลุดไปอยู่อีกโลกนึงเลย ตอนแรกๆ นี่ผมปรับตัวแทบไม่ทัน

• เด็กมัธยมปลาย (น่าจะ Gen Z ปลายๆ): พวกนี้คือพลังงานล้านแปด กล้าพูด กล้าถาม ไม่กลัวผิดเลยเว้ย คำถามแต่ละอย่างนี่…เอ่อ…บางทีเราก็อึ้งนะ แต่ก็เออ ดีว่ะ มันทำให้เราคิดตามไปด้วย
• เด็กมัธยมต้น (อาจจะ Alpha ต้นๆ หรือ Z สุดท้าย): กลุ่มนี้จะมาแนวเงียบๆ หน่อยในช่วงแรก แต่พอได้จับมือถือปุ๊บ คุยกันรู้เรื่องเลยจ้าาา เค้าจะถนัดหาข้อมูลเอง ทำอะไรเองผ่านเน็ต คือถ้าให้โจทย์ไปนะ เค้าจะไปหาวิธีของเค้าเองได้เร็วมาก
• เด็กมหาลัยปีหนึ่ง (Gen Z ชัดๆ): กลุ่มนี้จะมีความเป็นตัวของตัวเองสูงมาก มีความคิดสร้างสรรค์แบบที่เราคาดไม่ถึงเลย แล้วก็เก่งเรื่องเทคโนโลยีแบบสุดๆ คือเค้าไม่ได้มองว่ามันเป็นเครื่องมือแล้วอ่ะ มันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเค้าไปเลย

ช่วงแรกๆ ที่ทำงานด้วยกันนะ ผมนี่โคตรจะอึดอัดเลย แบบ…คุยกันไม่ค่อยจะคลิก เหมือนเรามาจากคนละดาว บางทีเราอธิบายอะไรไป เค้าก็ทำหน้างงๆ เราก็งงว่าทำไมเค้าไม่เข้าใจวะ หรือบางทีเค้าเสนอไอเดียอะไรมา เราก็แบบ…ห๊ะ คิดได้ไงวะเนี่ย มันจะเวิร์คเหรอ

แต่พอต้องลุยงานด้วยกันจริงๆ จังๆ มันไม่มีทางเลือกไง ก็ต้องพยายามจูนเข้าหากัน ผมก็เริ่มสังเกตมากขึ้น เริ่มฟังมากขึ้น แทนที่จะเอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่ ก็ลองเปิดใจดูว่าเออ…เด็กพวกนี้มันคิดอะไรกันอยู่วะ

แล้วก็ค้นพบว่า…ไอ้คำว่า “เด็ก gen ต่างๆ” เนี่ย มันไม่ใช่แค่คำพูดลอยๆ จริงๆ ว่ะ มันมีอะไรมากกว่านั้นเยอะเลย มันคือประสบการณ์ที่เค้าเจอมา สภาพแวดล้อมที่เค้าโตมา เทคโนโลยีที่เค้าใช้ สังคมที่หล่อหลอมเค้า มันต่างจากรุ่นเราลิบลับเลยจริงๆ นะ

อย่างรุ่นผมนี่ กว่าจะได้จับคอมพิวเตอร์ก็โตแล้ว อินเทอร์เน็ตยังเป็นแบบต่อสายโทรศัพท์อยู่เลย เสียงดังแกร๊งๆๆๆ นึกออกปะ แต่เด็กสมัยนี้เค้าเกิดมาก็เจอจอ เจอเน็ตความเร็วสูงแล้วอ่ะ ความคิดความอ่านมันก็ต้องต่างกันอยู่แล้ว

ทุกวันนี้เหรอ? ผมเลิกตัดสินไปแล้วว่าเด็กแต่ละ gen ต้องเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ คือมันมีแนวโน้มกว้างๆ แหละ แต่สุดท้ายแต่ละคนมันก็มีเอกลักษณ์ของตัวเองอยู่ดี สิ่งที่ผมได้เรียนรู้จากการไปคลุกคลีกับเด็กๆ วันนั้นก็คือ การเปิดใจรับฟัง แล้วก็พยายามทำความเข้าใจ มากกว่าจะไปยัดเยียดความคิดของเราให้เค้า

มันก็เหมือนกับการ “ปฏิบัติธรรม” แบบหนึ่งนะ คือได้ฝึกตัวเองให้รู้จักสังเกต รู้จักปรับตัว แล้วก็ได้เห็นโลกในมุมที่ต่างออกไป สนุกดีเหมือนกันนะเอาจริงๆ

ค้นหาคอร์สที่เหมาะกับคุณ