โอ้โห พอพูดถึงเรื่องลูกวัย 1 ขวบนี่นะ ประสบการณ์ตรงเลยจ้า จำได้แม่นเหมือนเพิ่งเมื่อวาน ตอนลูกสาวคนโตครบขวบนี่เป็นอะไรที่แบบ… ทั้งดีใจ ทั้งเหนื่อยโคตรๆ ปนเปกันไปหมดเลยล่ะ

เรื่องกินนี่บันเทิงสุด

เริ่มจากเรื่องกินก่อนเลยนะ จากที่เคยดื่มแต่นมแม่ล้วนๆ พอขวบนึงปุ๊บ หมอก็บอกให้เริ่มอาหาร 3 มื้อได้แล้ว เราก็ตื่นเต้นไง เตรียมทำนู่นทำนี่สารพัดเมนูบดละเอียด แรกๆ ก็ดีนะ อ้าปากรับป้อนง่ายๆ หลังๆ มานี่สิ เริ่มมีฤทธิ์เดช อยากจะหยิบเอง อยากจะขว้างทิ้ง เลอะเทอะไปทั้งตัว ทั้งบ้าน! โอ้โห คุณเอ๊ยยยย พื้นนี่ไม่ต้องพูดถึง เศษข้าว เศษผัก เต็มไปหมด ต้องตามเช็ดตามล้างกันวันละหลายรอบ บางวันก็กินดี๊ดี บางวันก็เบือนหน้าหนี ไม่เอาท่าเดียว ปวดหัวสุดๆ แต่ก็ต้องอดทน ปล่อยให้เขาได้ลอง ให้เขาได้เรียนรู้เองบ้าง

เมนูที่เคยฮิตตอนนั้นก็พวกข้าวตุ๋นใส่ตับไก่บดละเอียด ฟักทองนึ่ง ปลาทูนึ่งแกะก้าง สลับๆ กันไป แต่ที่ลูกชอบมากคือพวกผลไม้หวานๆ กล้วยน้ำว้าสุกนี่ของโปรดเลย เห็นแล้วตาโต

พัฒนาการกับการเล่นที่ไม่หยุดนิ่ง

วัยนี้เป็นวัยที่กำลังซนเลยล่ะ เริ่มเกาะยืน เกาะเดิน คลานปรื๋อๆ สำรวจทุกซอกทุกมุมในบ้าน ของอะไรวางไว้ไม่ได้เลยจริงๆ ต้องเก็บขึ้นที่สูงให้หมด ปลั๊กไฟนี่ก็ต้องหาอะไรมาอุด รูเล็กรูน้อยตามเฟอร์นิเจอร์นี่ชอบเอานิ้วไปแหย่เล่นมาก ต้องคอยสอดส่องตลอดเวลา หันไปแป๊บเดียว อ้าว! ไปอยู่ตรงนู้นแล้ว ตาต้องไว มือต้องไว

ของเล่นนี่ไม่ต้องแพงเลยนะ พวกทัพพี หม้อ กระป๋องพลาสติกนี่ชอบมาก เอามาเคาะๆ ตีๆ ส่งเสียงดัง สนุกเขาแหละ เราก็ซื้อพวกบล็อกไม้สีๆ มาให้ต่อเล่นบ้าง เขาก็จะพยายามหยิบจับ เอาเข้าปากบ้างตามประสา แต่ก็ถือเป็นการฝึกกล้ามเนื้อมือเล็กๆ ของเขาไปในตัว

• ช่วงเช้า: ตื่นมาก็จะให้กินนมก่อน แล้วก็เล่นอยู่ในคอกกั้น เปิดเพลงเด็กให้ฟังบ้าง อ่านนิทานภาพให้ดูบ้าง
• ช่วงสาย: พาออกไปเดินเล่นนอกบ้านบ้าง รับแดดอ่อนๆ ให้เขาได้เห็นโลกกว้าง เห็นต้นไม้ใบหญ้า คนผ่านไปมา
• ช่วงบ่าย: หลังกินข้าวกลางวัน ก็จะเป็นเวลานอนกลางวันของเขา ซึ่งบางวันก็นอนง่าย บางวันก็กล่อมกันเป็นชั่วโมง
• ช่วงเย็น: ก็จะเล่นเบาๆ ในบ้าน รอพ่อเขากลับมาจากทำงาน พอพ่อกลับมาก็จะดีใจใหญ่เลย

การสื่อสารก็เริ่มรู้เรื่องมากขึ้นแล้วนะ เราพูดอะไรเขาก็เริ่มเข้าใจ เริ่มทำตามคำสั่งง่ายๆ ได้บ้าง เช่น “บ๊ายบาย” “สวัสดีค่ะ” หรือชี้บอกอวัยวะตัวเองได้บ้างแล้ว ปาก ตา จมูก อะไรแบบนี้ คำแรกๆ ที่พูดได้ก็จะเป็น “หม่ำๆ” “แม่” “ป้อ” (พ่อ) ฟังแล้วชื่นใจสุดๆ

เรื่องนอนก็ยังต้องลุ้น

ตอนกลางคืนนี่ก็ยังมีตื่นบ้างนะ ไม่ได้หลับยาวรวดเดียวถึงเช้าทุกคืน ต้องมีตื่นมากินนมกลางดึกบ้าง หรือบางทีก็ตื่นมาร้องไห้แบบไม่มีสาเหตุ อาจจะฝันร้ายหรืออะไรก็ไม่รู้ เราก็ต้องลุกมาอุ้มมากล่อมกันไป มันก็เหนื่อยนะ แต่พอเห็นหน้าลูกหลับปุ๋ยแล้วมันก็หายเหนื่อยเอง

สรุปเลยว่าช่วงลูก 1 ขวบเนี่ย เป็นช่วงเวลาที่ท้าทายความอดทนของพ่อแม่มากๆ เลยล่ะ ต้องใช้พลังงานเยอะ ทั้งพลังกาย พลังใจ แต่มันก็เป็นช่วงเวลาที่เราได้เห็นพัฒนาการของเขาแบบก้าวกระโดดจริงๆ ได้เห็นรอยยิ้มแรก เสียงหัวเราะแรก คำพูดแรก มันเป็นความสุขที่หาอะไรมาเทียบไม่ได้เลยจริงๆ นะ ใครกำลังมีลูกวัยนี้อยู่ สู้ๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ!

ค้นหาคอร์สที่เหมาะกับคุณ