โอเค ได้เลย! มาเริ่มแชร์ประสบการณ์เรียนภาษาอังกฤษแบบบ้านๆ ของฉันกันเลยดีกว่านะทุกคน

สวัสดีครับทุกคน! วันนี้จะมาเล่าให้ฟังถึงการผจญภัย (ถ้าจะเรียกว่าอย่างนั้นนะ) ในการเรียนภาษาอังกฤษของผมเอง แบบฉบับคนพื้นๆ ที่ไม่ได้เก่งกาจอะไรมากมาย แต่ก็พยายามตะเกียกตะกายให้พูดให้ฟังรู้เรื่องได้บ้าง

เริ่มจากศูนย์จริงๆ เลยครับ ตอนเด็กๆ ก็เรียนตามหลักสูตรที่โรงเรียนแหละ แต่เอาจริงๆ คือจำอะไรไม่ได้เลย นอกจากคำว่า “Hello” กับ “Thank you” (ซึ่งก็ใช้ผิดๆ ถูกๆ อีกต่างหาก) พอโตขึ้นมาหน่อย เริ่มรู้สึกว่า เฮ้ย! ภาษาอังกฤษมันสำคัญว่ะ! จะดูหนังฟังเพลงก็ไม่รู้เรื่อง จะอ่านข่าวสารบ้านเมืองก็ต้องพึ่งแต่ภาษาไทย ชีวิตมันช่างแคบ!

ก็เลยตัดสินใจว่า “เอาวะ! ลองดูสักตั้ง!”

• เริ่มต้นจากอะไร? แน่นอนครับ! Google Translate! (ฮา) คือตอนแรกๆ ก็ไม่รู้จะเริ่มยังไงจริงๆ ก็เลยพิมพ์คำศัพท์ง่ายๆ ที่อยากรู้ลงไป แล้วก็พยายามออกเสียงตาม แต่ก็รู้แหละว่ามันคงไม่เป๊ะเท่าไหร่
• หาหนังสือมาอ่าน: ผมไปเดินด้อมๆ มองๆ ตามร้านหนังสือ (B2S นี่แหละ) แล้วก็ไปสะดุดตากับหนังสือ “ภาษาอังกฤษสำหรับคนขี้เกียจ” (ชื่อประมาณนี้แหละ จำไม่ได้แล้ว) เออ! ชื่อมันโดนใจดี เลยซื้อมาลองอ่านดู ปรากฏว่ามันก็ช่วยได้เยอะเลยนะ สอนพวกแกรมม่าง่ายๆ คำศัพท์พื้นฐานที่ใช้บ่อยๆ
• ดูหนังฟังเพลง (แบบมี Subtitle): อันนี้เป็นวิธีที่สนุกและได้ผลดีมากๆ ครับ ผมเริ่มจากการดูหนังที่ชอบ (ซ้ำๆ หลายๆ รอบ) แล้วก็เปิด Subtitle ภาษาอังกฤษไปด้วย ช่วงแรกๆ ก็อ่านตามแทบไม่ทัน แต่พอดูไปเรื่อยๆ เริ่มจับคำได้ เริ่มรู้ว่าประโยคนี้เค้าพูดถึงอะไร
• โหลด App เรียนภาษา: เดี๋ยวนี้ App เรียนภาษามันเยอะมากกกกกก! ผมลองโหลดมาเล่นหลาย App เลย แต่ที่ชอบที่สุดคือ Duolingo มันเหมือนเล่นเกมอ่ะครับ ทำภารกิจไปเรื่อยๆ ได้คะแนน ได้ Level Up มันก็สนุกดี ทำให้เราอยากเรียนทุกวัน
• หาเพื่อนต่างชาติคุย (Online): อันนี้เป็นอะไรที่ท้าทายมากๆ ตอนแรกๆ คือกลัวมาก กลัวพูดผิด กลัวเค้าฟังไม่รู้เรื่อง แต่พอลองเปิดใจคุยดูจริงๆ เค้าก็ใจดีมากๆ ครับ เค้าพยายามฟังเรา เค้าช่วยแก้คำผิดให้เรา มันทำให้เรากล้าพูด กล้าใช้ภาษาอังกฤษมากขึ้น

อุปสรรคที่เจอ:

• แกรมม่า: อันนี้เป็นอะไรที่น่าปวดหัวที่สุด! Tense อะไร Past Present Future เยอะแยะไปหมด! แต่ก็พยายามทำความเข้าใจไปทีละนิดๆ หน่อยๆ ครับ ไม่ต้องซีเรียสมาก เอาแค่พอใช้สื่อสารได้ก็พอ
• สำเนียง: ผมเป็นคนไทยอ่ะเนอะ สำเนียงมันก็ต้องติดไทยๆ อยู่แล้ว แรกๆ ก็พยายามเลียนแบบสำเนียงฝรั่ง แต่ทำไปทำมามันไม่เป็นธรรมชาติ ก็เลยคิดว่า “เอาวะ! สำเนียงไทยนี่แหละ! ขอแค่พูดให้ชัดถ้อยชัดคำก็พอ”
• ความขี้เกียจ: อันนี้เป็นศัตรูตัวร้ายกาจที่สุด! บางวันก็ขี้เกียจเรียน ขี้เกียจอ่าน ขี้เกียจคุย แต่ก็พยายามบังคับตัวเองให้เรียนรู้อย่างน้อยวันละนิดละหน่อยก็ยังดี

ผลลัพธ์ที่ได้:

• ฟังภาษาอังกฤษรู้เรื่องมากขึ้น: แต่ก็ยังไม่ 100% นะ (ฮา) แต่ก็ดีกว่าเมื่อก่อนเยอะมากๆ
• พูดภาษาอังกฤษได้คล่องขึ้น: แต่ก็ยังต้องคิดก่อนพูดอยู่ดี (ฮา)
• อ่านภาษาอังกฤษได้เร็วขึ้น: แต่ก็ยังต้องเปิด Dictionary บ้างเป็นบางครั้ง (ฮา)
• มีความมั่นใจมากขึ้น: อันนี้สำคัญมากๆ ครับ การที่เราพูดภาษาอังกฤษได้บ้าง มันทำให้เรากล้าที่จะแสดงออก กล้าที่จะคุยกับคนต่างชาติ กล้าที่จะทำอะไรใหม่ๆ

สรุป:

การเรียนภาษาอังกฤษมันต้องใช้เวลาและความอดทนครับ ไม่มีทางลัด ไม่มีสูตรสำเร็จรูป เราต้องค่อยๆ เรียนรู้ ค่อยๆ ฝึกฝน ไปเรื่อยๆ อย่าท้อแท้ อย่าหมดหวัง และที่สำคัญที่สุดคือ ต้องสนุกกับมัน!

หวังว่าเรื่องราวของผมจะเป็นประโยชน์กับเพื่อนๆ ที่กำลังเรียนภาษาอังกฤษอยู่นะครับ สู้ๆ ครับทุกคน!

แถมท้าย:

ตอนนี้ผมกำลังพยายามเขียน Blog เป็นภาษาอังกฤษอยู่ครับ (แบบงูๆ ปลาๆ) ถ้าเพื่อนๆ คนไหนสนใจก็ลองเข้าไปอ่านดูได้นะครับ เผื่อจะได้ช่วยแนะนำ ช่วยแก้ไขให้ผมบ้าง (ฮา) แล้วเจอกันใหม่ครับ!

ค้นหาคอร์สที่เหมาะกับคุณ