สวัสดีครับทุกคน วันนี้อยากจะมาเล่าประสบการณ์ตรงเลยนะ เรื่องมันเริ่มจากช่วงเบื่อๆ ไม่มีอะไรทำ บวกกับรู้สึกว่าเออ สกิลภาษาอังกฤษเรานี่มันช่างอ่อนด้อยเหลือเกิน เวลาเห็นฝรั่งมาถามทางงี้ ใจมันเต้นตึกตัก พูดอะไรไม่ออก ได้แต่ยิ้มแหะๆ แล้วก็ชี้โบ๊ชี้เบ๊ไปเรื่อยเปื่อย มันน่าอายนะบางที

ก็เลยคิดว่า ไม่ได้การละ ต้องทำอะไรซักอย่าง! ตอนนั้นก็ไถๆ มือถือไปเรื่อยเปื่อยตามประสาคนว่างงาน เอ๊ย! ไม่ใช่สิ คนหาอะไรทำ ก็ไปเจอแอปที่ชื่อว่า Palfish นี่แหละ ตอนแรกก็เอ๊ะ ชื่อมันดูน่ารักดีนะ ปลาๆ อะไรซักอย่าง ฮ่าๆๆ ก็เลยลองกดเข้าไปดูรายละเอียด เห็นว่ามันเป็นแอปสำหรับเรียนภาษาอังกฤษกับครูต่างชาติโดยตรงเลย ดูน่าสนใจดี

ตัดสินใจลองของใหม่

เอาวะ! ลองดูซักตั้ง ไม่เสียหายอะไรมากมั้ง คิดแบบนั้นก็เลยกดดาวน์โหลดมาติดตั้งในเครื่องเลยครับ ขั้นตอนการสมัครก็ไม่ยุ่งยากนะ กรอกข้อมูลนิดหน่อย ตั้งรหัสผ่าน แป๊บเดียวก็เสร็จเรียบร้อย พอเข้ามาในแอปครั้งแรก โอ้โห! ครูเยอะมากกกกก มีให้เลือกเต็มไปหมด ทั้งครูเจ้าของภาษา ครูฟิลิปปินส์ เลือกไม่ถูกเลยจริงๆ

ผมก็ลองเลื่อนๆ ดูโปรไฟล์ครูแต่ละคนไปเรื่อยๆ บางคนก็มีวิดีโอแนะนำตัวสั้นๆ ให้ดูด้วย ก็ช่วยให้ตัดสินใจได้ง่ายขึ้นนิดนึง แต่สุดท้ายก็ยังเลือกไม่ถูกอยู่ดี ฮ่าๆๆ เลยใช้วิธีแบบ…สุ่ม! ใช่ครับ สุ่มเลย จิ้มไปมั่วๆ ได้ครูคนไหนก็คนนั้นแหละ ถือว่าวัดดวงกันไป

เริ่มคลาสแรกแบบเกร็งๆ

พอถึงเวลาเรียนครั้งแรกนะ บอกตรงๆ ว่าตื่นเต้นมากกกก มือไม้เย็นเฉียบเลย กลัวพูดผิด กลัวครูฟังไม่รู้เรื่อง สารพัดจะกลัว ครูคนแรกที่ผมสุ่มได้เป็นครูชาวอังกฤษ สำเนียงบริติชจ๋ามาเลย ตอนแรกก็ฟังยากนิดนึง แต่ครูเขาก็พยายามพูดช้าๆ นะ บรรยากาศมันก็จะเกร็งๆ หน่อย ผมก็แบบ Yes No Ok Thank you วนอยู่แค่นั้นแหละ ครูก็พยายามชวนคุยเรื่องสัพเพเหระไปเรื่อย

• บทเรียนแรกๆ ก็จะเน้นไปที่การแนะนำตัวเอง ถามคำถามง่ายๆ ทั่วไป
• ครูเขาก็จะคอยแก้แกรมม่าให้บ้าง ออกเสียงให้ฟังบ้าง
• บางทีก็มีเปิดสไลด์ประกอบการสอนด้วยนะ แต่ส่วนใหญ่จะเน้นฟรีทอล์คมากกว่า

หลังจบคลาสแรก ก็รู้สึกว่าเออ มันก็ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดนี่หว่า แม้จะพูดได้กระท่อนกระแท่น แต่ก็ถือว่าเป็นการเริ่มต้นที่ดี ก็เลยลองจองคลาสต่อไปเรื่อยๆ เปลี่ยนครูไปหลายคนเลยครับ อยากลองดูว่าครูแต่ละคนมีสไตล์การสอนเป็นยังไง

ประสบการณ์กับครูหลากหลายสไตล์

เจอครูหลายแบบมากครับ บางคนก็พลังงานเยอะสุดๆ ชวนคุยเก่ง ทำให้เรากล้าพูดมากขึ้น ไม่รู้สึกเบื่อเลย บางคนก็จะนิ่งๆ หน่อย สอนตามตำราเป๊ะๆ อันนี้ผมไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ มันรู้สึกเหมือนเรียนในห้องเรียนปกติ แต่ก็เข้าใจได้ว่าแต่ละคนก็มีสไตล์ของตัวเอง

มีอยู่ครั้งนึงนะ จำได้แม่นเลย คุยกับครูคนนึงอยู่ดีๆ สัญญาณอินเทอร์เน็ตผมดันมาหลุด! โอ้โห ตอนนั้นหัวเสียมาก รีบต่อใหม่แทบไม่ทัน พอกลับเข้ามาได้ ครูก็ยังรอนะ แถมยังหัวเราะอีก บอกว่าไม่เป็นไร เข้าใจได้ มันเป็นเรื่องปกติ ก็รู้สึกดีไปอีกแบบ

สิ่งที่ผมทำคือ:

1. พยายามเลือกครูที่ดูเป็นมิตรจากวิดีโอแนะนำตัว
2. เตรียมหัวข้อง่ายๆ ไว้บ้าง เผื่อคิดอะไรไม่ออกตอนคุยจริง
3. ไม่กลัวที่จะพูดผิด เพราะถ้าไม่พูด เราก็จะไม่รู้ว่าผิดตรงไหน

ผลลัพธ์ที่ได้จากการลองผิดลองถูก

หลังจากใช้ Palfish มาได้ซักพักใหญ่ๆ นะครับ ถามว่าภาษาอังกฤษผมเทพขึ้นเลยมั้ย? ก็คงตอบว่า ยังไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ ฮ่าๆๆ มันต้องใช้เวลา แต่สิ่งที่รู้สึกได้ชัดเจนเลยคือ ความกล้า ครับ กล้าที่จะพูดมากขึ้น ไม่ประหม่าเหมือนเมื่อก่อน เวลาเจอสถานการณ์ที่ต้องใช้ภาษาอังกฤษ ก็พอจะเอาตัวรอดได้บ้าง ไม่ได้ยืนอ้ำๆ อึ้งๆ เป็นใบ้กินเหมือนเดิม

อีกอย่างคือ มันทำให้ผมคุ้นเคยกับสำเนียงที่หลากหลายมากขึ้น เพราะได้คุยกับครูจากหลายประเทศ ทั้งอเมริกา อังกฤษ แคนาดา หรือแม้แต่ครูฟิลิปปินส์ที่สำเนียงก็อาจจะต่างออกไปหน่อย แต่ก็ถือเป็นประสบการณ์ที่ดีครับ

เรื่องค่าใช้จ่ายก็เป็นอีกเรื่องนึงที่ต้องจัดการให้ดีครับ มันก็มีหลายแพ็กเกจให้เลือก หรือจะจ่ายเป็นรายครั้งก็ได้ ตอนแรกผมก็ลองแบบรายครั้งไปก่อน พอเริ่มรู้สึกว่าโอเค ค่อยมองหาแพ็กเกจที่คุ้มค่าขึ้น ก็ต้องดูตามกำลังทรัพย์ของเรานั่นแหละครับ

สรุปแล้ว การลองใช้ Palfish ของผมก็ถือว่าเป็นประสบการณ์ที่สนุกและได้ประโยชน์นะ แม้จะไม่ได้ทำให้ผมเก่งภาษาขึ้นแบบก้าวกระโดด แต่มันช่วยทำลายกำแพงความกลัวในการพูดภาษาอังกฤษไปได้เยอะเลยครับ ใครที่กำลังมองหาตัวช่วยในการฝึกพูด ผมว่ามันก็เป็นอีกทางเลือกหนึ่งที่น่าสนใจนะ ลองเปิดใจดูครับ ไม่แน่อาจจะเจอครูที่ถูกใจ แล้วการเรียนภาษาอังกฤษก็จะไม่ใช่เรื่องน่าเบื่ออีกต่อไปก็ได้ครับ!

ค้นหาคอร์สที่เหมาะกับคุณ