สวัสดีครับทุกคน! วันนี้อยากมาแชร์ประสบการณ์ตรงของตัวเองเลย กับการตัดสินใจลงคอร์สเรียนภาษาอังกฤษแบบเริ่มจากศูนย์จริง ๆ นะครับ คือก่อนหน้านี้เนี่ย ผมก็เป็นคนนึงที่ภาษาอังกฤษนี่แทบจะคืนครูไปหมดแล้ว เวลาเห็นฝรั่งนี่เดินหนีเลย ไม่กล้าคุย กลัวพูดผิดพูดถูก อายเค้า

จุดเริ่มต้นและความคิดที่อยากจะเรียน

คือเรื่องของเรื่องมันเริ่มมาจากงานที่ทำนี่แหละครับ หลัง ๆ มานี้มันเริ่มมีอีเมลภาษาอังกฤษเข้ามาบ้าง มีประชุมที่แบบต้องฟังเค้าพูดกันบ้าง แล้วเราแบบ…นั่งนิ่งเลย ฟังไม่ออก แปลไม่ได้ อึดอัดมากครับ รู้สึกเหมือนเป็นตัวถ่วงยังไงก็ไม่รู้ แล้วก็มีความฝันเล็ก ๆ ว่าอยากจะลองไปเที่ยวต่างประเทศด้วยตัวเองบ้างไรบ้าง แต่ภาษาไม่ได้นี่จบเลยนะ เลยคิดว่า เออ! ไม่ได้ละ ต้องเริ่มจริงจังซะที

ลองผิดลองถูกด้วยตัวเองก่อน

ก่อนจะตัดสินใจลงคอร์สเนี่ย ผมก็ลองเองก่อนนะ สารภาพเลยว่ามั่วมากครับ

• โหลดแอปมาเล่น: ก็สนุกดีนะช่วงแรก ๆ ได้ศัพท์ใหม่ ๆ บ้าง แต่พอถึงจุดนึงมันก็ตัน ๆ อ่ะ ไม่รู้จะไปต่อยังไง
• ดูคลิปสอนฟรีในยูทูบ: อันนี้ก็ดี มีเยอะมาก แต่ปัญหาคือมันสะเปะสะปะ ไม่ต่อเนื่อง บางทีสอนแกรมม่าขั้นเทพไปเลย เรายัง A B C อยู่เลยก็มี ตามไม่ทัน
• พยายามท่องศัพท์เป็นเล่ม ๆ: อันนี้ทรมานสุด ท่องวันนี้ พรุ่งนี้ลืม! ไม่ได้เอาไปใช้จริงมันก็ไม่จำ

สรุปคือ เละเทะครับ ไม่มีทิศทางเลย เหมือนคนตาบอดคลำช้าง จับตรงนู้นทีตรงนี้ที ไม่เป็นรูปเป็นร่างซักที

ตัดสินใจลงคอร์สเรียนแบบจริงจัง

พอรู้สึกว่าไปเองไม่รอดแน่ ๆ ก็เลยเริ่มมองหาคอร์สเรียนครับ ตอนนั้นคิดอยู่อย่างเดียวคือ ต้องเป็นคอร์สสำหรับคนเริ่มจากศูนย์จริง ๆ ไม่เอาแบบมีพื้นฐานมาบ้างแล้วนะ เพราะเราไม่มีเลย! ก็เริ่มเสิร์ชหาข้อมูล ดูรีวิวตามเน็ตบ้าง ถามเพื่อนบ้าง

สิ่งที่ผมมองหาในคอร์สคือ:

• สอนตั้งแต่พื้นฐานจริง ๆ เช่น ตัวอักษร การผสมคำ การออกเสียง
• เน้นแกรมม่าง่าย ๆ ที่จำเป็นต้องใช้ในชีวิตประจำวันก่อน
• มีกิจกรรมให้ฝึกพูด ฝึกฟัง ไม่ใช่แค่นั่งจดเลคเชอร์อย่างเดียว
• ครูผู้สอนดูใจเย็น เข้าใจคนไม่มีพื้นฐาน

สุดท้ายก็ไปเจอคอร์สนึงที่ดูน่าสนใจ ราคาก็พอรับได้ ไม่ได้แพงเว่อร์วังอะไร เลยตัดสินใจ เอาวะ! ลองดูซักตั้ง

ประสบการณ์ในคลาสเรียน

วันแรกที่ไปเรียนนี่ตื่นเต้นมากครับ ในห้องก็มีเพื่อน ๆ ที่ดูแล้วก็น่าจะพื้นฐานใกล้ ๆ กันนี่แหละ ครูเค้าก็เริ่มสอนจาก A B C Phonics เลยจริง ๆ นะ ตอนแรกก็แอบเขิน ๆ นิดนึง เหมือนกลับไปเป็นเด็กอนุบาล แต่พอเรียนไปเรื่อย ๆ เออ มันดีว่ะ มันทำให้เรารู้หลักการออกเสียงที่ถูกต้อง

ครูเค้าจะค่อย ๆ สอนไปทีละสเต็ปครับ จากคำศัพท์ง่าย ๆ พวกทักทาย แนะนำตัว ถามทาง สั่งอาหาร ไปจนถึงแกรมม่าง่าย ๆ เช่น Tense พื้นฐาน การใช้ Verb to be, Verb to do, Verb to have อะไรพวกนี้ ซึ่งมันเป็นอะไรที่เจอบ่อยมาก ๆ

สิ่งที่ชอบมากคือ เค้ามีกิจกรรมให้ทำตลอด มีจับคู่ฝึกสนทนา มีเกมให้เล่น มันทำให้ไม่เบื่อ แล้วก็ได้ลองใช้จริง ๆ ถึงจะพูดผิดพูดถูกบ้าง แต่ครูเค้าก็จะคอยแก้ให้ คอยให้กำลังใจ มันทำให้เรากล้าพูดมากขึ้นเยอะเลยครับ จากที่เคยกลัว ๆ ตอนนี้ก็เริ่มมั่นใจขึ้นมาบ้าง

แน่นอนว่ามันไม่ได้ง่ายนะครับ บางทีก็ท้อบ้าง เรียนไปลืมไป แต่ผมก็พยายามกลับมาทบทวนหลังเลิกเรียนทุกครั้ง ทำการบ้านที่ครูให้มา แล้วก็พยายามหาโอกาสใช้ภาษาอังกฤษในชีวิตประจำวัน เช่น ดูหนัง Soundtrack แล้วเปิดซับไทย อ่านป้ายภาษาอังกฤษง่าย ๆ อะไรแบบนี้

ผลลัพธ์ที่ได้หลังจากจบคอร์ส (เบื้องต้น)

ตอนนี้ก็จบคอร์สพื้นฐานไปแล้วครับ ถามว่าเก่งปร๋อเลยมั้ย? ตอบเลยว่ายัง! 555 แต่สิ่งที่ได้มาคือ:

• ความมั่นใจ: กล้าพูดมากขึ้นเยอะ ไม่กลัวฝรั่งเท่าเมื่อก่อนแล้ว (แต่ก็ยังแอบมีเกร็ง ๆ บ้างนะ)
• พื้นฐานแน่นขึ้น: เข้าใจโครงสร้างประโยคง่าย ๆ รู้ว่าศัพท์คำนี้ควรออกเสียงยังไง
• อ่านออกเขียนได้บ้าง: พวกประโยคสั้น ๆ อีเมลง่าย ๆ เริ่มพอจะเดา ๆ ความหมายได้บ้างแล้ว
• รู้แนวทางการเรียนต่อ: พอมีพื้นแล้ว มันเหมือนเรารู้แล้วว่าต้องไปต่อยอดตรงไหน สนใจเรื่องอะไรเป็นพิเศษ

ผมว่าการลงคอร์สเรียนภาษาอังกฤษตั้งแต่เริ่มต้นเนี่ย มันเหมือนเป็นการวางรากฐานที่ดีเลยครับ เหมือนสร้างบ้านก็ต้องมีเสาเข็มที่แข็งแรงก่อน จากนั้นจะไปต่อเติมอะไรมันก็ง่ายขึ้นเยอะ

นี่ก็เป็นประสบการณ์ตรงของผมนะครับ หวังว่าจะเป็นประโยชน์กับเพื่อน ๆ ที่กำลังคิดอยากจะเริ่มเรียนภาษาอังกฤษเหมือนกันนะ สู้ ๆ ครับ ไม่มีอะไรเกินความพยายามของเราแน่นอน!

ค้นหาคอร์สที่เหมาะกับคุณ