สวัสดีครับทุกคน วันนี้อยากมาแชร์ประสบการณ์ตรงของตัวเองเลย คือเรื่องการเตรียมตัวเรียนภาษาอังกฤษเพื่อไปต่อปริญญาโทเนี่ยแหละครับ ใครกำลังคิดหรือกำลังทำอยู่ น่าจะพอเข้าใจความรู้สึกกันดี

ทำไมต้องเป็นภาษาอังกฤษ? แล้วทำไมต้องโท?

คือเรื่องมันเริ่มจากว่าทำงานมาได้สักพักแล้วรู้สึกว่าอยากจะอัปสกิลตัวเอง อยากมีความรู้เฉพาะทางมากขึ้น ก็เลยมองหาคอร์สปริญญาโทที่น่าสนใจ ทีนี้ไอ้คอร์สที่อยากได้ส่วนใหญ่มันก็เป็นหลักสูตรที่ต้องใช้ภาษาอังกฤษ หรือไม่ก็มีตำราเป็นภาษาอังกฤษล้วนๆ ตอนแรกก็คิดนะว่าไหวเหรอวะ ภาษาอังกฤษนี่คือคืนอาจารย์ไปเกือบหมดแล้ว แต่ใจมันอยากเรียนอะครับ เลยเอาวะ! ลองดูสักตั้ง

สภาพภาษาอังกฤษตอนนั้น…บอกเลยว่าเข้าขั้นวิกฤต

ถ้าถามว่าก่อนเริ่มจริงจังภาษาอังกฤษเป็นไงเหรอครับ? คือแบบ…อนาถมาก คำศัพท์นี่นึกออกเป็นคำๆ แกรมมาร์นี่ไม่ต้องพูดถึงเลยครับ มั่วซั่วไปหมด เวลาฝรั่งพูดมาเร็วๆ นี่คือยืนเอ๋อไปเลย ฟังออกบ้างไม่ออกบ้าง ส่วนใหญ่จะไม่ออกมากกว่า ฮ่าๆๆ เรียกว่าต้องเริ่มนับหนึ่งกันใหม่เลยทีเดียว

ลงมือปฏิบัติการ: แผนการเรียนของผม

พอตัดสินใจแล้วว่าจะสู้ ผมก็เริ่มหาข้อมูลเลยครับว่าจะเริ่มยังไงดี

• หาที่เรียนพิเศษ: อันดับแรกเลยคือไปลงคอร์สเรียนครับ เพราะรู้สึกว่าตัวเองไม่มีวินัยพอจะอ่านเองคนเดียวได้จริงๆ ตอนนั้นเลือกคอร์สที่เน้นเตรียมสอบ IELTS โดยเฉพาะเลย เพราะมหาวิทยาลัยส่วนใหญ่ก็ใช้ผลสอบตัวนี้แหละ ไปนั่งเรียนกับน้องๆ มัธยมปลายก็เคยมาแล้ว เขินนิดหน่อยแต่ก็ต้องทน ฮ่าๆ
• ตำราและแบบฝึกหัด: นอกจากที่เรียนพิเศษ ผมก็ไปซื้อหนังสือเตรียมสอบมาอีกเพียบครับ ทั้งศัพท์ แกรมมาร์ แล้วก็แนวข้อสอบ คือทำมันทุกวัน วันละนิดวันละหน่อย ทำผิดทำถูกก็ช่างมัน ขอให้ได้ทำ
• ใช้ชีวิตกับภาษาอังกฤษ: อันนี้สำคัญมาก ผมพยายามเปลี่ยนทุกอย่างรอบตัวให้เป็นภาษาอังกฤษให้ได้มากที่สุด
  • ดูหนัง/ซีรีส์: เริ่มจากดูซับไทยก่อน แล้วค่อยๆ เปลี่ยนเป็นซับอังกฤษ หลังๆ ก็พยายามดูแบบไม่มีซับเลย แรกๆ ก็ไม่รู้เรื่องหรอกครับ แต่พอดูไปเรื่อยๆ มันจะเริ่มจับใจความได้เอง
  • ฟังเพลงสากล: จากแค่ฟังทำนอง ก็เริ่มมาสนใจเนื้อเพลง หาเนื้อเพลงมาอ่านตาม ช่วยเรื่องศัพท์ได้เยอะเลย
  • อ่านข่าว/บทความ: พยายามหาบทความภาษาอังกฤษสั้นๆ ที่เราสนใจมาอ่าน มันจะทำให้เราไม่เบื่อ
• ฝึกพูดกับตัวเอง: อันนี้อาจจะดูบ้าๆ หน่อย แต่ผมทำจริงครับ คือคิดเป็นภาษาอังกฤษ พูดกับตัวเองหน้ากระจก หรืออัดเสียงตัวเองพูดแล้วมาฟัง จะได้รู้ว่าเราออกเสียงเพี้ยนตรงไหนบ้าง

อุปสรรคที่เจอเหรอ? โอ้ยยย เพียบครับ! ความขี้เกียจนี่ตัวดีเลย บางวันกลับมาจากทำงานก็เหนื่อยแล้ว อยากจะนอนอย่างเดียว ไม่อยากแตะหนังสือเลย ความท้อก็มาเป็นระยะๆ ครับ โดยเฉพาะเวลาทำข้อสอบแล้วคะแนนมันไม่ขึ้นสักที หรือเจอแกรมมาร์ยากๆ แล้วไม่เข้าใจ มันรู้สึกเหมือนสมองตันไปหมด แต่ก็ต้องพยายามฮึดสู้ บอกตัวเองว่ามาไกลขนาดนี้แล้ว จะยอมแพ้ง่ายๆ ไม่ได้!

ผลลัพธ์ที่ได้…และสิ่งที่เรียนรู้

หลังจากเตรียมตัวอยู่หลายเดือน ก็ถึงวันที่ต้องไปสอบจริงครับ ตื่นเต้นมาก มือเย็นเฉียบไปหมด ตอนทำข้อสอบก็พยายามทำเต็มที่ที่สุดเท่าที่จะทำได้ พอผลสอบออกมา…มันก็ไม่ได้เลิศเลอเพอร์เฟคอะไรมากมายนะครับ แต่ก็เป็นคะแนนที่พอจะยื่นเข้ามหาวิทยาลัยที่หวังไว้ได้ ตอนนั้นคือโล่งอกสุดๆ เหมือนยกภูเขาออกจากอกเลย

สิ่งที่ผมได้เรียนรู้จากการเตรียมตัวครั้งนี้มันมากกว่าแค่ความรู้ภาษาอังกฤษนะ ผมว่ามันสอนให้ผมรู้จักความพยายาม ความอดทน และการมีวินัยกับตัวเองมากๆ มันทำให้รู้ว่าถ้าเราตั้งใจจริง ไม่มีอะไรที่เราทำไม่ได้หรอกครับ อาจจะใช้เวลานานหน่อย อาจจะเหนื่อยหน่อย แต่มันคุ้มค่าแน่นอน

ก็หวังว่าประสบการณ์ของผมจะเป็นประโยชน์กับเพื่อนๆ ที่กำลังเตรียมตัวเรียนภาษาอังกฤษเพื่อไปเรียนต่อ หรือเพื่อเป้าหมายอื่นๆ นะครับ สู้ๆ ครับทุกคน!

ค้นหาคอร์สที่เหมาะกับคุณ