สวัสดีครับทุกคน วันนี้อยากมาแชร์ประสบการณ์ตรงๆ ของผมกับเรื่องคําย่อภาษาอังกฤษนี่แหละครับ คือต้องบอกเลยว่าตอนแรกๆ เนี่ย ผมเองก็เป็นคนหนึ่งที่แบบ…งงเต็กไปเลย เวลาเห็นฝรั่งหรือแม้แต่เพื่อนๆ บางคนที่ชอบใช้ตัวย่อพวกนี้คุยกัน พิมพ์มาสั้นๆ ไม่กี่ตัวเอง ผมนี่ต้องเกาหัวแกรกๆ เลยว่ามันแปลว่าอะไรวะ

จุดเริ่มต้นของการเรียนรู้ตัวย่อ

เรื่องของเรื่องมันเริ่มจากตอนที่ผมเริ่มทำงานที่ต้องติดต่อกับคนต่างชาติบ่อยขึ้นครับ ทั้งอีเมล ทั้งแชท โอ้โห มาเต็มเลยพวก ASAP, FYI, BRB อะไรพวกนี้ ตอนนั้นก็อาศัยถามเพื่อนร่วมงานบ้าง เปิดกูเกิลหาบ้าง แต่มันก็แบบ…รู้เป็นครั้งๆ ไป ไม่ได้เข้าหัวเท่าไหร่ รู้สึกว่ามันเสียเวลาเหมือนกันนะที่ต้องมานั่งเดาทีละคำ

ผมเลยตัดสินใจว่า เอ้อ ไม่ได้การละ ต้องจริงจังสักหน่อยกับไอ้เจ้าตัวย่อพวกนี้ ไม่งั้นคุยกับใครไม่รู้เรื่องแน่ๆ โดยเฉพาะเวลาที่ต้องการความรวดเร็วในการสื่อสาร

ลงมือศึกษาและฝึกฝนจริงจัง

ผมเริ่มจากอะไรรู้ไหมครับ? ผมเริ่มจากการสังเกตเลยครับ เวลาอ่านอีเมลหรือแชทต่างๆ ถ้าเจอตัวย่อไหนที่ไม่คุ้น ผมจะจดเอาไว้ก่อนเลย ทำเป็นลิสต์ส่วนตัวเล็กๆ ในสมุดโน้ต แล้วก็ค่อยๆ ไปหาความหมายทีละตัว ตอนแรกๆ ก็มีท้อบ้างนะ บางตัวย่ออะไรก็ไม่รู้เยอะแยะไปหมด

แต่ผมก็ไม่ยอมแพ้ครับ ผมลองเปลี่ยนวิธีดูบ้าง คือแทนที่จะท่องจำอย่างเดียว ผมเริ่มเอาไปลองใช้จริงเลยครับ กับเพื่อนสนิทที่พอจะเข้าใจกันก่อน กลัวใช้ผิดแล้วหน้าแตก ฮ่าๆๆ พิมพ์ไปผิดๆ ถูกๆ บ้าง แต่เพื่อนก็ช่วยแก้ให้

อีกวิธีที่ผมว่าเวิร์คมากคือการดูหนังหรือซีรีส์ฝรั่งครับ แบบมีซับไตเติ้ลภาษาอังกฤษยิ่งดีเลย จะเห็นเค้าใช้ตัวย่อในบทสนทนาบ่อยมาก มันทำให้เราคุ้นเคยกับบริบทการใช้งานจริงๆ

แล้วผมก็เริ่มจัดกลุ่มตัวย่อครับ เช่น:

• กลุ่มที่ใช้บ่อยในแชท: เช่น LOL, OMG, BRB, TTYL, IDK พวกนี้จะเห็นบ่อยมากเวลาคุยเล่นๆ
• กลุ่มที่ใช้ในอีเมลหรือการทำงาน: เช่น ASAP, FYI, BTW, EOD, TBC อันนี้จะดูเป็นทางการขึ้นมาหน่อย

พอเริ่มจับทางได้ เริ่มเข้าใจความหมายและวิธีใช้ มันก็สนุกขึ้นเยอะเลยครับ ไม่ได้รู้สึกว่ามันเป็นเรื่องน่าเบื่ออีกต่อไป

ผลลัพธ์ที่ได้จากการฝึกฝน

หลังจากที่ผมเริ่มศึกษาและเอาไปใช้จริงจังได้สักพัก สิ่งที่เห็นได้ชัดเลยคือการสื่อสารมันเร็วขึ้นมากครับ ไม่ต้องมานั่งพิมพ์ประโยคยาวๆ ให้เสียเวลา แค่พิมพ์ตัวย่อไป อีกฝ่ายก็เข้าใจได้ทันที (ถ้าเค้าก็รู้เหมือนกันนะ ฮ่าๆ) โดยเฉพาะเวลาที่ต้องรีบตอบ หรือคุยหลายๆ อย่างพร้อมกัน

แล้วมันก็ทำให้ผมอ่านบทความภาษาอังกฤษ หรือดูหนังได้เข้าใจมากขึ้นด้วยครับ เพราะตัวย่อมันแทรกอยู่ในชีวิตประจำวันของเค้าจริงๆ พอเรารู้ เราก็จะไม่สะดุด ไม่ต้องหยุดไปเปิดหาความหมาย

ที่สำคัญคือ มันทำให้ผมรู้สึกมั่นใจมากขึ้นเวลาต้องใช้ภาษาอังกฤษครับ จากที่เคยกลัวๆ กล้าๆ ตอนนี้ก็กล้าใช้ตัวย่อมากขึ้น เพราะรู้ว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของภาษาที่เค้าใช้กันจริงๆ

ตัวย่อที่ผมใช้บ่อยๆ (เผื่อใครอยากลองเอาไปใช้)

ไหนๆ ก็แชร์ประสบการณ์แล้ว ขอแถมตัวย่อที่ผมใช้บ่อยๆ ละกันครับ เผื่อจะเป็นประโยชน์กับเพื่อนๆ บ้าง

• ASAP (As Soon As Possible) – อันนี้เจอบ่อยมาก แปลว่า เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
• FYI (For Your Information) – แจ้งเพื่อทราบ เอาไว้ส่งข้อมูลให้ใครสักคน
• BTW (By The Way) – ว่าแต่… / อีกเรื่องนึงคือ… ใช้เวลาจะเปลี่ยนเรื่องคุย
• LOL (Laughing Out Loud) – ขำกลิ้ง หัวเราะดังลั่น ใช้เวลาเจออะไรตลกๆ
• OMG (Oh My God/Gosh) – โอ้พระเจ้า! อุทานเวลาตกใจหรือประหลาดใจ
• BRB (Be Right Back) – เดี๋ยวกลับมานะ แป๊บนึง
• IDK (I Don’t Know) – ฉันไม่รู้
• NP (No Problem) – ไม่มีปัญหา / ไม่เป็นไร
• TY / THX (Thank You / Thanks) – ขอบคุณ
• PLS / PLZ (Please) – ได้โปรด / กรุณา

นี่เป็นแค่ส่วนหนึ่งนะครับ จริงๆ มีอีกเยอะมาก แต่พวกนี้คือที่ผมว่าเจอบ่อยแล้วก็ได้ใช้จริงในชีวิตประจำวันเลย

ก็หวังว่าเรื่องราวการฝึกฝนของผมเรื่องคําย่อภาษาอังกฤษจะเป็นประโยชน์กับเพื่อนๆ บ้างนะครับ ใครที่กำลังงงๆ หรืออยากจะเริ่มศึกษา ผมว่าลองเริ่มจากวิธีง่ายๆ ที่ผมแชร์ไปดูก่อนได้เลยครับ ไม่ยากเกินไปแน่นอน สู้ๆ ครับ!

ค้นหาคอร์สที่เหมาะกับคุณ