เอาล่ะ วันนี้อยากจะมาเล่าเรื่องที่ไปลองทำมากับตัวเองเลย คือการเป็นครูสอนภาษาอังกฤษเด็กออนไลน์นี่แหละ ตอนแรกก็คิดว่ามันจะหมูๆ นะ แค่พูดอังกฤษกับเด็กผ่านจอ แต่พอได้ลองทำจริงจัง โอ้โห มันมีอะไรมากกว่านั้นเยอะเลย

เริ่มจากความคิดง่ายๆ

คือช่วงนั้นว่างๆ แล้วก็เห็นประกาศรับสมัครครูออนไลน์เยอะแยะไปหมด บวกกับตัวเองก็พอมีพื้นฐานภาษาอังกฤษอยู่บ้าง เลยคิดว่า “เออ น่าลองแฮะ” ไม่ได้คิดอะไรซับซ้อนเลย แค่อยากหาอะไรทำ แล้วก็คิดว่าสอนเด็กๆ คงไม่ยากเท่าไหร่หรอกมั้ง

ขั้นตอนแรกก็คือการเตรียมตัว อันนี้สำคัญเลย ไม่ใช่แค่เตรียมเนื้อหาว่าจะสอนอะไร แต่ต้องเตรียมอุปกรณ์ด้วย อินเทอร์เน็ตต้องดี คอมพิวเตอร์ กล้อง เว็บแคม หูฟัง ไมโครโฟน เช็คแล้วเช็คอีก เพราะถ้าเกิดปัญหาตอนสอนจริงนี่วุ่นวายมาก แล้วก็ต้องหัดใช้โปรแกรมที่เขาใช้สอนกันด้วย ตอนแรกๆ ก็งงๆ คลิกผิดคลิกถูกไปบ้าง แต่ทำไปสักพักก็เริ่มชิน

ลงสนามจริงครั้งแรก

พอถึงวันสอนจริงวันแรก จำได้เลยว่าตื่นเต้นมาก เด็กคนแรกที่เจอนี่แบบ…พลังงานล้นเหลือสุดๆ คือเราเตรียมสไลด์ เตรียมเกมไว้ดิบดี แต่พอเจอเด็กจริงเท่านั้นแหละ แผนที่วางไว้แทบจะพับเก็บไปเลย เด็กบางคนก็ไม่มองกล้อง บางคนก็วิ่งเล่นไปมา บางคนก็มีคุณพ่อคุณแม่นั่งประกบอยู่ข้างๆ คอยกระซิบกระซาบ โอ้ยยย ปวดหัวตึ้บ!

ช่วงแรกๆ นี่ปรับตัวเยอะมาก ต้องหาวิธีดึงความสนใจเด็กให้อยู่กับเราให้ได้

• ต้องทำเสียงเล็กเสียงน้อย
• ต้องมีตุ๊กตา มีของเล่นมาประกอบการสอน
• ต้องร้องเพลง ต้องเต้น (อันนี้เขินสุดๆ แต่ก็ต้องทำ)
• ต้องชมเก่งมากๆ “Good job!” “Excellent!” นี่พูดจนติดปาก

แล้วก็ไม่ใช่แค่สอนภาษาอังกฤษนะ บางทีต้องเป็นนักแก้ปัญหาเฉพาะหน้าด้วย เช่น เด็กงอแงไม่อยากเรียน เราจะทำยังไง หรือบางทีผู้ปกครองก็จะมีคำถาม มีข้อเสนอแนะ เราก็ต้องรับฟังแล้วก็ปรับปรุงกันไป

สิ่งที่ได้เรียนรู้ (มากกว่าภาษา)

พอทำไปได้สักพักใหญ่ๆ ก็เริ่มจับทางได้ เริ่มสนุกกับมันมากขึ้นนะ สิ่งที่ค้นพบคือ การสอนเด็กออนไลน์มันไม่ใช่แค่การถ่ายทอดความรู้ แต่มันคือการสร้างความสัมพันธ์ด้วย เราต้องทำให้เด็กรู้สึกสนุก รู้สึกไว้วางใจเรา แล้วเขาจะเปิดใจเรียนรู้เอง

ที่สำคัญคือความอดทน อันนี้ต้องมีเยอะมากๆๆๆๆ เด็กแต่ละคนไม่เหมือนกัน บางคนเรียนรู้เร็ว บางคนต้องค่อยๆ ไป เราจะไปคาดหวังให้ทุกคนเป็นเหมือนกันหมดไม่ได้ แล้วก็ต้องเตรียมใจรับมือกับเรื่องไม่คาดฝันเสมอ เช่น เด็กป่วยกะทันหัน เน็ตหลุดกลางคัน หรือบางทีเราเองนี่แหละที่ป่วย ฮ่าๆ

อีกอย่างที่ได้คือการจัดการเวลา เพราะนอกจากเวลาสอนแล้ว มันยังมีเวลาเตรียมการสอนอีกนะ ต้องหาข้อมูล หาเกมใหม่ๆ ทำสื่อการสอน บางทีสอนแค่ชั่วโมงเดียว แต่เตรียมเป็นวันก็มี

สรุปประสบการณ์

ถ้าถามว่าเหนื่อยมั้ย บอกเลยว่าเหนื่อยเอาเรื่อง ไม่ใช่เหนื่อยกายอย่างเดียวนะ แต่บางทีก็เหนื่อยใจเหมือนกัน เวลาที่รู้สึกว่าสอนไปแล้วเด็กไม่เข้าใจ หรือผู้ปกครองไม่พอใจ แต่พอมองย้อนกลับไป แล้วเห็นพัฒนาการของเด็กๆ ที่เราสอน จากที่พูดไม่ได้เลย จนเริ่มพูดเป็นคำๆ เป็นประโยคได้ หรือจากเด็กขี้อายไม่กล้าพูด จนกล้าแสดงออกมากขึ้น มันก็เป็นความรู้สึกที่ดีมากๆ นะ เหมือนเราได้เป็นส่วนเล็กๆ ที่ช่วยให้เขาเติบโต

ใครที่กำลังคิดจะลองทำอาชีพนี้ ก็อยากจะบอกว่าลองดูได้เลย มันเป็นประสบการณ์ที่ดีมากๆ แต่อย่าคิดว่ามันง่าย ต้องเตรียมตัวเตรียมใจให้พร้อม แล้วก็ต้องมีความรักในการสอนจริงๆ ถึงจะทำมันได้นานและมีความสุขครับ

ค้นหาคอร์สที่เหมาะกับคุณ