สวัสดีครับทุกคน! วันนี้อยากมาแชร์ประสบการณ์ตรงๆ เลยนะ เรื่องสอนเด็กๆ ที่บ้านให้อ่านภาษาอังกฤษเนี่ย มันก็มีทั้งช่วงที่หัวหมุนติ้วๆ แล้วก็ช่วงที่เห็นผลแล้วชื่นใจครับ ตอนแรกก็คิดหนักเหมือนกันว่าจะเริ่มจากตรงไหนดี กลัวลูกจะเบื่อ กลัวจะไม่ยอมเรียนเอาซะเลย

จุดเริ่มต้นและการเตรียมตัวแบบบ้านๆ

ผมเริ่มจากการสังเกตก่อนเลยว่าลูกเราชอบอะไร สนใจอะไรเป็นพิเศษ เพราะคิดว่าถ้าเริ่มจากสิ่งที่เขาชอบ มันน่าจะไปได้สวยกว่า ตอนแรกๆ ก็ลองผิดลองถูกไปเรื่อยครับ ซื้อหนังสือภาพภาษาอังกฤษสวยๆ มาวางล่อตาล่อใจก่อนเลย ให้เขาคุ้นเคยกับตัวอักษรภาษาอังกฤษผ่านตาไปก่อน

แล้วก็เริ่มจากง่ายสุดๆ คือ การทำความรู้จักกับเสียงของตัวอักษร หรือที่เขาเรียกกันว่า Phonics นั่นแหละครับ ผมไม่ได้เน้นให้ท่องจำว่า A B C คืออะไร แต่เน้นว่าตัว A ออกเสียงยังไง ตัว B ออกเสียงยังไง เช่น A ก็ แอ๊ะ B ก็ เบอะ อะไรทำนองนี้ ผมก็ทำบัตรคำง่ายๆ เองเลยครับ ตัดกระดาษแข็งมาเขียนตัวอักษรตัวใหญ่ๆ แล้วก็วาดรูปประกอบง่ายๆ ที่เสียงมันสอดคล้องกัน อย่างเช่น A ก็วาดรูปมด (ant) ให้เขาเชื่อมโยงเสียงกับภาพเอา

ลงมือปฏิบัติจริง: จากเสียง สู่คำ สู่ประโยค

พอเริ่มจำเสียงตัวอักษรได้บ้างแล้ว ผมก็เริ่มเอาเสียงเหล่านั้นมาผสมกันเป็นคำสั้นๆ ครับ เช่น c-a-t แคท (แมว) d-o-g ด็อก (หมา) อะไรแบบนี้ ช่วงนี้ต้องใจเย็นมากๆ ครับ บางทีเขาก็ผสมเสียงมั่วไปหมด แต่ก็ต้องคอยให้กำลังใจ ชมไปเรื่อยๆ “เก่งมาก ออกเสียงอีกทีซิลูก”

• คำศัพท์ที่เจอบ่อย (Sight Words): อันนี้ก็สำคัญไม่แพ้กันเลยครับ พวกคำง่ายๆ ที่เจอบ่อยๆ ในหนังสือเด็ก เช่น I, you, the, a, is, am, are คำพวกนี้บางทีมันไม่ได้ออกเสียงตามกฎเป๊ะๆ ก็ต้องอาศัยการเห็นบ่อยๆ จำเอา ผมใช้วิธีเขียนใส่กระดาษแล้วแปะไว้ตามจุดต่างๆ ในบ้านที่ลูกเห็นบ่อยๆ เช่น ประตูตู้เย็น ผนังห้องนอน ให้มันผ่านตาเขาบ่อยๆ
• อ่านเป็นคำๆ: พอเริ่มได้ทั้ง Phonics และ Sight Words บ้างแล้ว ก็เริ่มหาหนังสือนิทานภาษาอังกฤษง่ายๆ ที่มีประโยคสั้นๆ คำซ้ำๆ มาอ่านให้เขาฟังก่อน อ่านไปก็ชี้ไปทีละคำ แรกๆ เขาก็จะมองตามเฉยๆ หลังๆ ก็เริ่มมีเสียงอ้อแอ้ตามบ้าง
• ทำให้มันสนุกเข้าไว้: อันนี้หัวใจสำคัญเลยครับ ถ้ามันน่าเบื่อเมื่อไหร่ เด็กก็พร้อมจะวิ่งหนีทันที ผมก็เลยต้องสรรหากิจกรรมมาเสริม ทั้งร้องเพลงภาษาอังกฤษง่ายๆ เต้นประกอบท่าทาง เล่นเกมทายคำศัพท์จากบัตรคำ บางทีก็ให้เขาลองเป็นคนชี้คำในหนังสือเองบ้าง เขาจะรู้สึกภูมิใจมากเลยนะเวลาทำได้

อุปสรรคและสิ่งที่ได้เรียนรู้

แน่นอนว่ามันไม่ได้ราบรื่นตลอดทางครับ มีช่วงที่รู้สึกท้อเหมือนกัน บางวันลูกก็ไม่มีสมาธิเลย สอนไปได้แป๊บเดียวก็หันไปสนใจอย่างอื่นแล้ว บางทีเขาก็หงุดหงิดเวลาอ่านไม่ได้ดั่งใจ ผมก็ต้องพยายามทำความเข้าใจครับว่าเด็กแต่ละคนไม่เหมือนกัน บางคนเรียนรู้เร็ว บางคนต้องใช้เวลาหน่อย

สิ่งที่ผมค้นพบคือ:

• ความสม่ำเสมอสำคัญมาก: ถึงจะสอนวันละนิดวันละหน่อย แต่ถ้าทำทุกวันอย่างสม่ำเสมอ มันเห็นผลจริงๆ ครับ ดีกว่าอัดทีเดียวเยอะๆ แล้วเด็กเบื่อ
• บรรยากาศต้องผ่อนคลาย: อย่าไปกดดันเขามากครับ ทำให้การเรียนรู้เป็นเรื่องสนุกเหมือนการเล่นอย่างหนึ่ง ถ้าเขารู้สึกว่ามันคือ “การเรียน” ที่น่าเบื่อเมื่อไหร่ ประสิทธิภาพจะลดลงทันที
• คำชมและกำลังใจ: อันนี้เป็นยาชูกำลังชั้นดีเลยครับ ชมเขาบ่อยๆ แม้จะเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่เขาทำได้ มันช่วยสร้างความมั่นใจให้เขาอยากจะพยายามต่อไป
• เลือกสื่อที่เหมาะสม: หนังสือหรือแอพพลิเคชั่นต่างๆ ก็มีส่วนช่วยได้เยอะครับ แต่ต้องเลือกให้เหมาะกับวัยและความสนใจของเขาด้วย

ผลลัพธ์ที่ค่อยๆ เห็น

หลังจากที่พยายามกันมาสักพักใหญ่ๆ ก็เริ่มเห็นผลครับ จากที่อ่านไม่ออกเลย ตอนนี้ลูกเริ่มอ่านคำศัพท์ง่ายๆ ได้เองบ้างแล้ว เวลาเห็นป้ายภาษาอังกฤษง่ายๆ ข้างนอกบ้าน เขาก็เริ่มพยายามสะกดอ่านให้ฟัง ถึงจะถูกบ้างผิดบ้าง แต่มันเป็นสัญญาณที่ดีมากๆ เลยครับว่าเขาเริ่มสนุกกับการอ่านแล้ว

ที่ภูมิใจสุดๆ คือบางทีเขาหยิบหนังสือนิทานภาษาอังกฤษที่เคยอ่านให้ฟัง มานั่งเปิดดูแล้วก็พยายามอ่านเองคนเดียวครับ เห็นแบบนี้แล้วหายเหนื่อยเลยจริงๆ

ก็ประมาณนี้แหละครับ ประสบการณ์การสอนลูกอ่านภาษาอังกฤษแบบบ้านๆ ของผม หวังว่าจะเป็นประโยชน์กับคุณพ่อคุณแม่ท่านอื่นๆ ที่กำลังเริ่มต้นเหมือนกันนะครับ สู้ๆ ครับ!

ค้นหาคอร์สที่เหมาะกับคุณ