สวัสดีครับทุกคน วันนี้อยากจะมาแชร์ประสบการณ์ส่วนตัวที่เพิ่งได้ลองทำมาสักพักแล้วครับ คือเรื่องของการทบทวนและจดจำคำศัพท์ภาษาอังกฤษเกี่ยวกับอาชีพนี่แหละครับ ไม่ได้มีอะไรวิชาการจ๋านะครับ ออกแนวบ้านๆ ลองผิดลองถูกไปเรื่อย

เรื่องของเรื่องคือวันก่อนนู้นนนนน ผมนั่งดูซีรีส์ฝรั่งอยู่เพลินๆ แล้วตัวละครมันพูดถึงอาชีพแปลกๆ ที่เราไม่คุ้นหู ไอ้เราก็พอจะเดาๆ จากบริบทได้บ้างแหละ แต่บางคำมันก็แบบ… เอ๊ะ มันคืออะไรกันแน่หว่า? แล้วพอต้องไปคุยกับเพื่อนชาวต่างชาติ หรือแม้แต่ตอนจะอธิบายงานของคนนู้นคนนี้ให้คนอื่นฟังเป็นภาษาอังกฤษ บางทีมันก็ติดอยู่ที่ปาก นึกคำไม่ออกซะงั้น ทั้งๆ ที่บางทีก็เป็นอาชีพที่เห็นกันอยู่บ่อยๆ นี่แหละครับ

จุดเริ่มต้นของการจดบันทึก

ผมเลยคิดว่าไม่ได้การละ ต้องมาปัดฝุ่นคำศัพท์หมวดนี้กันหน่อย ก็เลยเริ่มง่ายๆ เลยครับ ไม่ได้ไปหาคอร์สเรียนอะไรหรอกนะ ผมเริ่มจากการสังเกตอาชีพรอบๆ ตัวก่อนเลยครับ ใครทำอะไรบ้าง พ่อค้าแม่ขาย ช่างซ่อมรถ พนักงานออฟฟิศ แล้วก็ลองนึกเป็นภาษาอังกฤษดู ถ้าคำไหนนึกไม่ออก หรือไม่แน่ใจ ก็เปิดดิกชันนารีดูเลยครับ แล้วก็จดใส่สมุดโน้ตเล็กๆ ไว้

แรกๆ ก็จดแบบสะเปะสะปะหน่อยครับ นึกอะไรออกก็จดไปก่อน แต่พอจดไปได้สักพัก ผมก็เริ่มเห็นว่ามันเยอะแยะไปหมด เลยลองจัดกลุ่มคำศัพท์ดูบ้างครับ เช่น

• กลุ่มอาชีพทั่วไปที่เราเจอบ่อยๆ (doctor, teacher, police officer)
• กลุ่มอาชีพสายบริการ (waiter, receptionist, flight attendant)
• กลุ่มอาชีพที่ต้องใช้ทักษะเฉพาะทางหน่อย (engineer, architect, programmer)
• หรือบางทีก็เป็นกลุ่มอาชีพที่ผมสนใจเป็นพิเศษ หรือเพิ่งเคยได้ยิน

ลงมือปฏิบัติจริง (แบบบ้านๆ)

วิธีการจำของผมก็ไม่มีอะไรพิสดารครับ ผมจะพยายามใช้คำศัพท์พวกนั้นบ่อยๆ อาจจะลองแต่งประโยคในหัวง่ายๆ เช่น “My neighbor is an accountant.” หรือ “I saw a firefighter rescuing a cat today.” อะไรแบบนี้ครับ มันช่วยให้จำได้ดีขึ้นกว่าการท่องเฉยๆ นะผมว่า

บางทีผมก็ดูคลิปวิดีโอสั้นๆ เกี่ยวกับอาชีพต่างๆ เป็นภาษาอังกฤษครับ มันช่วยให้เห็นภาพแล้วก็จำคำศัพท์ได้ง่ายขึ้น แถมยังได้สำเนียงมาด้วยนิดหน่อย (แม้ว่าสำเนียงตัวเองจะยังกระท่อนกระแท่นอยู่ก็ตาม ฮ่าๆ)

มีบางคำที่เมื่อก่อนผมสับสนบ่อยมาก เช่นคำว่า chef กับ cook เนี่ย ตอนแรกก็คิดว่ามันเหมือนๆ กัน แต่พอไปดูจริงๆ อ้อ chef มันจะดูเป็นทางการกว่า มีทักษะสูงกว่า เป็นหัวหน้าพ่อครัวไรงี้ ส่วน cook ก็คือคนทำอาหารทั่วไป หรืออย่างคำว่า lawyer กับ attorney ก็คล้ายๆ กัน แต่บางทีการใช้งานมันก็มีรายละเอียดปลีกย่อยต่างกันนิดหน่อยในบางบริบท พอได้รู้แบบนี้มันก็สนุกดีครับ

แล้วก็จะมีพวกอาชีพที่ลงท้ายด้วย -er, -or, -ist อะไรพวกนี้ครับ เช่น writer, actor, scientist พอจับทางได้ มันก็ทำให้เดาความหมายของคำศัพท์ใหม่ๆ ได้ง่ายขึ้น

สิ่งที่ได้เรียนรู้ (ไม่ใช่แค่คำศัพท์)

ตอนนี้ถามว่าจำได้หมดทุกคำไหม ก็คงยังครับ โลกนี้มีอาชีพเยอะแยะมากมาย แต่ที่แน่ๆ คือผมรู้สึกมั่นใจมากขึ้นเวลาต้องพูดหรือฟังเรื่องอาชีพเป็นภาษาอังกฤษ ไม่ต้องติดอ่างหรือนึกคำนานเหมือนเมื่อก่อนแล้ว อย่างน้อยๆ ก็มีคลังศัพท์ในหัวเพิ่มขึ้นมาระดับหนึ่ง

ที่สำคัญกว่าการจำคำศัพท์ได้เยอะๆ ผมว่ามันคือการได้ลงมือทำอะไรสักอย่างด้วยตัวเองนี่แหละครับ มันอาจจะเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ นะครับ แต่พอเราค่อยๆ สะสมไปทีละนิด มันก็เห็นผลจริงๆ แล้วมันก็ทำให้เราอยากจะเรียนรู้เรื่องอื่นๆ ต่อไปอีกด้วย

ก็เป็นประสบการณ์ส่วนตัวที่เอามาเล่าสู่กันฟังนะครับ เผื่อใครกำลังอยากจะปัดฝุ่นภาษาอังกฤษของตัวเองอยู่เหมือนกัน ลองเริ่มจากเรื่องใกล้ๆ ตัวแบบนี้ก็ได้ครับ ไม่ต้องคิดว่ามันยากหรือยิ่งใหญ่อะไร ค่อยๆ ทำไป สนุกกับมัน เดี๋ยวก็ดีขึ้นเองครับผม!

ค้นหาคอร์สที่เหมาะกับคุณ