สวัสดีครับทุกคน วันนี้อยากจะมาแชร์ประสบการณ์ตรงของผมเลย กับการไปลงคอร์สเรียนพูดภาษาอังกฤษมา คือเรื่องของเรื่องเนี่ย ผมรู้สึกมานานแล้วว่าภาษาอังกฤษตัวเองนี่มันกระท่อนกระแท่นเหลือเกิน เวลาจะพูดอะไรแต่ละที คิดแล้วคิดอีก เรียบเรียงคำในหัวเป็นนาที กว่าจะหลุดออกมาได้แต่ละคำ แถมบางทีพูดไปฝรั่งก็ทำหน้างงๆ อีกต่างหาก ท้อใจเหมือนกันนะ

ก็เลยตัดสินใจว่าไม่ได้ละ ต้องทำอะไรซักอย่างแล้ว! ผมก็เริ่มเลยครับ เปิดคอมหาข้อมูลเลย พิมพ์ไปตรงๆ นี่แหละ “คอร์ส เรียน พูด ภาษา อังกฤษ” ก็มีขึ้นมาเยอะแยะไปหมด อ่านรีวิวบ้าง ถามเพื่อนบ้าง จนไปเจอคอร์สหนึ่ง ชื่อมันก็บ้านๆ นี่แหละครับ แต่ดูเน้นปฏิบัติจริง ผมก็เออ ลองดูซักตั้งวะ! ดีกว่าไม่ทำอะไรเลย

ช่วงเริ่มต้นการเรียนรู้และปรับตัว

พอสมัครจ่ายเงินเรียบร้อย วันแรกที่เข้าไปเรียนก็มีตื่นเต้นนิดหน่อยนะ กลัวๆ กล้าๆ คนอื่นเขาจะเก่งมั้ยวะ เราจะตามทันรึเปล่า คิดไปสารพัด แต่พอเริ่มคลาสจริงๆ เออ บรรยากาศมันก็ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด ครูผู้สอนก็ดูเป็นกันเอง พยายามชวนคุย ชวนทำกิจกรรม

ช่วงแรกๆ นี่ บอกเลยว่ายังเขินอยู่เยอะ เวลาครูให้ลองพูดหน้าห้อง หรือจับคู่คุยกับเพื่อนในคลาส คือมันยังไม่ชินปากอ่ะครับ คำศัพท์บางคำที่เคยท่องๆ มา พอจะใช้จริงมันนึกไม่ออกซะงั้น บางทีก็พูดผิดพูดถูก แกรมม่งแกรมมาร์ไม่ต้องพูดถึงเลย คงเพี้ยนน่าดู

แต่สิ่งที่ผมชอบมากคือ เขาไม่ได้มานั่งจ้ำจี้จ้ำไชเรื่องแกรมมาร์เป๊ะๆ แต่เน้นให้เรากล้าพูดออกไปก่อน ผิดถูกค่อยว่ากัน แล้วก็ค่อยๆ แก้ไขกันไปทีละจุด โดยเฉพาะเรื่องการออกเสียง อันนี้ผมว่าสำคัญมาก เขาจะให้เราฟังเสียงเจ้าของภาษา แล้วก็พยายามพูดตาม ฝึกทีละคำ ทีละประโยค จากประโยคง่ายๆ สั้นๆ ก่อน

• มีการฝึกสนทนาในสถานการณ์จำลองต่างๆ เช่น สั่งอาหาร ถามทาง แนะนำตัวเอง
• มีเกมให้เล่นบ้าง เพื่อให้การเรียนมันไม่น่าเบื่อ
• ครูจะคอยกระตุ้นให้ถาม ให้สงสัย แล้วก็ตอบคำถามเคลียร์ดีครับ

แน่นอนว่ามันก็มีช่วงที่รู้สึกท้อๆ นะ แบบ เฮ้ย ทำไมเรายังพูดติดๆ ขัดๆ อยู่อีกวะ เมื่อไหร่จะคล่องซักที แต่ก็พยายามฮึดสู้ครับ คิดว่ามาถึงขนาดนี้แล้ว ต้องเอาให้มันได้ซิน่า!

สิ่งที่เปลี่ยนแปลงและผลลัพธ์ที่ได้

หลังจากที่กัดฟันเรียนไปเรื่อยๆ ฝึกฝนอย่างสม่ำเสมอ ทั้งในคลาสแล้วก็กลับมาทบทวนเองบ้าง พยายามหาโอกาสใช้ภาษาอังกฤษในชีวิตประจำวัน เช่น ดูหนังฟังเพลงแบบซับอังกฤษ หรือลองคุยกับเพื่อนเป็นภาษาอังกฤษเล่นๆ

สิ่งที่ผมสังเกตเห็นได้ชัดเจนเลยคือ ความกล้ามันเพิ่มขึ้นเยอะมากครับ จากเมื่อก่อนที่กลัวจะพูดผิด กลัวคนอื่นหัวเราะ ตอนนี้คือแบบ เอ้า! พูดไปก่อน ผิดก็แก้ใหม่ ไม่เห็นเป็นไรเลย แล้วพอเรากล้าพูดบ่อยๆ มันก็เริ่มคล่องขึ้นเองโดยอัตโนมัติ คำศัพท์ที่เคยนึกไม่ออก มันก็ผุดขึ้นมาในหัวได้เร็วขึ้น การเรียบเรียงประโยคก็ดูเป็นธรรมชาติมากขึ้น ไม่ต้องคิดนานเหมือนเมื่อก่อน

ตอนนี้ถามว่าเก่งระดับเทพเลยมั้ย ก็คงยังไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ แต่ถ้าเทียบกับตัวผมเองก่อนที่จะมาเรียน บอกเลยว่ามันคนละเรื่อง! ผมสามารถสนทนาเรื่องทั่วๆ ไปในชีวิตประจำวันได้มั่นใจมากขึ้นเยอะ กล้าที่จะเข้าไปทักทายชาวต่างชาติเวลาเจอ ไม่ได้รู้สึกประหม่าเหมือนเมื่อก่อนแล้ว

อย่างน้อยๆ เวลาไปเที่ยวต่างประเทศคนเดียว ก็พอจะเอาตัวรอดได้สบายๆ แล้วล่ะครับ สั่งอาหาร ถามทาง ต่อรองราคาเล็กๆ น้อยๆ อันนี้คือทำได้คล่องขึ้นเยอะเลย มันทำให้การใช้ชีวิตง่ายขึ้น เปิดโลกทัศน์ให้เรามากขึ้นจริงๆ นะ

ก็อยากจะฝากถึงคนที่กำลังอยากจะพัฒนาภาษาอังกฤษนะครับว่า อย่าไปกลัวครับ เริ่มต้นจากตรงไหนก็ได้ ขอแค่ให้เริ่ม แล้วก็พยายามฝึกฝนอย่างสม่ำเสมอ หาคอร์สที่มันเหมาะกับจริตเรา บรรยากาศการเรียนก็สำคัญนะ ถ้าเรียนแล้วสนุก มันก็จะมีกำลังใจเรียนต่อไปเรื่อยๆ ครับ สู้ๆ ครับทุกคน!

ค้นหาคอร์สที่เหมาะกับคุณ