สวัสดีครับทุกคน วันนี้อยากมาแชร์ประสบการณ์ตรงๆ กับเรื่องที่หลายคนอาจจะเคยได้ยิน หรือสงสัยกันมาบ้างว่า “เด็กอินเตอร์” เนี่ย จริงๆ แล้วมันเป็นยังไงกันแน่ บางคนอาจจะนึกภาพเด็กพูดอังกฤษไฟแลบ แต่งตัวดูดี ใช้ของแพงๆ อะไรทำนองนั้น ตอนแรกๆ ผมก็คิดแบบนั้นแหละครับ ไม่ได้ต่างจากคนอื่นเท่าไหร่

จุดเริ่มต้นของการไปคลุกคลี

เรื่องมันเริ่มจากเมื่อหลายปีก่อน ผมมีโอกาสได้ไปช่วยงานญาติคนหนึ่ง ซึ่งลูกๆ เขาสองคนเรียนโรงเรียนนานาชาติทั้งคู่ ตอนนั้นก็ยังไม่ได้คิดอะไรมาก ก็เห็นว่าเป็นเด็กธรรมดาทั่วไปนี่แหละ แค่พูดภาษาอังกฤษคล่องกว่าเด็กโรงเรียนไทยหน่อย แต่พอได้ใช้เวลาอยู่กับพวกเขาบ่อยขึ้น ได้ไปรับไปส่ง เห็นกิจกรรมที่โรงเรียน เห็นเพื่อนๆ เขา ผมเริ่มสังเกตเห็นอะไรหลายๆ อย่างที่มันต่างออกไปจริงๆ

สิ่งที่เห็นและประสบการณ์ตรง

อย่างแรกเลยคือ เรื่องภาษา อันนี้ชัดเจนมาก เด็กพวกนี้เขาใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาหลักในชีวิตประจำวันจริงๆ ไม่ใช่แค่ในห้องเรียน เวลาคุยเล่นกับเพื่อน เล่นเกม ดูหนังฟังเพลง ส่วนใหญ่เป็นภาษาอังกฤษหมดเลย ทำให้สกิลการฟังการพูดเขาดีมากๆ แต่บางคนนะครับ อันนี้ที่เจอมากับตัวเลย พอต้องมาใช้ภาษาไทยแบบจริงจัง เช่น อ่านวรรณคดีไทย หรือเขียนเรียงความภาษาไทยยาวๆ เนี่ย บางทีก็มีติดขัดเหมือนกัน ไม่ใช่ว่าพูดไทยไม่ได้นะ แต่ความลึกซึ้งของศัพท์ หรือสำนวนบางอย่างอาจจะยังไม่แน่นเท่าเด็กที่เรียนโรงเรียนไทยมาโดยตรง

ความคิดความอ่าน อันนี้ก็เป็นอีกอย่างที่ผมว่าน่าสนใจ เด็กอินเตอร์ที่ผมเจอส่วนใหญ่จะกล้าแสดงออก กล้าถาม กล้าเถียง กล้าที่จะมีความคิดเห็นที่แตกต่าง ซึ่งผมมองว่าเป็นเรื่องดีนะ โรงเรียนเขาสอนให้คิดวิเคราะห์ ไม่ใช่แค่ท่องจำอย่างเดียว แต่บางครั้ง บางที ด้วยความที่วัฒนธรรมในโรงเรียนมันค่อนข้างเปิดมากๆ พอมาเจอสังคมข้างนอกที่อาจจะมีกรอบ มีขนบธรรมเนียมบางอย่าง ก็อาจจะมีอาการงงๆ หรือปรับตัวไม่ทันบ้างเหมือนกัน

• ความหลากหลายของเพื่อนๆ อันนี้ผมชอบมาก ในห้องเรียน หรือในโรงเรียน เขาจะมีเพื่อนที่มาจากหลากหลายเชื้อชาติจริงๆ ไม่ใช่แค่หน้าฝรั่ง แต่มีทั้งเอเชียด้วยกันจากหลายประเทศ ทำให้เขาได้เรียนรู้วัฒนธรรมที่แตกต่างกันไปโดยปริยาย มันเปิดโลกให้เด็กๆ มากเลยนะผมว่า
• กิจกรรม โรงเรียนอินเตอร์กิจกรรมเขาเยอะมากจริงๆ แล้วก็หลากหลายด้วย ทั้งกีฬา ดนตรี ศิลปะ ชมรมต่างๆ ซึ่งมันช่วยให้เด็กค้นพบตัวเองได้เร็วว่าชอบอะไร ไม่ชอบอะไร
• ค่าใช้จ่าย อันนี้ไม่พูดถึงไม่ได้เลยครับ คือมันสูงจริงๆ นะ ทั้งค่าเทอม ค่ากิจกรรม ค่าอุปกรณ์ต่างๆ คือพ่อแม่ต้องพร้อมระดับหนึ่งเลยแหละ ซึ่งมันก็ทำให้เกิดภาพจำว่าเด็กอินเตอร์คือเด็กรวย ซึ่งส่วนใหญ่ก็ใช่ แต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมดนะ บางคนพ่อแม่ก็ทำงานหนักเก็บเงินส่งลูกเรียนก็มี

แล้วตกลง “เด็กอินเตอร์คือ” อะไรกันแน่?

จากที่ผมได้คลุกคลีมาพักใหญ่ๆ นะครับ ผมว่า “เด็กอินเตอร์” มันไม่ใช่แค่เด็กที่พูดอังกฤษเก่ง หรือมาจากครอบครัวมีฐานะ แต่มันคือเด็กที่เติบโตมาในสภาพแวดล้อมที่ค่อนข้างแตกต่าง ได้รับโอกาสในการเรียนรู้ที่หลากหลายกว่า มีความมั่นใจในตัวเองสูง กล้าแสดงออก แต่ในขณะเดียวกัน บางคนก็อาจจะต้องปรับตัวเยอะหน่อยเมื่อต้องออกมาเจอโลกภายนอกโรงเรียน หรือต้องทำความเข้าใจวัฒนธรรมไทยในเชิงลึก

มันไม่มีสูตรสำเร็จตายตัวหรอกครับ เด็กแต่ละคนก็มีพื้นฐานนิสัยใจคอที่ต่างกันไป โรงเรียนก็เป็นแค่ส่วนหนึ่งที่หล่อหลอมเขาขึ้นมา สิ่งสำคัญคือเราอย่าเพิ่งไปตัดสินใครจากแค่เปลือกนอก หรือจากแค่คำว่า “เด็กอินเตอร์” เลยครับ ลองทำความรู้จักจริงๆ จังๆ อาจจะได้เห็นอะไรมากกว่าที่เราคิดก็ได้

นี่ก็เป็นประสบการณ์ส่วนตัวของผมที่อยากเอามาเล่าสู่กันฟัง หวังว่าจะเป็นประโยชน์หรือเปิดมุมมองใหม่ๆ ให้กับหลายๆ คนได้บ้างนะครับ

ค้นหาคอร์สที่เหมาะกับคุณ