สวัสดีครับเพื่อนๆ วันนี้อยากมาแชร์ประสบการณ์ตรงเลยกับเรื่องการสอนภาษาอังกฤษให้ลูกๆ ที่บ้าน บอกตามตรงว่าตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรมาก แต่พอเห็นลูกเริ่มโตขึ้น แล้วก็คิดว่าเออ…ให้เค้าคุ้นเคยกับภาษาอังกฤษตั้งแต่เนิ่นๆ ก็น่าจะดี เลยลองผิดลองถูกอยู่พักใหญ่เลยครับ

จุดเริ่มต้นและความมึนงง

ตอนแรกเลยนะ ผมก็เหมือนพ่อแม่หลายๆ คนแหละครับ คืออยากให้ลูกได้ภาษา แต่ไม่รู้จะเริ่มยังไงดี ไปเปิดดูตามยูทูบ ตามเว็บต่างๆ ก็มีเทคนิคเยอะแยะไปหมดจนเลือกไม่ถูก บางอันก็ดูวิชาการเกิ๊น กลัวลูกจะเบื่อเอาซะก่อน ใจผมน่ะอยากให้มันเป็นเรื่องสนุก ไม่อยากให้เค้ารู้สึกเหมือนโดนบังคับเรียนพิเศษที่บ้าน

ลงมือทำจริงแบบบ้านๆ

เอาล่ะ ผมตัดสินใจเริ่มจากอะไรง่ายๆ ก่อนเลยครับ

• การ์ดคำศัพท์กับของจริง: ผมเริ่มจากการ์ดคำศัพท์ง่ายๆ พวกรูปสัตว์ ผัก ผลไม้ สีต่างๆ ชี้ให้ดูแล้วก็พูดคำศัพท์นั้นซ้ำๆ ที่สำคัญคือพยายามเชื่อมโยงกับของจริงรอบตัว เช่น เห็นกล้วยก็หยิบกล้วยมาให้ดูแล้วพูดว่า “Banana” เห็นแมวเดินผ่านก็ชี้แล้วบอก “Cat” ทำแบบนี้บ่อยๆ เค้าจะเริ่มจำได้เอง
• เพลงและการ์ตูนเด็ก: อันนี้เป็นไม้ตายเลยครับ เด็กๆ ชอบเพลงสนุกๆ กับการ์ตูนอยู่แล้ว ผมก็เลือกเพลงภาษาอังกฤษง่ายๆ ที่มีท่าทางประกอบให้เค้าเต้นตาม หรือการ์ตูนสั้นๆ ที่ใช้คำศัพท์ไม่ยาก เปิดให้ดูวันละนิดวันละหน่อย เค้าจะซึมซับไปเองแบบไม่รู้ตัว
• เล่านิทานก่อนนอน: ปกติผมจะเล่านิทานให้ลูกฟังก่อนนอนอยู่แล้ว ก็เลยลองเปลี่ยนเป็นนิทานภาษาอังกฤษแบบง่ายๆ ที่มีภาพประกอบเยอะๆ ชี้ภาพแล้วก็อ่านไปเรื่อยๆ แรกๆ เค้าอาจจะยังไม่เข้าใจทั้งหมด แต่เค้าจะสนุกกับเสียงของเราและภาพสวยๆ ครับ
• พูดคุยในชีวิตประจำวัน: อันนี้สำคัญมาก ผมพยายามแทรกคำศัพท์หรือประโยคง่ายๆ เข้าไปในการพูดคุยปกติ เช่น ตอนทานข้าวก็อาจจะพูดว่า “Eat your rice.” หรือ “Do you want more water?” ตอนอาบน้ำก็ “Let’s take a bath.” แรกๆ ก็พูดไทยคำอังกฤษคำไปก่อน ให้เค้าชินหู

สิ่งที่ผมค้นพบระหว่างทาง

ความสม่ำเสมอสำคัญกว่าปริมาณ: ไม่จำเป็นต้องอัดแน่นเนื้อหาให้ลูกทุกวันนะครับ เอาแค่วันละนิดวันละหน่อย แต่ทำสม่ำเสมอจะเห็นผลดีกว่าเยอะเลย บางวันอาจจะแค่ร้องเพลงด้วยกันเพลงเดียว หรืออ่านการ์ดคำศัพท์ 5 ใบก็พอแล้ว

ทำให้เป็นเรื่องสนุก: อย่างที่บอกไปตอนต้น ผมเน้นความสนุกเป็นหลัก ถ้าลูกเริ่มเบื่อหรือไม่อยากทำ ผมจะไม่บังคับเลยครับ จะเปลี่ยนไปทำกิจกรรมอื่นแทน หรือหาวิธีใหม่ๆ มาหลอกล่อ เช่น เล่นเกมทายคำศัพท์ภาษาอังกฤษจากภาพ หรือให้เค้าลองสอนเราบ้างก็มี

อย่าคาดหวังสูงเกินไป: ใจเย็นๆ ครับ การเรียนรู้ภาษาต้องใช้เวลา อย่าเพิ่งท้อถ้าลูกยังจำไม่ได้หรือยังพูดไม่ได้เป็นประโยค แค่เค้าเริ่มคุ้นเคยและไม่ต่อต้านภาษาอังกฤษก็ถือว่าประสบความสำเร็จไปขั้นหนึ่งแล้ว

พ่อแม่คือครูที่ดีที่สุด: ถึงเราจะไม่ใช่เจ้าของภาษา แต่ความรักและความใส่ใจที่เรามีให้ลูกมันทดแทนกันได้ครับ บรรยากาศสบายๆ ในบ้านนี่แหละที่ทำให้เค้ากล้าที่จะลองผิดลองถูก

ผลลัพธ์ที่เกินคาด

ทุกวันนี้ลูกๆ ของผมก็ไม่ได้เก่งภาษาอังกฤษแบบเป๊ะเวอร์อะไรขนาดนั้นนะครับ แต่ที่เห็นได้ชัดคือเค้าไม่กลัวภาษาอังกฤษเลย กล้าที่จะพูด กล้าที่จะถามเวลาไม่เข้าใจคำไหน เวลาเจอฝรั่งก็ยิ้มแย้มกล้าทักทายแบบง่ายๆ ได้บ้าง ผมว่าแค่นี้ก็คุ้มค่ากับที่พยายามมาแล้วล่ะครับ แถมยังเป็นกิจกรรมที่ช่วยสร้างความผูกพันในครอบครัวได้อีกด้วย

ก็หวังว่าประสบการณ์ของผมจะเป็นประโยชน์กับเพื่อนๆ พ่อแม่ท่านอื่นบ้างนะครับ ลองเอาไปปรับใช้กันดู ไม่จำเป็นต้องตามใครเป๊ะๆ เอาที่เราสะดวกและลูกมีความสุขก็พอแล้วครับ สู้ๆ ครับ!

ค้นหาคอร์สที่เหมาะกับคุณ