สวัสดีครับทุกคน วันนี้อยากมาแชร์ประสบการณ์ตรงเลยนะ เรื่องหาคอร์สเรียนภาษาอังกฤษให้เจ้าตัวเล็กที่บ้านนี่แหละครับ ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะจะบอกให้ แต่สุดท้ายก็พอไปวัดไปวาได้อยู่

เริ่มต้นจากความคิดที่ว่า…ต้องแล้วล่ะ!

คือเรื่องมันเริ่มจากสังเกตเห็นว่าเด็กสมัยนี้ภาษาอังกฤษสำคัญจริง ๆ นะครับ ไปไหนมาไหน หรือแม้แต่ดูการ์ตูน เล่นเกม มันก็มีภาษาอังกฤษเข้ามาเกี่ยวตลอด ก็เลยคิดว่า เอ้อ… ลูกเราก็น่าจะได้เรียนบ้างแล้วล่ะ จะได้ไม่เสียเปรียบคนอื่นเขา แล้วก็เผื่ออนาคตด้วย

ขั้นตอนการค้นหา…ปวดหัวไม่ใช่เล่น

พอตัดสินใจได้แล้วว่าจะให้ลูกเรียน ทีนี้ก็ถึงขั้นตอนการหาข้อมูลสิครับ โอ้โห… เปิดอินเทอร์เน็ตดูนี่ตาลายเลยครับ มีเยอะแยะไปหมด ทั้งแบบเรียนตัวต่อตัว เรียนกลุ่มเล็ก เรียนออนไลน์ สถาบันนั้น สถาบันนี้ ราคาหลักร้อยไปจนถึงหลักหมื่นก็มี

ผมก็เริ่มจากถามเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ที่มีลูกวัยไล่เลี่ยกันก่อนเลยครับ ว่าเขาส่งลูกเรียนที่ไหนกันบ้าง ดีไม่ดียังไง ก็ได้ข้อมูลมาพอสมควรเลย บางคนก็บอกว่าเรียนที่โรงเรียนใกล้บ้านดี เดินทางสะดวก บางคนก็เชียร์เรียนออนไลน์ เพราะประหยัดเวลา ไม่ต้องรถติด

ผมก็ลองลิสต์ ๆ ดูครับ เอาแบบที่เราพอจะสู้ไหวเรื่องค่าใช้จ่าย แล้วก็ดูเรื่องเวลาด้วยว่าเราสะดวกไปรับไปส่งไหม หรือถ้าเรียนออนไลน์ ลูกเราจะนั่งเรียนนิ่ง ๆ ได้นานแค่ไหน

• ดูรีวิว: อันนี้สำคัญเลยครับ ผมเข้าไปอ่านรีวิวตามกลุ่มผู้ปกครองต่าง ๆ ดูว่าแต่ละที่เขามีข้อดีข้อเสียยังไงบ้าง คนที่เคยให้ลูกเรียนจริง ๆ เขาว่ายังไง
• หลักสูตร: ก็แอบดูนิดนึงว่าเขาเน้นสอนแบบไหน เน้นสนุกสนาน เน้นแกรมม่า หรือเน้นการสนทนา คืออยากให้ลูกได้แบบสนุก ๆ ก่อน ไม่อยากให้เครียด
• ครูผู้สอน: ถ้าเป็นไปได้ก็อยากได้ครูที่เข้าใจเด็กหน่อย มีประสบการณ์สอนเด็กเล็ก เพราะเด็กวัยนี้สมาธิสั้น ต้องมีเทคนิคดึงดูดความสนใจ

ช่วงนั้นก็วน ๆ อยู่กับการโทรศัพท์สอบถามบ้าง เข้าไปดูสถานที่จริงบ้าง (ถ้าเป็นสถาบัน) หรือลองดูคลิปตัวอย่างการสอน (ถ้าเป็นออนไลน์) เรียกว่าทำข้อมูลกันจริงจังพอสมควรเลยครับ

ตัดสินใจและเริ่มลงมือ…วัดดวงกันไป

หลังจากที่ดูมาหลายที่ เปรียบเทียบข้อดีข้อเสียจนหนำใจแล้ว สุดท้ายผมก็ตัดสินใจเลือกคอร์สเรียนภาษาอังกฤษสำหรับเด็กแบบออนไลน์ครับ เหตุผลหลัก ๆ เลยคือเรื่องความสะดวกนี่แหละครับ ลูกเรียนจากที่บ้านได้เลย เราเองก็ไม่ต้องเหนื่อยเดินทางไปรับไปส่ง แล้วก็เห็นว่าครูผู้สอนเป็นชาวต่างชาติด้วย น่าจะช่วยเรื่องสำเนียงได้ดี

ช่วงแรก ๆ ที่เริ่มเรียน:

บอกตามตรงเลยครับว่า แรก ๆ ก็มีปัญหาบ้างเหมือนกัน เจ้าตัวเล็กก็ยังเขิน ๆ ไม่ค่อยกล้าพูดกับครูเท่าไหร่ บางทีก็งอแงไม่อยากเรียนบ้างตามประสาเด็ก เราก็ต้องคอยนั่งเป็นเพื่อน คอยให้กำลังใจ ชวนคุย ชวนเล่นไปกับครูด้วย ทำให้บรรยากาศมันดูผ่อนคลาย ไม่ใช่การบังคับให้เรียนอย่างเดียว

สิ่งที่สังเกตเห็น:

พอผ่านไปสักพัก เริ่มเห็นการเปลี่ยนแปลงครับ จากที่ไม่กล้าพูดเลย ก็เริ่มมีคำศัพท์ภาษาอังกฤษหลุดออกมาบ้างเป็นคำ ๆ เช่น “Hello” “Thank you” หรือชื่อสี ชื่อสัตว์ง่าย ๆ เวลาครูถามก็เริ่มตอบได้บ้างถึงจะยังติด ๆ ขัด ๆ ก็ตาม

ที่สำคัญคือเขาดูสนุกขึ้นครับ ไม่ได้ต่อต้านการเรียนเหมือนช่วงแรก ๆ อาจจะเพราะครูเขามีเกม มีเพลง มีกิจกรรมให้ทำตลอด ทำให้การเรียนมันไม่น่าเบื่อ

ผลลัพธ์ที่ได้…ถือว่าโอเคเลย

ตอนนี้ก็เรียนมาได้สักพักใหญ่ ๆ แล้วครับ ถามว่าเก่งปร๋อเลยไหม ก็ยังไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ แต่ที่เห็นชัด ๆ คือเขากล้าแสดงออกมากขึ้น กล้าพูดภาษาอังกฤษมากขึ้น ถึงจะยังเป็นประโยคง่าย ๆ ก็ตาม เวลาเจอชาวต่างชาติก็ไม่เขินอายเหมือนเมื่อก่อนแล้ว เริ่มมีคลังคำศัพท์เยอะขึ้น ร้องเพลงภาษาอังกฤษง่าย ๆ ได้หลายเพลงเลยครับ

ผมว่านะ สิ่งสำคัญที่สุดไม่ใช่ว่าลูกเราจะต้องเก่งภาษาอังกฤษเลิศเลออะไรมากมาย แต่คือการทำให้เขารู้สึกดีกับการเรียนรู้ ไม่กลัวภาษาอังกฤษ และมองว่ามันเป็นเรื่องสนุกมากกว่า อย่างน้อย ๆ เขาก็ได้พื้นฐานติดตัวไป ซึ่งผมคิดว่ามันคุ้มค่ากับการลงทุนลงแรงของเราแล้วล่ะครับ

ก็หวังว่าประสบการณ์ของผมจะเป็นประโยชน์กับคุณพ่อคุณแม่ท่านอื่น ๆ ที่กำลังมองหาคอร์สเรียนภาษาอังกฤษให้ลูก ๆ อยู่นะครับ ลองค่อย ๆ หาข้อมูล ลองปรับให้เข้ากับลูกเราและครอบครัวเราดูครับ ไม่มีอะไรดีที่สุดสำหรับทุกคนหรอกครับ มีแต่สิ่งที่เหมาะสมที่สุดสำหรับเราเท่านั้นเองครับ

ค้นหาคอร์สที่เหมาะกับคุณ