โอ้ยยยย พอพูดถึงเรื่องโปรแกรมเรียนภาษาอังกฤษสำหรับเด็กนี่นะ ผมนี่อยากจะเล่าประสบการณ์ตรงเลยครับ เพราะลองผิดลองถูกมาเยอะพอสมควรเลยล่ะ กว่าจะเจอที่มันใช่จริงๆ สำหรับเด็กๆ ที่บ้าน

ตอนแรกเลยนะ ลูกผมก็เริ่มเข้าวัยที่อยากให้เขาได้ภาษาที่สองติดตัวบ้าง ก็เหมือนพ่อแม่คนอื่นๆ แหละครับ เริ่มจากตรงไหนดีล่ะ? ก็ต้องหาโปรแกรมเรียนสิ! ทีนี้แหละครับ งานเข้าเลย พอเริ่มค้นหาข้อมูลเท่านั้นแหละ โอ้โห! โปรแกรมมันเยอะแยะละลานตาไปหมด ทั้งแบบเรียนในห้องเรียนเล็กๆ เรียนออนไลน์กับครูฝรั่งตัวเป็นๆ ผ่านจอคอม หรือจะเป็นพวกแอปพลิเคชันสอนภาษาบนแท็บเล็ต เห็นแล้วก็เลือกไม่ถูกเลยจริงๆ ครับ แต่ละอันก็โฆษณาซะดิบดีว่าลูกคุณจะเก่งอังกฤษในพริบตา

ผมก็เริ่มจากลองผิดลองถูกเลยครับ อันไหนเค้าว่าดีก็ลองดู

ช่วงแรกๆ ก็ไปลงทะเบียนให้เรียนกับสถาบันสอนภาษาแถวบ้านก่อนเลย คิดว่าได้เจอครู เจอเพื่อน น่าจะสนุก แต่เอาเข้าจริงนะ ลูกผมไปได้ไม่กี่ครั้งก็เริ่มงอแงแล้วครับ อาจจะเพราะบรรยากาศมันดูเป็นทางการไปหน่อย เด็กยังเล็กอยู่ก็อาจจะยังไม่พร้อมกับการนั่งเรียนนานๆ ในห้องเรียนแบบนั้น แล้วก็เรื่องเดินทางอีก ทั้งรถติด ทั้งต้องไปรับไปส่ง เสียเวลาไปเยอะเลย

พอเห็นว่าแบบแรกไม่เวิร์ค ผมก็เลยเปลี่ยนแผน ลองหันมาดูพวกคอร์สเรียนออนไลน์ดูบ้าง เห็นมันสะดวกดี ไม่ต้องเดินทาง ประหยัดเวลาไปได้เยอะ ก็ลองสมัครให้ลูกเรียนดูครับ มีทั้งแบบเป็นวิดีโอสอนสำเร็จรูป กับแบบสอนสดผ่านโปรแกรมประชุมออนไลน์ อันนี้ก็ดีขึ้นมาหน่อยตรงที่เรียนที่บ้านได้ แต่ปัญหาก็คือสมาธิเด็กนี่สิครับ นั่งอยู่หน้าจอแป๊บๆ ก็เริ่มวอกแวกแล้ว มองนู่นมองนี่ สุดท้ายกลายเป็นว่าผมต้องมานั่งประกบ นั่งคุมอยู่ข้างๆ ตลอด กลายเป็นเหนื่อยเราหนักกว่าเดิมอีก ฮ่าๆๆ

ทีนี้ก็เลยมาถึงคิวของพวกแอปพลิเคชันสอนภาษาต่างๆ ที่มีให้โหลดเยอะแยะไปหมด อันนี้ลูกผมชอบมากเลยนะช่วงแรกๆ เพราะมันมีสีสัน มีเกม มีตัวการ์ตูน ดูน่าสนุก แต่พอเล่นไปสักพัก ผมก็เริ่มสังเกตเห็นว่า เอ๊ะ…มันเหมือนเน้นเล่นเกมมากกว่าเรียนจริงจังนะ บางทีลูกก็กดๆๆๆ ไปให้มันผ่านๆ ไป ไม่ได้ซึมซับอะไรเท่าไหร่เลย แล้วบางแอปฯ ก็มีโฆษณาเยอะแยะกวนใจอีกต่างหาก

แล้วทำไมผมถึงได้ลองมาเยอะขนาดนี้รู้ไหมครับ?

คือเรื่องมันมีอยู่ว่า ตอนนั้นที่ทำงานเก่าผมอะครับ เขามีนโยบายส่งเสริมให้พนักงานพัฒนาตัวเอง แล้วก็มีงบสนับสนุนให้ครอบครัวพนักงานด้วย โดยเฉพาะเรื่องการศึกษาของลูกๆ ผมก็เลยได้รับมอบหมายให้เป็นคนรวบรวมข้อมูลแล้วก็ลองหาโปรแกรมภาษาอังกฤษดีๆ ให้กับลูกๆ ของเพื่อนร่วมงานหลายๆ คนในแผนกด้วยไงครับ เรียกว่าเป็นหนูลองยาเลยก็ว่าได้ คุยกับพ่อแม่แต่ละคน แลกเปลี่ยนประสบการณ์กันยกใหญ่เลยว่าใครเคยให้ลูกเรียนที่ไหนเป็นยังไงบ้าง โอ้โห แต่ละคนก็เจอมาสารพัดรูปแบบเลยนะ บางคนก็ไปเจอคอร์สแพงหูฉี่แต่ลูกไม่ได้อะไรเลยก็มี บางคนก็เจอครูสอนไม่ดีบ้างล่ะ สารพัดปัญหาเลยครับ ผมก็เลยต้องลงสนามไปลองเองหลายๆ อย่างเพื่อจะหาข้อสรุปให้ได้

สุดท้ายแล้วนะครับ จากประสบการณ์ที่ผมลองผิดลองถูกมาทั้งหมดเนี่ย ผมว่ามันไม่มีโปรแกรมไหนดีที่สุดสำหรับเด็กทุกคนหรอกครับ จริงๆนะ! แต่ละโปรแกรมมันก็มีข้อดีข้อเสียต่างกันไป สิ่งสำคัญที่สุดคือมันต้องเหมาะกับนิสัยของเด็กแต่ละคน และความพร้อมของผู้ปกครองด้วย

อย่างลูกผมเองเนี่ย สุดท้ายไปถูกใจกับอะไรรู้ไหมครับ? หนังสือนิทานสองภาษาครับ! ใช่แล้วครับ หนังสือนิทานธรรมดาๆ นี่แหละ แล้วก็พวกเพลงภาษาอังกฤษง่ายๆ สำหรับเด็ก ที่ผมเปิดให้เขาฟังบ่อยๆ ร้องตามกันไปสนุกๆ มันไม่ได้เป็นโปรแกรมหรูหราอะไรเลยนะ แต่เด็กเขาสนุก ไม่รู้สึกว่ากำลังถูกบังคับให้เรียน แล้วเราก็ค่อยๆ สอดแทรกคำศัพท์ใหม่ๆ ให้เขาทีละนิดทีละหน่อยไปพร้อมกับกิจกรรมเหล่านั้น

ผมค้นพบว่าความสม่ำเสมอนี่แหละครับคือหัวใจสำคัญที่สุดเลย แล้วก็การสร้างบรรยากาศที่สนุกสนาน ทำให้การเรียนภาษาอังกฤษเป็นเรื่องใกล้ตัว ไม่ใช่เรื่องน่าเบื่อ พอเด็กเขาสนุก เขาก็อยากจะเรียนรู้เองครับ แบบนี้ผมว่ามันยั่งยืนกว่าไปเสียเงินแพงๆ กับคอร์สที่เด็กอาจจะไม่ได้ชอบจริงๆ ด้วยซ้ำไป

ใครที่กำลังมองหาโปรแกรมเรียนภาษาอังกฤษให้ลูกๆ อยู่ ก็ลองเอาวิธีบ้านๆ แบบที่ผมเล่ามานี้ไปปรับใช้ดูได้นะครับ ไม่ต้องไปตามกระแสอะไรมากมายหรอกครับ สังเกตลูกเราให้ดีว่าเขาชอบแบบไหน แล้วก็ค่อยๆ เสริมไปทีละน้อยๆ ผมว่าได้ผลดีกว่าเยอะเลยครับ

ค้นหาคอร์สที่เหมาะกับคุณ